Likeme In Real Life (NIET AF)

1~De Start

Radio : Beste luisteraars, ben jij 17 of ouder, houd je van muziek, zang en dans? Kom dan zeker auditie doen voor de nieuwe Ketnet-serie #Likeme die geregisseerd word door Thomas Van Goethem. Audities zijn op zondag 14 mei. Hopelijk komen jullie allemaal.

Pommelien, Maksim, Joey, Camille en Francisco luisterden toevallig allemaal naar de radio. Ze wouden graag een rol dus gingen ze auditie doen.

14 mei
Honderden jongeren kwamen auditie doen voor #LikeMe, o.a. Pommelien, Maksim, Joey, Camille en Francisco.

Na de audities gingen ze allemaal in de zaal aan een tafeltje zitten. Pommelien zat alleen aan een tafel en was erg gestrest voor de uitslag. Ze zat met haar vingers tegen haar glas te tikken tot plots iemand zei: "Rustig maar, je hoeft niet te stressen. Ik heb je auditie gezien en je was te gek!" Pommelien schrok en draaide zich om. Er stond een meisje..

"Ow sorry ik wilde je niet laten schrikken." zei het meisje. "Is niet erg. Lief dat je het zei. Jij was ook erg goed." "Maar euhm aangenaam, ik ben Camille." "Aangenaam ik ben Pommelien." "Dus ik zie dat je erg gestrest bent.", zei Camille. "Pff ja, ik heb er niet veel vertrouwen in.", zei Pommelien gestrest. Camille antwoorde "Maar dat hoeft echt niet! Je was te gek, geloof me. En trouwens weet je wat helpt tegen stress....."

Pommelien was niet meer aan het luisteren. Ze zag een prachtige jongen met blond haar en blauwe ogen iets verder aan een tafel zitten.
"Pommelien? Hallo?! Aarde aan Pommelien!", zei Camille toen ze zag dat Pommelien niet meer aan het opletten was. "Huh wat? Wat zei je? Sorry ik was even afgeleid", zei Pommelien terwijl ze nog steeds naar de jongen keek.

Camille volgde Pommelien haar blik en zag de jongen zitten. "Ahh ik zie het al.", zei Camille. Pommelien was alweer weg in haar gedachten.
Camille gaf Pommelien een tikje zodat ze weer opletten en zei: "Is er hier iemand verliefd???". "Wat? Ik? Nee, tuurlijk niet! Ik ken die jongen niet eens !", zei Pommelien razendsnel. "Jaja dat zal wel.", zei Camille ongeloofwaardig. "Echt waar.", zei Pommelien. "Dus je vind hem niet knap?", vroeg Camille in de hoop dat Pommelien iets zou zeggen. "Tja hij is wel knap, en schattig, en heeft mooie blauwe ogen...", zei Pommelien terwijl ze de jongen aankeek en weer helemaal wegsmolt. Op dat moment keek de jongen en maakte ze oogcontact. De jongen glimlachte en Pommelien voelde dat ze rood werd. Ze keek snel terug naar Camille." Née, niet verliefd hoor. Je werd knalrood toen hij naar je keek.", zei Camille lachend. "Jaja lach maar!", zei Pommelien. "Zullen we even over iets anders praten?", vroeg Pommelien om van onderwerp te veranderen. "Oke is goed.", zei Camille nog steeds lachend. En ze begonnen over vanalles en nog wat te praten.

Even later zei Camille opeens: "Omg Pommelien kijk eens wie er naar hier komt!". Pommelien keek om een zag dat de jongen naar hun toe kwam.
Ze werd zenuwachtig en nam snel een slokje van haar drankje. De jongen kwam naast hun tafel staan en zei: "Hallo, ik ben Maksim. Aangenaam". "Aangenaam, ik ben Camille.", zei Camille. Pommelien zei niets....