ULAŞILMAZ.

Bölüm 7

Son bölümde yeni bölümün yarın geleceğini söylemiştim ama yazamamıştım. Atmayı çok isterdim ama ilham gemedi ve kötü yazmak istemedim. Ayrıca son bölümün okunma sayısı 31 olduğu için kjfgljkgnfg az okunmuş olması moralimi bozulmuştu. Yarın yeni bölüm gelecek. iyi okumalar.

Uzay nasıl böyle birşey yapardı? bir türlü aklım almıyordu. Hemen gitmem lazımdı. Aceleyle üstümü giyindim. Yüzümü yıkadım ve aşşağı indim. Arabanın anahtarını unuttuğumu fark edince yukarı çıktım ve masanın üstünden anahtarı alıp tekrar aşşağı indim. Botlarımı ayağıma geçirdim ve arabama yöneldim. Kilidi açtım ve sürücü koltuğuna yerleştirip arabı çalıştırdım.

İçinde bulunduğum durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum ama çıkış yolu yoktu. İki yolda karanlıktı. Bunu biliyordum. Ve ben mecburen birisini seçmek zorunda kalmıştım. Sonunun böyle olacağını biliyordum ama bu kadar erken olacağını düşünmemiştim. Kafam karmakarışıktı. Karanlıkta ilerliyordum. saat 11 olmuştu ve ben hemen orda olupne olacaksa olmasini istiyordum bir yandan da ne açıklama yapacağımı düşünüyordum.

Uzaktan gördüğüm trafik lambasının ışığı kırmızı renkti. Etrafıma baktım. Arabalar yoktu. Zaten durmak istemiyordum. Işığa git gide yaklaştım ve arabaların olup olmadığına tekrar göz gezdirdim. tek tük arabalar vardı ama tehlikeli bir durumu sağlayacak konumda değillerdi.

Durmadan yoluma devam ettim. Ama birden keskin bir hareketle boynumun önce sağa sonrada sola hareket ettiğini hissettim. Heryerim sarsılıyordu. Arabayla birlikte. Sanki dünya dönüyordu. Birden yanımdaki camın kırıldığını ve birkaç parçanın kollarıma saplandığını hissettim. Hala dünya dönüyordu ve benim heryerim acıyla yanıyordu. Gürültülü sesler vardı ama bana uğultu gibi geliyordu. Buz kestiğimi hissettim. Kaza geçiriyordum. Kırmızı ışıkta geçmemeliydim.

Herşey ağır çekimde gibiydi. Birden gözümün önüne sevdiklerim geldi. Acaba arkamdan ağlar mıydılar? Meryem anne' yi nasıl bıraırdım? Hasan amcayı? Beril' i Evren' i? araba durmuştu. Ama ters bir şekilde. O gürültülü sesler birden kesilmiş ölüm sessizliği hakim olmuştu. Korkuyordum. Ölmek istemiyordum. Birden arabanın önünden ateş çıktığını gördüm. Ama hiçbir tepki veremedim. Tüm vücudum kaskatı kesilmişti.

Alevlerin sıcaklığını hissettim. Yayıldığını hisettim. Birden bacaklarım yanmaya başladı. Kaçıp gitmek istiyordum ama hareket edemiyordum -BİR PATLAMA SESİ-

Ne olduğunu anlamadan yerimden fırladım. Neler olduğunu kesitrmeye çalışarak etrafıma bakıyordum. Ama karanlıktan başka birşey yoktu. Heryerim sırılsıklam olmuştu ve kalbim o kadar hızlı atıyordu ki göğsümden fırlayacağını sandım. Üstümdeki örtüyü ayaklarımla ittim.

Kabus içinde kabus görmüştüm. Kendimi berbat hissediyordum. Uyumuştum ama sanki bir haftadır uyumamış gibi yorgundum. Öldüğümü görmüştüm. Evren' in herşeyi öğrendiğini görmüştüm. Ve Kerem' i görmüştüm. O yaşadığım korkunç şeyleri, nefesim kesilene kadar ağlatan anılarımı tekrar yaşayıp görmüştüm. Hepsi benim korkumdu. Ve bunları aynı anda yaşamış gibi olmak beni çöktürmüştü. Kendimi bok gibihissediyordum. Kambur bir şekilde resmen sürünerek lavaboya ilerleyip soğuk suyu açtım ve yüzüme su attım.

Neden rüyalarım bile benle iyi geçinemiyordu? Onlar bile bana düşmanmı olmuşlardı? Ergen stayla ya bağlamak istemiyordum. Ama zaman bana iyi davranmamıştı. Zamanla geçer denilen şeyler.... Hiçbiri geçmemişti. Hala üstüme git gide ağır yükler yükleniyordu. Ve devam edecekti.

Bu yükler benim sırtımı dahada kamburlaştırırken omurgamı acıtıyorlardı. Adım atamıyordum çünkü yükler sanki dahada artıyordu. Nefes alamıyordum çünkü her nefeste ciğrlerime giren hava bıçak gibi keskindi ve içimi parçalıyordu. Tekrar sürünerek yatağıma girdim. Üstüme örtmeden uzandım. Ve uzun sürmeden uykunun kollarına atladım.