HIDING SERIES 2: The Mistake (COMPLETED)

12

Hunter’s Point of View

“Hunter! I told you. This is your baby! Anak natin ‘to. How can you say that huh?!” Sigaw ni Ariana sa‘kin.

Argh! Ulit-ulit nalang ang babaeng ‘to.

“Siguro kaya ayaw mong tanggapin ang anak natin dahil mahal mo pa ang baklang ‘yun noh?! He's just a f*cking faggot Hunter. Pabayaan mo na siya!” Dugtong pa nito na nagpapitlag sa tenga ko.

How dare she?!

“How can I say that huh?! Wala ka ng paki pa doon! You're a liar, hindi ko anak ‘yan. Atsaka don't you dare to call Louise like that or else...”

“Or else what?! Ano?!” Galit na saad nito.

“I will kill you with your baby!” Matigas na saad ko sa kanya.

“Try! You just being like that because you're a coward! Natatakot ka lang na baka malaman niya na may anak kana!” Sigaw nito...

“I'm not a coward! At hindi ko anak ‘yan!” Iritableng saad ko sa kanya.

“Hindi mo anak ‘to? Paano mo nasabi? Do you have an amnesia nang mag sex tayo ng gabing ‘yun?! Nagkaroon ka ba ng amnesia pagkatapos natin gawin ‘yun?!” Pamimilit nito.

“Hindi ako nagkaroon ng amnesia o kahit ano man! You're a liar. Bakit ‘di mo ibigay ‘yan sa tunay na ama ng batang dinadala mo? ‘Di ba ang daming sumasaksak sa kiki mo...” Mahabang saad ko sa kanya.

“Baka isa sa kanila ang ama ng dibadala mo!” Dugtong ko pa.

“How dare you!” Sigaw nito, ngunit hindi ko na pa siya pinakinggan sabay lakad papunta sa parking lot.

Anyway, nandito kami ngayon sa ground floor ng building, habang naglalakad kami she always keep saying na anak ko ang dindala niya, but I'm not convinced what was she said.

“Hunter!”

“Hunter!”

Argh! Here we go again, hindi pa pala siya umuwi?

“Hunter, wait!” Sigaw ulit nito.

“What do you want?!” I said with annoyance.

“Hunter, please! Maniwala ka, anak mo ‘tong dinadala ko. I'm not lying.” Pagmamakaawa nito.

“I already told you Ariana, that’s not my baby, plus we never had sex. Now, umalis kana at umuwi na sa inyo, dahil ako uuwi narin.” Pagtataboy ko sa kanya.

Pinagpatuloy ko na ang paglalakad ngunit parang hindi talaga ito natitinag.

“Hunter wait!” Sigaw na naman nito.

“Ano na naman ba huh?! I already told you na hindi ko nga anak ‘yan!” Iritableng saad ko sa kanya.

Nakakairita! Nakakainis! I dunno kung paano ko madedescribe ang mararamdaman ko ngayon, pero alam ko isa lang ang siguradong nararamdan ko ngayon, at ito’y galit...

“Hunter, please maniwala ka sa‘kin...” Pagmamakaawa pa nito.

“I will never believe you!” Patapos kong saad sa kanya.