GÖKYÜZÜNE HÜKMEDEN GÜÇ 《B×B》

4.Takıntı

Sakin bir yerde oturmuş şölenin bitmesini bekliyordum ama geçen seferki serseriler yanıma geldi.
Yüzlerine hiç bakmadım. Ama onlar gelir gelmez konuşmaya başladılar.
Konuşmalarına cevap vermediğim için daha çok sinirlendiler ve yakamdan tutarak yüzüme yumruk attılar.
Ailem için , şölenin mahvolmaması için, hayatım için sadece sustum.

Onlar bana zorbalık ederken karşıdan gelen biri eliyle bizi göstererek;

~Kang Dae-Gi~ "Ne oluyor burada?"

♤" Seni ne ilgilendirir. Yoluna bak sen."

~Kang Dae-Gi~ "Benim kim olduğumu biliyor musun ki böyle konuşabiliyorsun?"

♤"Kimsin sen?"

Onlarla konuşmaya başladı ve cebinden bir şey çıkartıp gösterdi. Onu gören çocuklar hemen özür dileyip bizden uzaklaştılar.
Merak etmiştim aslında kim olduğunu. Korkup kaçtıklarına göre onlardan yüksek mevkide olan biriydi.

Benim oturmuş olduğum yerde yanıma gelip oturdu ve dik dik yüzüme baktı. Bakışlarından rahatsız olmuştum ki o elleriyle kanayan dudağımı sildi.
O bana bakmaya devam ederken boynumdaki fuların olmadığını fark ettim ve korkuyla yerimden fırladım. Etrafıma çaresizce bakarak onu arıyordum. Tam arkamı döndüm ki elinde fularım bana uzatıyordu. Hemen hızla elinden almıştım.

"Teşekkür ederim."

~Kang Dae-Gi~ "Adını öğrenebilir miyim?"

"Ha-Neul. Peki ya senin?"

~Kang Dae-Gi~" Dae-Gi."

Bir yandan tanışırken bende fularımı bağlamaya çalışıyordum ama titreyen ellerimle bir türlü bağlayamıyordum.
Elimdeki fuları çekerek;

~Kang Dae-Gi~ "Ben bağlarım" dedi ve boynuma yöneldi.

Ben onun fularımı bağlamasını bekliyordum ama üç, dört dakika geçtiği halde henüz bağlamamıştı. Ve sonradan aklıma geldi ki his dokumu unutmuştum.  Babam kimsenin görmemesini söylemişti. Aklıma babamın sözleri gelirken fuları hızla elinden aldım ve olduğum yerden ayağa kalkıp tam giderken arkadan kolumu tuttu.

~Kang Dae-Gi~" O boynundaki şey nedir? Çok güzel. Bir kez dokunabilir miyim?"

Sorduğu soru karşılığında ne cevap vereceğimi bilemedim ve sinirle;

"Başkalarının işine burnunu sokacağına kendi işine bak ve bir daha  karşıma çıkma. Olabildiğince benden uzak dur." Dedim ve oradan uzaklaştım.

                                 ::::::::::::::::

Şölen biteli iki gün olmuştu ama ben hala yorgunluktan ölüyorum. Biraz daha uyumak için yatağıma geri yatarken annem geldi ve ayaklarımdan çekerek beni yataktan aşağıya düşürdü.

~Annem~ "Kalk artık. 2 gündür yatıyorsun. Çarşıya çık ve ev için yiyecek bir şeyler alarak işe yara. KALK !!"