♣Obsession n.h.

♣Bölüm 4 ''BFF=Best Friend Forever''

Bölüm 4  ‘’BFF=Best Friend Forever’’

                   

Niall’ı ofisime çekiştirdiğim gibi bir hızla yeniden ofisime girdiğimde gözlerimin kızarmış olduğunu tahmin edebiliyordum.Çantamı hızla alıp gidecekken masadaki son kalmış çikolatayı görünce onu da alarak çantama attım.Yine hızla binanın kapısından çıkacakken bir çarpışma vakası daha yaşadım.Bıkkınlıkla kafamı kaldırıp bakarken bu kişinin abim olduğunu gördüğümde kafamı geri indirdim.Gözlerimin kızarıklığını görmemeliydi.Elini çeneme götürüp kafamı kaldırmaya çalıştığında inatla direndim.Başaramayınca nefesini yavaşça verdi.

‘’Neyin var güzelim?Biri bir şey mi dedi?Ağlamışsın ama sen.’’ Abimin beni çok iyi tanımasından nefret ediyordum.Yavaşça kafamı salladığımda beni kucağına alarak arabanın olduğunu tahmin ettiğim yere taşımaya başladı.Ben hep koltukta abimin omzunda uyuyakalırdım ve o beni odama taşırdı.Bu günlerin üzerinden asırlar geçmiş gibi hissediyordu insan evinden uzaklaşınca.Beni arabaya –arka koltuğa- bindirdiğinde arabanın etrafından dolaşarak yanıma oturmuştu.

‘’Anlat bakalım prenses.Bayan Miranda bir şey mi dedi?’’Yine başımı sallayarak onu  onayladığımda böyle devam edemeyeceğimi anlayıp olanları ona anlatmak için derin bir nefes aldım.

‘’Sen hiç merak etme prenses.Ben babamla konuşup bu işi halledeceğim.Seni sadece çalışan olarak aldığını bilmiyordum.Bunu onunla konuşacağım.Hadi son günümüzü mutlu geçirelim.’’ Abim ne kadar sakin gözükmeye çalışsa da öyle olmadığını biliyordum. Sinirlerini hiçbir zaman kontrol edemezdi.Dediklerini kafamda tarttığımda ise kaşlarımı çattım.Ağladıktan sonra genellikle bir şeyleri geç algılardım.

‘’Ne demek son gün?Gidiyor musun yani?Biricik kardeşini yalnız mı bırakıyorsun?’’ Ona duygu sömürüsü yapmaya başladığımda gözlerini devirmişti.

‘’Gitmek zorunda olduğumu biliyorsun.Annem ve babam beni bekliyor hem anneme yardımcı olmam gerekiyor biliyorsun o hamile.’’Anlayışla kafamı salladım.Annem ve babam çok genç yaşta birbirlerini bulmuşlardı.Bu yüzünden her zaman onların aşklarına özenirdim.Şimdi ise bizim yakında evden gideceğimizi söyleyerek eve bir şenlik getirmeyi amaçlamışlardı.Kendi kendime kıkırdadığımda abimin şoför koltuğuna oturduğunu fark etmiştim.

‘’Gelsene ön koltuğa.’’ Omuz silktim.

‘’Ben burada rahatım.’’ Diyerek yayılmıştım.Bana kahkaha atarak güldüğünde aldırmadım.Üşengeçlik çok zor…

Abim beni lüks bir lokantaya getirdiğinde üzerimde iş kıyafetlerim ile iyi göründüğüm için tanrıya şükrettim.Arabadan indiğimde havanın karardığını görünce küçük çaplı bir şok yaşadım.Bu canımı acıttı.Demek ki o dekorasyon için çok uğraşmıştım.Bunları düşünmeyi geceye bırakarak abimin benim için uzattığı koluna girdim.Abimin bizim için rezervasyon yaptırdığı yere geçerken çaktırmadan etrafa göz attım.Tanıdık biriyle karşılaşmak en son isteyeceğim şey olurdu.Etrafıma bakarken bir çarpışma vakasıyla daha karşılaşmıştım.Abim beni geri çekerken karşımdaki kıza baktım.Kız sinirle beni süzerken olası bir kavgayı önlemek için atıldım.

‘’Özür dilerim,benim hatam.’’ Kıza karşı elimden geldiğince sakin konuşmaya çalışsam da böyle durumlarda heyecanlanıyordum ve sesimin nasıl çıkacağını ben kontrol edemiyordum.Karşımdaki kız bakışlarını onu arkasında dürtükleyen adama çevirdi.Bu sırada elindeki kocaman Arapça harfler bulunan yüzüğü fark ettim.Beynim tanıdık simayla yeniden analizlere başladı.Dördümüz karşılıklı olarak ayakta dikilirken kız bana döndü.Gerçekten çok güzel bir kızdı.Onun yanında hiç şansımın olmadığını hissettim.Bu biraz (!) kendini beğenmiş olan bana karşı bir ihanet sayılırdı.Gözlerini kısarak bana baktığında onu süzmeyi bıraktım.

