Oneshoty - Danganronpa (otwarte)

"Nieprzygotowana opowieść"

Ship: Naegiri (Makoto Naegi x Kyoko Kirigiri)

Osoba, która zamawiała:  Ash_Biggest_Simp

Dzisiejszy poranek był chłodniejszy niż zazwyczaj, a jest to zadziwiające, że gruba warstwa śniegu zdążyła spaść w ciągu jednej nocy. Nie wspominając o drastycznej zmianie temperatury. -10 robi swoje; na autach zamarznięty kruchy lód przypominający lustro, bałwany lepione przez grupki młodych Japończyków i płatki śniegu spadające na beżową czapkę licealisty, który spokojnie idzie do miejscem zwanym szkołą rozglądając się, by podziwiać grudniowe piękno. Superlicealny szczęściarz lubił tą porę roku nie tylko ze względu, że za dwa miesiące ma urodziny. Nie, to zdecydowanie była ta cała atmosfera. Dzieci śmiejące się do rozpuku, tarzające się w śniegu tworząc aniołki w białym puchu, dorosłych nie szczędząc sobie miłych słów oraz kupując prezenty oczywiście na zbliżające się Boże Narodzenie. Chłopak lubił ten okres, w którym dało się wyczuć podekscytowanie i zniecierpliwienie na owe święto. Jednakże musi pominąć ręcznie robione na drutach sweterki z napisem "Dla najlepszego wnuczka" lub "Wesołych Świąt ziemniaczku" od babci. Tak, tylko ta kobieta jest zdolna nazywać swojego wnuka "ziemniaczkiem", co nie było oczywiście obraźliwe. Trzeba przyznać, że wełna nie jest najlepszej jakości, więc strasznie drapie w szyje, a to sprowadza się oczywiście do czerwonych bąbli występujących po nim. Ugh, tego cholerstwa nie może pozbyć się przez około dwa tygodnie, ale mimo wszystko nieprzyjemne uczucie wydaje mu się, że trwa wieki. No cóż, dlatego gdy tylko przymierzy to szybko chowa do szafy. Przynajmniej będzie miał pamiątkę. Naegiemu nawet nie przeszkadzała, że idzie na siedem godzin nudnych zajęć. Cieszył się dzisiaj najmniejszym szczególikiem, nawet mróz okalający jego zaróżowione policzki był zadziwiająco kojący i orzeźwiający.

Dla nastolatka to była naprawdę rzadkość, że trafił do szkoły przed czasem. Zazwyczaj leciał na łeb na szyje, byle tylko zdążyć na autobus, a jeżeli nie... to cóż, nieunikniona podróż z buta, a nawet zdarza się, że trafia na kolegę z klasy - Mondo Owadę pędzącego na motorze. Zatrzymuje się, gdy widzi szatyna i zaprasza go na podwózkę, taki ich zwyczaj. Na podróż powrotną nie ma na co liczyć, bo za motocyklistą zawsze jest Kiyotaka Ishimaru. Jego przyjaciel? Nie byłby tego pewny, ale to ich sprawa. Niezbyt wyróżniający się chłopak postukał obuwiem o wycieraczkę, żeby śnieg zostawić na niej, bo w przeciwnym razie irytująca woźna ochrzani go, że dopiero co zamiotła podłogę na błysk i wszedł do środka akademii. Kilku uczniów przechodziło tuż przed nim rozmawiając szeptem; ubrani byli dosyć elegancko. Czarne spodnie lub spódniczki i białe koszule. Z jakiejś to okazji? Tutaj nie obowiązywał nakaz noszenia mundurków szkolnych, więc czy jest dzisiaj jakaś uroczystość, o której zapomniał? Podszedł do tablicy informacyjnej przebiegając wzrokiem po różnorakich kartkach i plakatach. To jakiś projekt naukowy, mecz baseballa, teatrzyk dla młodszych Superlicealnych, i tym podobne. W końcu przykuł jego uwagę nieskazitelny jasny papier z nagłówkiem "Serdecznie zapraszamy wszystkie klasy na opowieści wigilijne". Owy projekt miał na celu integrację dzieciaków i nastolatków. Kilka tygodni temu przez wychowawców byli wybierani przedstawiciele, którzy mieli przygotować historie oparte na faktach pełne miłości, zaufania, przyjaźni i nadziei. Z klasy 78 tymi "szczęściarzami" zostali Makoto i Kyoko. Wszyscy byli pod wrażeniem wyboru, którego dokonał nauczyciel, ponieważ Kirigiri nie jest znana z kolorowej osobowości, ale tłumaczył to iż nie jest wulgarna i bije od niej spokój. No coś w tym jest. Można było stwierdzić, że Naegi nie zna bardziej opanowanej dziewczyny. Niektórzy określiliby ją jako bezuczuciową nie posiadająca żadnych emocji. Ale jednak coś w niej urzekło chłopaka. Na pewno jej niezachwiana inteligencja i to, że wbrew pozorom jest dobrą osobą. Koleżanka z klasy, a może nawet przyjaciółka Naegiego w tym momencie weszła do szkoły witając się z nim.