Challenge | ChanLix

06

Felix, odasının yerine otırmuş, bilim projesiyle uğraşıyordu. Çok yorgundu ve en son istediği şey de en kötü olduğu dersle ilgilenmekti.

Işıklar aniden yok oldu.

"C-chris"Odasının her yerinden yayılan çığlıklar duymaya başladı ve bu onun donup kalmasına sebep oldu.

Felix başını geriye attığında, gözlerine bir el yerleştirilmiş gibiydi ve ne kadar onu uzaklaştırmaya çalışsa da kollarını hareket ettirmeyi bir türlü beceremiyordu.

Gerçekten  de ağlamak istemiyordu, ama bedeninin her bir noktası acıyordu. Onu saran bu deriden kurtulmak istiyor gibiydi ve tek yapabildiği şey yüksek sesle çığlık atmak oldu.

Aniden bedenini tekrar hareket ettirebildi, artık gözlerini kapatan bir el hissetmiyordu  ve odada ışıkları açan soluk renkli çocuğun kıkırdamasından başka bir ses yoktu

"Tanrım, bu çok iyiydi."

Felix ona bağırmak istiyordu ama acayip korkmuştu yaklaşık iki dakikadır yaptığı şeye devam etti. Ağladı.

"Felix, ağlamayı kes."

Felix acınacak haldeydi ve Chris'in sözleri onun hıçkırarak ağlamasına neden oldu.

"Felix."

"Felix ağlama artık, sadece acıkmıştım."

Felix başıyla onaylayıp sakinleşmeye çalıştı.

Chris ortadan yok olup Felix'i öyle bırakacaktı. Bunu yapmak istiyordu, ama gözleri Felix'e kilitlenince korkunç bir duygu bedenini sardı. Suçluluk.

Felix'e doğru yaklaştı ve boğazını temizledi.

"Kollarımı sana dolayabilir miyim? Rahatlamak için. Galiba insanlar böyle yapınca daha mutlu hissediyorlar."

Felix hafifçe gülümsedi. "Evet beni rahatlatabilirsin."

Chris onun yanına oturdu ve iç çekerek sol kolunu ona sardı. "Özür dilerim, çok acıkmıştım."

"Yaşarken hiç birine sarılmadın mı? Az önce sarılmak hakkında bir uzaylı işiymiş gibi konuştun da."

"Geçmişteki hayatım hakkında ölümüm hariç hiçbir bok hatırlamıyorum ve ölüyken de sarılacak birilerin olmaz."

Felix kafasını sallayıp onayladı ve burnunu çekip göz yaşlarını sildi.

"Özür dilerim Felix."

"Ne için?"

"Hayatını mahvettiğim için."

"Hayatımı mahvetmedin ki, sen sadece... Onu daha ilginç hale getirdin aslında."

"Her gün ağlamana sebep oldum."

Felix omzunu silkti. "Aynı zamanda küçükken annem favori mısır gevreğimi almadığında da ağlardım. Yani, bunun gibi olmasa da çoğu zaman zaten gergin olur ve iğrenç bir gün geçirdikten sonra da ağlardım."

Chris gülümsedi ve onı kendisine daha da çekti. "Ne kadar da bebekçe."

Felix gözlerini kapattı ve kafasını Chris'in omzuna yaslarken hayalet hafifçe mırıldandı.

"İyi geceler Felix."

*****
Helo bebislerr

Okunmalar artmıs ay em hepi wuhu

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn

Sizi seviyorum
~♥