HIDING SERIES 2: The Mistake (COMPLETED)

04

Louise's Point of View

“Good morning passengers. This is your captain speaking. First I'd like to welcome everyone on Royal Caribbean Flight 86A. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in Manila approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in Manila is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this morning. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes time to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will begin shortly after that. I'll talk to you again before we reach our destination. Until then, sit back, relax and enjoy the rest of the flight.” Rinig kong saad ni Captain Troy.

Oo kilala ko ang Captain ng Airplane na ito - Troy Versoza - dahil isa siya sa naging kaibigan DATI ni Hunter but nagkaaway-away sila, hindi ko lang alam kung bakit at wala na akong balak pang alamin pa.

Ngunit ang pagtataka ko lang, kung nagkaaway-away sila ni Hunter at Troy ay bakit hindi niya tinanggal sa pagka-pilot si Troy sa company niya?

Yeah, you read it right? Si Hunter ang may-ari ng kasalukuyan naming sinsakyan ngayon ang...

‘Royal Caribbean Airplane’

Bakit nga ba kami sumakay dito? First of all, wala na kasing available flight sa ibang mga airlines halos full na lahat. Pangalawa ito nalang ang airlines na may available pang flight ng umaga, sayang naman kasi kung mag-papabook pa kami ulit ng flight diba? So kahit hindi ako comfortable sa Airplane na sinasakyan namin ngayon ay tiniis ko nalang.

Napili ni Mark na sa Business Class ang seat namin dahil daw kung Economy Class ang seat namin ay baka pagkaguluhan kami. Dahil nga sikat akong Model and CEO ng sikat na Fashion Industry sa Los Angeles.

Natutulog ngayon si Mark dahil siguro sa pagod. Ang aga niya kasing nagising kanina tapos siya pa ang nagluto ng breakfast namin. Si Sofie naman ay busying naglalaro sa binigay na iPad ni Mark sa kanya.

“Papa, makikita na po ba natin si Daddy? Miss ko na po kasi siya eh? Papa miss mo rin po ba si Daddy? Ano po ang itsura niya?” Biglang banggit sa‘kin ni Sofie sabay itinabi ang iPad niya at humarap sa‘kin.

Parang may tumusok ng tinik sa puso ko sa sinabi ni Sofie sa‘kin ngayon. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.

Everytime na binabanggit niya ang Daddy niya kung gaano niya ito kamiss at ano ang itsura nito ay nakokonsensya ako.

Nakokonsensya ako dahil sa pagtago ko sa kanya para maiwasan ko lang ang Daddy niya.

Sasagutin ko na sana siya ng bigla kong maalala na nandito pala si Mark kaya naman bago ko ito sagutin ay tinignan ko muna si Mark baka kasi gising na ito.

Ngunit pagkatingin ko sa kanya ay tulog pa ito kaya naman malaki ang ginhawa, ayaw kasi ni Mark ang binabanggit ang Daddy ni Sofie sa harapan niya.

Binalik ko naman ulit ang tingin ko kay Sofie at nakita ko itong nakatingin parin sa‘kin, siguro hinihintay niya kung ano ang sagot ko sa tanong niya.

“I don't...” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng bilang magsalita si Troy.

“Ladies and Gentlemen we have just safely landed at Royal Caribbean Airport welcomes you to Manila. On behalf of your flight crew headed by Captain Troy with First officer Pimentel and the rest of the team, we thank you for choosing Royal Caribbean your airline of choice. Welcome to the Manila, Philippines.”

Mabuti nalang hindi ko nasagot ang tanong ng anak ko sa‘kin. Kung nasagot ko ‘yun ay mas lalo siyang magkakainteres na malaman ang tungkol sa Daddy niya.