HIDING SERIES 2: The Mistake (COMPLETED)

07

Louise's Point of View

“You're fired!”

“H-hindi! H-hindi! S-stop p-please!”

“Yuck! Naiisip ko palang ang nangyari saatin it makes me puke!”

“T-tama na p-please!”

“You're disgusting!”

“TAMA NAAAAA!”

“T-tama na please!”

“Louise! Wake up. Louise!”

“T*ngina hindi ko akalain na naka-sex ko ang isang bakla!”

“Louise! Louise! Wake up please!”

“Sabing Tama na!”

“Louise! Wake up please! Oh god please!”

Nagising ako at the same time napaupo sa higaan ko ng may marinig akong tumatawag sa pangalan ko. Ngunit nabigla ako ng may biglang yumakap sa‘kin.

‘Panaginip na naman!’ saad ko sa isip ko.

“Ohhh thank God! You're finally awake!” Rinig kong saad nito sa‘kin.

Mga ilang segundo ang lumipas ay kumalas narin ‘to sa pagkakayakap at humarap ito sa‘kin.

Si Mark.

“Having a nightmare again?” Seryosong saad nito sa‘kin pero nababakas sa tono nito ang pag-aalala.

Tumango lang ako sa tanong niya at sumandal sa chest niya, niyakap naman ako nito at hinagod ang likod ko.

2 days passed simula ng mangyari ang pagkikita namin ni Hunter sa Airport. Sobrang takot ko non ng makita ko siya lalo na ng tanungin ako ni Sofie na siya na ba ang daddy niya, kita ko non sa mukha ni Hunter ang pagkabigla ngunit bakas sa mga mata nito ang saya.

Sa mga oras din ‘yun ay yayakapin na sana ni Hunter si Sofie, ngunit bago niya pa ‘to mayakap ay hinila ko na si Sofie palabas sa Airport.

Pero ang pagtataka ko lang non ay ang pagyakap nito sa‘kin at pansin ko ‘ring parang palagi itong puyat, namayat din ito.

Wala ba siyang girlfriend?

Bakit kaya niya napapabayaan ang sarili niya?

Hay ewan! Wala narin akong pake kahit anong gawin niya sa buhay niya. Atsaka walang kami.

Habang magkayakap kami ni Mark parang may nararamdaman akong kakaiba. I don't know kung bakit ko nararamdaman ‘to, pero pag-kasama ko siya ay ramdam ko na palagi akong safe, pero may isang banda sa nararamdaman ko ang pagaalinlangan. Ewan ‘di ko mapaliwanag.

Anyways, nandito kami sa dating bahay niya. Actually parang hindi bahay ang tawag dito, kundi mansion, sa laki ba naman, pero ‘di ko parin pagkakaila na mas malaki ang bahay ni Hunter.

Nag-iba narin ang kulay ng wall nito, pati ang mga furnitures, nakapunta or should i say nakatira na kasi ako dati dito noong sinesante ako ni Hunter, syempre wala naman akong matutuluyan nang mga araw na ‘yun, at dahil siya narin ang nag-alok sa‘kin noon, tatangi pa ba ako?

Nabalikwas lang ako sa kakaiisip ng narinig kong nag-salita ulit siya.

“T-these days napapansin kong palagi ka nalang nanaginip ng masama, Is something bothering you? you can tell me.” Nag-aalalang saad nito.

“Nah, Im just exhausted these days lalo na kakauwi palang natin noong isang araw.”  Pagsisinualing ko sa kanya.

Actually I'm not exhausted, nababangungot ako dahil kay Hunter. Simula kasi noong nagkita kami ay palagi nalang akong nababangungot tungkol sa mga mapapait na nakaraan.