We Belong To Each Other [ Completed ]

''17''

ေ႐ွာင္ေလြနဲ႔ေ႐ွာင္ခ်န္က သူတို႔ေ႐ွ႕ကဒဏ္ရာေတြနဲ႔သတိလစ္ေနတဲ့လူကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဲ့ဒီလူကိုမကယ္ပဲဒီအတိုင္းထားပစ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပမဲ့ ပိုင္ဟူက ေဒၚသတႀကီး သူ႔တို႔ကိုစိုက္ၾကည့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကူကယ္ရာမဲ့စြာေရရြတ္လိုက္ၿပီး ကယ္တင္ေပးရံုမွတစ္ပါးဘာမွမ႐ွိေတာ့ ။ ပိုင္ဟူက ဘာလို႔အဲ့ဒီလူကိုအသည္းအသန္ေတြကယ္ခ်င္ေနမွန္း သူတို႔နားမလည္ႏိုင္ ။

" ေ႐ွာင္ေလြ မင္း မင္းသားေလးကိုအခုအထိ႐ွာမေတြ႔ေသးဘူးလား ''

" အင္း ။ စိတ္မပူပါနဲ႔ မင္းေလးကအသက္႐ွင္ေနေသးတယ္ ။ မင္းသားေလးရဲ႕အသက္ေက်ာက္စိမ္းျပားက အခုအခ်ိန္အထိလင္းေနတုန္းပဲ ''

" ဟူး!! အႀကီးအကဲမိန္ေတာ့ ငါတို႔ကိုေတာ္ေတာ္ေဒၚသထြက္ေနေလာက္ၿပီ ။ မင္းသားေလးကို အခုအခ်ိန္႐ွာမေတြ႔ေသးလို႔ ။ ''

" မင္းသားေလးကလည္း ဘယ္ေတြေလ်ွာက္သြားေနျပန္တာလဲမသိဘူး ။ ငါတို႔ကလည္း ပိုင္ဟူရဲ႕စကားကိုနားမလည္ေတာ့ ခက္ေတာ့ခက္ေနၿပီ ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ မင္းသားေလးကို ႐ွာေတြ႔ဖို႔ၾကာအံုးမွာပဲ ''

ေ႐ွာင္ခ်န္က အခုအခ်ိန္အထိသူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာမင္းသားေလးျဖစ္တဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကို ႐ွာလို႔မေတြ႔ေသးတာမို႔ စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတယ္ ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က မင္းသားေလးကို႐ွာဖို႔ဆိုၿပီး မ်ိဳးႏြယ္စုကေနထြက္လာခဲ့တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ခုႏွစ္လျပည့္ေနၿပီျဖစ္တယ္ ။ မင္းသားေလးကိုေတြ႔ဖို႔ေနေနသာသာ ဘာဆိုဘာသတင္းမွေတာင္ၾကားရတာမဟုတ္ဘူး ။ ပိုင္ဟူကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သူတို႔ကယ္လာခဲ့တဲ့လူအနားက တစ္ဖဝါးမွမခြာပဲမ်က္ေတာင္မခတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။

ဒီျမင္ကြင္းကိုေတြ႔ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္ ။ ပိုင္ဟူက မင္းသားေလးကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုမွအဖက္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး ။ သူတို႔ကိုမေျပာနဲ႔ သူတို႔မိ်ဳးႏြယ္စုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတာင္ကိုမွ တစ္ခါတစ္ေလလ်စ္လ်ဴ႐ွဳတက္ေသးတာ ။ အခုေတာ့ အျပင္လူတစ္ေယာက္ကို အနားကေနထိုင္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေပးေနတယ္တဲ့လား ။ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဒီလူက မင္းသားေလးနဲ႔တစ္ခုခုမ်ားပတ္သတ္ေနမလား ။