|Kazananı olmayan bu aşk oyununda, oyun arkadaşım olur musun?|
"Büyü yaptım.."
"Ona eminim.. Ama gözlerim kapalıydı.. Gözlerini kullanmadan nasıl yaptın?"
"Medusa mıyım ben?" diyerek güldü Dila. Gülüşü adamın derin bir nefes almasını gerektirmişti...
"Dila içeride olduğunu biliyorum. Hatta belki de kapının arkasındasın. Duyuyorsun beni, dinliyorsun..." dedi omuzunun üzerinden kapıya bir bakış atarak.
İçerideki kadın sırtını kapıya yaslamıştı. Ayakta duramadığında ellerini dizlerine yasladı. Bir damla düşmüştü göz pınarlarından zemine doğru, ardından bir damla daha izledi onu..
"Napıyorsunuz Dila hanım?"
Dila anlamayan gözlerle adama baktığında Ateş gülümsedi.
"Bu kadar güzel bakıp, aklımı başımdan almaya ne hakkınız var?"
Dila kendini tutamayarak gülümsedi. Ateş tekrar kadına doğru eğildiğinde kadında istekle dudaklarını araladı.
"Oynadı işte kızım seninle... Oynadı."
Yavaş yavaş yere çöktü o da, kafasını kapıya dayayıp dizlerini karnına çekti. Ateş bir kez daha vurdu kapıya.
"Yaşadığımız onca şeyin hatrı için aç kapıyı, son kez Dila, son kez bak gözlerime..."
Kadın gözlerini tavana dikti bir süre, gözündeki ıslaklık yavaşça kuruduğunda kapının karşısındaki aynadan kendine baktı. Gözleriyle burnundaki kızarıklık yok olmuştu.
Ayağa kalkıp derin bir nefes aldı. Ateş'in kapıyı açana kadar gitmeyeceğinden emindi. Zira adam hala kapıya vurup bir şeyler söylüyordu.
Kadın kapıyı açtığında adam geriye doğru sendeler gibi olsa da kendini toparlayıp hızla ayağa kalktı.
Ateş bir kaç saniye içinde bir kaç duygu yaşamıştı çehresinde, kadında bunu fark etmişti. Kapıyı ilk açtığında yüzündeki çaresizliğin şaşkınlığa dönüşüp ardından mutluluğa dönüşmesinin hızı Dila'yı şaşırtmıştı. Hatta bu durumda olmasalardı kadın belki de adamın gözlerinin kendi gözlerine denk geldiğinde nasıl parladığını görürdü.
"Güzelim.." dedi Ateş varla yok arası bir sesle, ayağa kalktığında sanki asırlardır görmemiş gibi özlediği kadına sardı kollarını..
