Aşk,Aşkının Kalbine Dokunmaktır...

Kalbimin Nöbetcisi♡♡

Okula gelmiştim.Çantam da çok hafifti.Bugün hiç ders işlemeyecektim.Bütün gün Alp'leyimm...Nöbetcilik katına çıktım.Beni orada bekliyordu.Ne güzeldii..Yanına gittim: "Merhaba,ne zamndır buradasın??" Bunu içten söylemiştim. "Yarım saat oldu çok değil.Hadi göreve...Startttt!!"Onunla gün boyu güzel zaman geçiriyordum.Bu keyifliydi.Görevden göreve koştuk.Müdür yardımcılarına çaylar götürdük.Dışarı çıktık futbol oynadık.Yedik içtik.Sonunda 6. Ders bitmişti.son derste onunla oturduk.Yorgunluğumuzu bir gazozla attık.Bana döndü ve "Sana bir şey söylemem lazım.." Dudaklarını sürekli kemiriyor,yalıyordu..."Söyle,çekinmene gerek yok."Aslında ne söyleyeceğini tahmin eder gibiydim ama yine de belli etmemeyi tercih ettim.Kalbim çıkacak gibi oluyordu."Ben sanırım,yani herhalde,yani galiba,offf sanırım,yaa tamam ben senden hoşlanıyorum!"Benim dilim kenetlenmişti.Kalbim ayrı,beynim ayrı bi şey söylüyordu.O,O neler diyordu öyle.!!??Şok olmuştum."Bir şey söylemeyecek misin?" "Benim dilim,şeyy sanırım dilimi yuttumm!Hmm sanırım yani galiba ben de senden..." O o kadar tatlı gülmüştü ki bana herşeyi unutturdu.Sanki zamn durdu.Ama nefes alamıyordum.Dışarı çıkmaya ihtiyacım vardı...

      Dışarı çıktık,ınunla temiz hava almak iyi gelmişti.Bu gerçekten iyiydi.Ona sordum.Aynı soruyu: "O kız kimdi!" Sesim biraz sinirli çıktı.Ama bu benim elimde değildi."Hmm şeyy,kuzenim."Rahatlamıştım.Artık o kızın sevgilisi olmadığını duymuştum."Hmm,durumu nasıl peki?" "Gayet iyi." Dedi gülümseyerek.Sonra üşüdün mü diye sorar gibi yaptı."Biraz"diye cevap verdim.Ceketini uzatıcakken"Gerek yok"dedim"Sen üşürsün!"Sonra yanağıma bir öpücük kondurdu.O an dedim içimden"Sen benim kalbimin nöbetcisisin!"