‘’Beni görünce hemen hatırlayacağını söylemiştin Belle.İddiayı ben kazandım.Beni Rihanna konserine götüreceksin’’ Gözlerim hızla açılırken aynı zamanda da gözlerimi kırpıştırdım.Bu Svetlana mıydı?Benim nerede yaşadığını bilmediğim –hiçbir zaman söylemez gizli davranmayı severdi- ama en yakın arkadaşım olan Svetlana mıydı?

‘’S-sen?Gerçek misin?’’ Elimle omzunu dürttüğümde kahkaha attı.Onunla bir iki haftadır konuşamadığımızdan onu çok özlemiştim ve bu süre bizim için rekordu.Maalesef taşınma işi dolayısıyla onu arayamamıştım.Ve bana küsmüştü.Bazen çok anlayışsız gibi görünse de gerçekten böyle hissetmediğine emindim.Boynuna atladım.Düşecekken arkasındaki adam – tahminlerime göre Anton’du- onu sırtından ittirince dengemizi sağlamış olduk.Gülerek bana karşılık verirken herkesin bize baktığını hissedince onu rezervasyon yaptırdığımız masaya doğru çektim.

‘’Burada mı yaşıyorsun?Bana neden söylemedin?Buraya geleceğimi biliyordun?Ne-‘’ Bana attığı bakışlar yüzünden kesmek zorunda kalmıştım çünkü bu bakışları biliyordum.Skype’den konuşurken bunlardan bolca bulunuyordu.

‘’Burada yaşamıyorum.Aslında uçağa gidiyorduk.’’ Kolundan hiç çıkarmadığı tokalara ve mor saatine bakarken bende sırıtmıştım.O benim kız kardeşim gibiydi.Hızla kalktığında bende kalktım.Anton’u elinden çekiştirerek kapıya doğru çekiştirdi ve herkesin bakışlarının ona dönmesini umursamayarak bana seslendi.

‘’Görüşürüz Belle.Seni arayacağım.’’Gülüp başımı salladım.O sürekli böyleydi.Her şeyi bir anda yapar ve düşünmeden konuşurdu ama hiçbir zaman pişman olmazdı.Abim bana saçma bakışlar atarken ona odaklandım.

‘’Bu o mu? Svetlana mı? Bu kızın hiç de teröriste benzer yanı yok.’’Sinirle kaşlarımı çattım.Müslüman olduğunu onlara söylemekle hata etmiştim zaten.

‘’O terörist değil.Bu görüşünüzden ne zaman vazgeçeceksiniz!’’ Ellerini ‘ben suçsuzum’ edasıyla kaldırdı.

‘’Sakin ol,adamım.Kız çok gizemli.Nerede yaşadığını,ne yaptığını,nasıl bir ailesi olduğunu bilmiyoruz.Senin bildiğin tek şey Müslüman olduğu ama o senin hakkında her şeyi biliyor.Annem böyle düşünmüştü.Ama görünen o ki öyle birisi değil.Yanındaki çocuk kimdi?Sevgilisi mi?’’ Konuyu değiştirme çabalarını görmezden gelmek istemedim bu yüzden ona ayak uydurdum.Birisi Svetlana hakkında bir şey sorduğunda onu anlatmaya her zaman hazırdım zaten.Derin bir nefes alırken abimin yüzündeki garip ifadeye kıkırdadım.

Ona yemek boyunca ve arabaya giderken Svetlana’yı anlatmıştım.O benim zorunluluklar olmadan edindiğim ilk arkadaşımdı ve bu yüzde benim için çok değerliydi.Abime onunla ilgili birkaç şey anlatmıştım.Ailesini anlatmamıştım.Bunu anlatmayı tercih etmediğini söylerdi.Abim beni eve bıraktıktan –ve büyük bir veda faslından-sonra hızla bilgisayarımın başına geçmiştim.Skype’ye girdiğimde Svetlana açıktı.Hemen mesaj gönderdim.

Müsait misin??

 

Eve yeni girdik ve minibook’un şarjı bitmek üzere pc’ye geçmeliyim ;)

 

Tamaam :D

 

Onun cevap vermesini beklerken kendime kahve almıştım.Onun hakkında öğreneceğim çok şey vardı ve bu gece çok uzun olacaktı…

Hey merhabaaa.Gittikçe uzun yazmaya çalışıyorum cidden :D Sizde lütfen beni zor duruma düşürmeyin.

 

MULTİMEDİA SVETLANA'NIN YÜZÜĞÜ.BU BÜYÜKLÜKTE AMA ÜZERİNDE 'ALLAH' YAZDIĞINI HAYAL EDİN ;)

TEŞEKKÜRLER....

VOTE/COMMENT!