|Kazananı olmayan bu aşk oyununda, oyun arkadaşım olur musun?|
"Büyü yaptım.."
"Ona eminim.. Ama gözlerim kapalıydı.. Gözlerini kullanmadan nasıl yaptın?"
"Medusa mıyım ben?" diyerek güldü Dila. Gülüşü adamın derin bir nefes almasını gerektirmişti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|sevdanı bulmak yıllar sürdü, hoş geldin gönlüme kaderim güldü|
"Evliliğimizin ilk yıllarıydı. Başta her şey çok güzeldi. Hayat hamileydi hatta kızımız olacaktı. Kontroller ç güzel ilerliyordu ama sonrasında sorun çıktı. Doktor doğumun çok riskli olacağını söyledi. Doğumdan sağ çıkamazmış, y-ya Yağmur doğacaktı, ya da Hayat yaşayacaktı. İkisinin birden mümkün olmadığını söyledi.
Sonra işte kavgalar başladı. Ben ona bir şey olmasını istemiyordum o da bebeğe bir şey olsun istermiyordu. Günlerce, haftalarca bunu tartıştık ama bir türlü ortak bir karara varamadık. En sonunda ben ona söz verdim. Tabii bu sadece ipleri elime almak adına yaptığım bir şeydi. Bir gün gece yarısı çığlık seslerine uyandım. Doğum başlamış gibiydi ama daha o kadar vakit vardı ki... Apar topar hastaneye gittik. Gerçektende doğum başlamıştı. Hayat'ı doğumhaneye alıp, beni koridorda bir başıma bıraktılar. Neyse işte ben bizimkileri aradım. En azından onların bana destek olmasını istiyordum. Ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum ama annemler filan gelmişti. Doğumhaneden kırk yaşlarında bir kadın çıktı. Yanıma gelip başından beri beklediğim o seçimi bana sundu. Tereddüt bile etmedim Dila.. Tereddüt bile etmeden kızımı ölüme terk ettim.
Be-ben çünkü biliyordum. Hadi Hayat olsa belki bir şekilde hallederdik ama tek başıma bir çocuk büyütemeyeceğimi biliyordum. Doğru olan buydu en azından bana göre ve bende bunu yaptım yine olsa yine aynı kararı verirdim sanırım."
"Peki Hayat ne tepki verdi?"
"Nefret etti benden. O halsiz haliyle karşıma dikilip benden ne kadar nefret ettiğini söylediği anı asla unutamıyorum. O gün seninde dediğin gibi bana, "Ağlamayacak kadar zavallı bir adam olduğumu," söyledi. Duygularımın olmadığını, merhametimin, vicdanımın hatta kalbimin bile olmadığını söyledi. Öyle içten bir şekilde benden nefret ettiğini söyledi ki... Bunun sadece öfkeden söylenmiş bir şey olmadığını o günde hissetmiştim. Belki de sırf bana olan öfkesinden dolayı Kaya- he-her neyse. Se-sen bebek lafını açınca sanki yine aynı seçimi yapmak zorunda kalacakmışım gibi hissettim. Evet senden çocuğum olacağını düşünmek bile mükemmel ama ben buna hazır değilim Dila."
"A-anladım. Be-ben biraz zorladım seni değil mi? Bunalttım mı?"
"İyiyim ben güzelim."
"Gözlerin kan çanağına döndü, sesin titriyor. S-sürekli geçmişteki yaralarını deşiyormuşum gibi geliyor. S-sırf merakımdan sebep her seferinde bunu yapıyorum sana değil mi?"
"Dila iyiyim ben," dedi Ateş elini kadının yanağına koyarak. Usul usul kadının yanağını okşadı. "Sen varsın... Artık hiçbir şey eskisi gibi acıtmıyor canımı, hiçbir yara eskisi kadar kanamıyor. Sen varken her şey daha kolay."
