|Kazananı olmayan bu aşk oyununda, oyun arkadaşım olur musun?|
"Büyü yaptım.."
"Ona eminim.. Ama gözlerim kapalıydı.. Gözlerini kullanmadan nasıl yaptın?"
"Medusa mıyım ben?" diyerek güldü Dila. Gülüşü adamın derin bir nefes almasını gerektirmişti...
"Ta-Taner?" dedi Dila şaşkınlıkla. Kıvırcık saçlı çocuk gülümseyerek kafa salladı.
"Benim."
"Se-sen?"
"Ölmedim..." dedi çocuk, gülüşü yüzünden silinmiş, bakışları yere düşmüştü. "Ateş abi ölmeme izin vermedi."
Dila Taner'in üzerindeki bakışlarını Ateş'e yöneltti.
"Nasıl?"
"Başta kurban etti. Sonra bağışladı.." dedi Taner.
Dila meraklı bakışlarla ikiliye bakarken Ateş eliyle salonu göstererek oturmalarını söyledi. Üzerindeki şoku atamayan kadın karşı çıkmayarak adamın dediğini yaptı.
-Flashback-
Taner deponun kapısından çıktığı gibi koşmaya başladı. İki yüz metreye kadar koştu fakat ne bir ev, ne de bir bakkal bulabilmişti. Arkasından birileri geliyor mu diye bir kaç kez arkasına baksa da kimseyi göremedi.
"Neresi burası ya?!" diyerek söylenmeye başladı kendi kendine. "Nereye getirdiniz beni Allah'ın cezaları."
Bir ağacın gölgesine geçip soluklanmaya başladığında karşıdan gelen bir araç gördü. Aniden yola çıkıp arabanın önüne geçti.
"Durun, yalvarırım durun."
Kırmızı arabanın sahibi Taner ile arasında bir kaç metre kala ani bir frenle durmuştu.
"Yoldan geçenlere yalvardığını abin duysa çok kızar çocuk," diye seslendi şöför koltuğundaki adam.
"Yine mi sen? Hani vazgeçmiştin?"
Taner'in acı feryatı karşısında adam soğuk kanlılıkla gülümsedi. Sakin bir şekilde arabasından inip çocuğun karşısına dikildi.
"İntikam... Kolay vazgeçilebilecek bir şey değil çocuk.. Hele de intikamından başka hiçbir şeyi kalmayan bir adam.." Daha iyi bir etki bırakmak için başını salladı. "Asla vazgeçmez."
"Abime soğuk kanlı bir katil diyorsun; ama seninde ondan bir farkın yok. Sende katilsin. Şimdi olmasan da beni öldürünce katil olacaksın."
