Onunla aynı yaranın kanamasıydık.
Geçmiş bizim kalpteki yaramızdı, ve ben onunla aynı yaranın en orta yerinden kanıyordum.
En acısı da, onu seviyordum.
*
Başlangıç: 19 Temmuz 2020.
Merhaba♡. Bu sefer hiç uzatmadan bölüme geçeceğim. Sadece sizden bu bölüm için "yorum" istiyorum. Özellikle son sahne için. Duygularınızı merak ediyorum, fazlasıyla. Güzel okumalar...Kalp...
Bu arada, doğum günün kutlu olsun, 21 Ocak, ona şans getirmedi hiç, ama umarım sana getirir. Kocaman kalp... nazz_xx
🍁
Bölüm Şarkıları:
Sinan Özen-Canım Yandı Aşıl-Kanlı Kafes Ahmet Kaya-Doğum Günü (♡)
🍃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃
Yâr, canın yongası; yarınların yarasıdır.
Yâr, yaradır; bir cana armağan edilmiş kalbin hem yakanı, hem yananıdır.
Benim yaram, onun küf yeşili harelerinin içerisine sığan sayfalar dolusu çocukluğu ve yüreğiydi.
Mirza'nın yarası, boşluğa sığdıramadığı tek doluluğu olan; hançer kirpikli Müjgan'dı. Onun yarası, ona yâr olmadan yara olmuştu. Mirza'nın yarası, yârdan daha kalıcıydı.
Şimdi, o yaranın sahibi, hançerlerini Mirza'nın canına saplayan yârı, bir hastane yatağındaydı. O yatakta Müjgan yatıyor, o yatakta Mirza'nın soluğu kesiliyordu.
Tek kişilik bir yatağın adı, hem yalnızlık, hem ölüm, hem kalım oluyordu. Mirza'nın yalnızlığı onu öldürüyor, Müjgan'ın solunda yavaşlayan kalbe bir yaşam yolu açıyordu.
Mavi harelerinin içerisinde usul usul acıyan ve damarlarını ağrıtan siyah leke, şimdi kıyıya vuran dalga ve o dalgayla sürüklenen kum gibi; harelerinin mavisini ucu acıyla sıvanmış silgiyle siliyordu ve siyahı resmediyordu gözlerinde.
Ölüm. Ölüme kalım kala.
Gözlerini yumdu ve derin bir nefes aldı. Parmak boğumları, cennetin ırmağında süzülen beyaz ölüm kadar ak; cehennemin kapısında kalmış bir günah kadar ağırdı.
"Bebede para bok gibi. Babası çelik zırhı. Anlayacağın, adaletin silahı; paraya değil, haklıya doğrultulmuş yine." Asef'in karşısında ellerini önüne bağlayan ve henüz yeni dolan gözlerini yumarak silmeye çalışan çocuğun söyledikleriyle, Mirza bir kez daha yutkundu; gülümsedi.
"Parasını götüne sokar, götüyle beyni arasında maraton koştururum." diye öfkesini törpüleyemeden konuştu, mavi gözlerin sahibi.
Mirza'nın boğazında okyanus oluşturan hıçkırıkların kalıntısı yüzünden boğuk çıkan sesi, ona bir adım yaklaşmama sebep oldu. "Onun, Müjgan'ı sevmek için değil de; zarar vermek için havaya kalkan elini keserim."
