♣Obsession n.h.

♣Bölüm 10 "Lana Del Rey."

Niall ile birlikte şirketten çıktıktan sonra bizi bekleyen arabaya bindik. Preston şoförlüğe mi başlamıştı? Eğer onunla samimi olsaydım ona bunu söylerdim. Svetlana çekinmeden söylerdi.

Svetlana mı demiştim ?

Onu kırdığımı biliyordum. Ama elimden gelen bir şey yoktu. Bu iş hayatına atıldığımdan beri herkesle ilişkimi kesmiştim. Annemi bile aramıyordum ki annemin doğum yapmasına da çok az kalmıştı.

Svetlana'yı geri istiyordum. Onunla olan hayallerimizi gerçekleştirmek istiyordum. Ama bana ters cevaplar verecek olmasından korkuyordum.

Kalbi kırıldığında kalp kırardı. Kısasa kısas. Onun olayı bu.

Gittiğimiz yeri görünce kafamı Niall'a çevirdim. Bir şey demedi. Kapıyı Preston açınca ilk o indi ve bana da yardımcı oldu. Kendini gizlemiş olması iyiydi. Bir kez daha magazin olayıyla uğraşmak istemiyordum.

Asansöre binip yukarı çıkarken gergin görünüyordu.

"Klorostfobin mi var? " Başını sallayıp yutkunmuştu. Ona doğru yaklaşıp elimi omzuna koydum. Ve kafamı da elimin üstüne.

" Rahatla. Bir şey olmayacak. " Beni onayladı. Ben restoran bölümüne giderken beni diğer tarafa çekiştirdi.

"Akşam yemeğine gideceğiz sanıyordum. " Biraz soğuk bakışlar atmak kalbimi kırdığını anlamasına yeterdi umarım. Yani onu affetmediğimi.

" Gideceğiz. Sen beni affettiğini söyledikten sonra. " Kafam karışmıştı.

D&R'a gelmiştik.

Kimseye görünmeden içeri geçtik. Neyse ki çok kişi yoktu Niall gizlense bile onu tanıyabilecek olan çılgın hayranları olduğunu biliyordum. Albümlerin olduğu yere geldiğimizde ona soran bakışlar attım.

" Kuşlar bana Lana Del Rey'i çok sevdiğini söyledi. " Kim söylemiş olabilirdi ki? Bu şuan umrumda olan bir şey değildi. Ona sarılıp ağlamak istedim.

Benimde albümlerim vardı tabi ki. Ama dikkatinizi çekerim vardı. Abimle kavga ettiğimiz bir günün akşamı eve gittim ve bum! Abim her şeyimi kırmıştı. Çok ağlamıştım. Ve geri almamıştı. Sadece kuru bir özür dilemişti. Gerçekten ben onu niye affetmiştim ki.

Ah. Evet karşılıklı bir şey yapmamam gerektiğini söylemişti. Ve albümlere ailemden daha çok değer verdiğimi söylemişti. Bende inat yapıp onu affetmiş ve albümleri yeniden alamamıştım. Beni kandırmıştı.

Albümlere sanki bir sanat eseriymiş gibi bakıyordum. Öyleydiler. Sadece Lana Del Rey albümü ile kurtulamazdı.

"Ne diyeceğimi bilemiyorum. Niall. Çok teşekkür ederim. Yani... " Gülümsedi. Ve ben bir an kalp krizi geçireceğimi sandım.

Yani gülüşü çok güzeldi. İnkar edemem.

" İstediğini alabilirsin. Başına neler geldiğini de biliyorum. ''  Cidden nereden öğrenmişti ki?

"Nereden-"

"Şşt. Çok açım ben! Güçlerim zayıflıyor çabuk ol! " Dediklerine güldüm. Çok komik davranıyordu.

Yemek yemek için diğer tarafa giderken ona sürekli teşekkür ediyordum. Beni döveceğini söyleyene kadar devam ettim. Poşetleri taşımama izin vermemişti.  Alt tarafı iki üç poşetti yani. Belki biraz abartmış olabilirim ama olsun. Kalp tamiri kolay değil!

Yani poşetleri Preston taşıyordu. Bende sürekli ona doğru dönüp gülümsüyordum. Birkaç kez düşme tehlikesi geçirmiştim.

Sakar olduğumu kabul ediyorum.