Dudaklarında... Atkının altında saklanan dudaklarında.
"Jongin?" Dedi Kyungsoo kaşlarını çatıp. Merdivenlere doğru çekiştirdi beni de yerimden bir milim dahi kıpırdamadım. Sadece, kalan tüm gücümle O'nu kendime çektim.
Aklım sende. Kollarımın sardığı bedeninde...
"Böyle mi gireceksin?" Diye sordum O'na. İkimizi koruyacak karanlığa sürükledim O'nu. Sırtı duvara yaslandı.
"Nasıl?" Dedi Kyungsoo. Heyecanlıydı ve sesi bunu kesinlikle saklamıyordu.
"Böyle." Dedim. Atkısına uzanıp onu hafifçe indirdiğimde ve parmaklarım dudaklarına teğet geçtiğinde seslice yutkundu. Yanaklarına dokunsam yanardım belki, utandı Kyungsoo. Nasıl utandı, nasıl.
"Öpmem gerek." Dedim.
Seni acilen öpmem gerek. Benim için sızlayan yüreğini dindirmem gerek. Ellerimi ısıtmaya çalışan ellerine teşekkür etmem gerek. Gözyaşlarımla ıslanmış omzuna borcumu ödemem gerek. Seni acilen öpmem gerek benim.
Parmağım Kyungsoo'nun yanağında gezindi. Tahmin ettiğim gibi, havanın tüm soğuğuna inat sıcacık olan dokusunda yandım, içim biraz olsun ısındı. Dudaklarına dokundum sonra. Gözlerini kapatan Kyungsoo'ya şahit oldum.
Heyecanlı. Gergin. İstekli. Acemi.
Beni öpen çocuk yok karşımda... O'nun için her şey ilk olacak gibi... Öyle bekliyor. Sabırsız yine, meraklı yine, beklenti dolu yine...
Bu sefer olmaz Kyungsoo. Hayallerin kırılamaz. Seni acilen öpmem gerek.
Kazağımın kolunu parmağıma doladım ucundan. Nazik olmaya çalıştım ve silmeye başladım O'nun kırmızısını. Kyungsoo gözlerini açıp dudaklarına bakmaya çalıştığında fazla güzel oldu. Zor dayandım.
