Likeme In Real Life (NIET AF)

5

"Oh Maksim toch. Mij zal je nooit kwijtraken aan iemand. Aan geen jongen of meisje.", zei Pommelien en ze omhelsde Maksim. Maksim deed zijn armen ook rond Pommelien en ze knuffelde even.

"Ohh kijk daar! Maksim en Pommelien knuffelen", riepen Francisco en Joey. Camille glimlachte eens. "Hoe, ben jij niet verbaasd?", vroeg Francisco. "Bwah... Dit is niet de eerste keer dat ze knuffelen hoor.", zei Camille lachend. "Echt niet? Wanneer dan nog?", vroegen Francisco en Joey. Camille vertelde over de dag van de audities.

Pommelien en Maksim lieten elkaar los en gingen terug naar de rest. "Het was precies gezellig", knipoogde Francisco. "Hahaha.", zeiden Pommelien en Maksim droog. "Ik ga even naar de andere jongens. Kom je mee Francisco?", vroeg Maksim. "Ja is goed." Ze wouden naar de andere jongens stappen, tot Pommelien nog snel aan de arm van Maksim trok. "Maak je maar geen zorgen. Mij geraak echt niet kwijt.", fluisterde Pommelien nog met een geruststellende glimlach op haar gezicht. Maksim glimlachte terug en ging dan verder naar de andere jongens. Pommelien ging weer bij Camille en Joey zitten.

"Wat was dat allemaal?", zei Joey benieuwd. "Maksim was gewoon wat bezorgd. Dat is alles.", zei Pommelien. "Bezorgd? Bezorgd om wat?", vroeg Camille die het niet begreep. "Maksim had schrik me kwijt te raken als ik een lief krijg. Of gewoon als ik gekwetst word." "Huh, maar waarom zou hij je kwijtraken? Heb je toch een lief?", vroeg Joey dan. "Neen tuurlijk niet. Maar Maksim weet toch niet dat ik naar hem aan het staren was. Hij denk dat ik naar een andere jongen keek, en daarom heeft hij schrik dat ik gekwetst word door iemand en hij mij dan kwijtraakt." "Ahzo. Wel lief van hem.", zei Camille. "Inderdaad. Hij is echt lief.", zei Pommelien met twinkelende oogjes. "Zeg dan gewoon dat hij die jongen was. Dan hoeft hij niet bezorgd te zijn.", zei Joey, die dacht dat het allemaal heel logisch was wat ze zei. "Dat ga ik dus echt niet zeggen! Daar komen alleen maar misverstanden van.", zei Pommelien. "Oké dan niet.", zei Joey. "Maar je gaat ons toch niet zeggen dat je niets voor hem voelt eh?", zei Camille. "Ik voel niets voor Maksim. Helemaal niets. Ik ken hem nog maar net. Ik weet amper iets van hem. Ik zie hem gewoon als een goede vriend.", zei Pommelien. "Ja ja, 't zal wel.", zeiden Joey en Camille. Pommelien zuchtte en nam haar gsm. Joey en Camille gingen dan ook maar wat op hun gsm.