The chronicles of Narnia: The dark prince

25. With all my heart

Peter's POV.

Ik sta in het bos op Caspian en dokter Cornelius te wachten. Volgens hun is Maggie de verrader geworden. Door in de donkere toren door een soort ritueel met maandraak. Het heeft haar allerdiepste angsten laten zien. Toen heeft iets in haar onderbewust zijn gezegd dat wij de vijanden zijn. En nu werkt ze samen met Morgause. Ik vind het vreselijk. Maar ik heb geen keus. We gaan haar bevrijden door een soort ritueel. Ze is inslaap met een soort medicijn. Maar als ze dat langer dan drie dagen krijgt, zal het lichaam het niet accepteren en zal ze dood gaan. Ook met het ritueel kan zo van alles misgaan. Maar als ik niks doe is ze zoiezo verloren. Dokter Cornelius komt aangelopen. "Waar is Maggie?" vraag ik. "Caspian is onderweg," zegt hij. Maggie ligt bewusteloos op een kar en die duwt Caspian. Caspian komt eraan. Ik haal de doek weg waar Maggie  onder ligt. "Ze ziet er zo onschuldig uit. Zo perfect," zeg ik. "Dat is ze nog steeds. Het enige duisters in haar is Morgause," zegt dokter Cornelius. Ik til haar op en ik leg haar op het paard. Ik stap op en ik rij. Dokter Cornelius gaat niet mee. Caspian wel. We moeten naar een magisch meer. Waar een heks is die het ritueel uitvoert. Alleen met magie krijgen we haar terug.

Het duurt twee dagen om er te komen. In die tussentijd houdt Ed de wacht over Narnia. We zijn dichtbij het meer. Ik snap niet dat Morgause nog niks gemerkt heeft. Het begint opeens te onweren. Ik begin te rennen. Het regent bliksemschichten. Ik kijk achter me. Op de plekken waar ik een stap heb gezet is nu een schroei plek van een bliksemschicht. "Rennen! Breng haar in veiligheid," zegt Caspian. Ik heb geen keus. Ik ren zo hard ik kan. Ik ren naar het meer. Ik kijk achter me. Het onweren is gestopt. Maar Caspian is ook weg. Ik heb geen idee waar hij is. Er komt opeens een oude vrouw aangelopen. "Dit is de heks die het ritueel uitvoert," zegt Caspian. Ik schrikte me kapot. "Leg haar bij het meer neer," zegt de vrouw. Ik doe wat ze zegt. Ik leg haar neer. "Als ze wakker is moet je snel handelen," zegt ze. "Ze moet het meer in. Maar uit eigen wil. Anders lukt het niet." Ze gaat op haar knieën bij haar liggen en spreekt een spreuk uit. Ze staat op. Ik ga op mijn knieën bij Maggie zitten.

Ze doet haar ogen open. Ze schiet overeind. "Waar ben ik?" vraagt ze. "Wat heb je met me gedaan?" "Je was inslaap voor een lange tijd," zeg ik. Ze staat op. En probeert weg te rennen. "Maggie," zeg ik. "Ga weg!" zegt ze. "Mijn Maggie," zeg ik. "Jou Maggie? Stomme, dwaze man. Ik was nooit de jouwe en ik zal dat ook nooit zijn," zegt ze. "Je moet haar raken. Raak haar waar alles verloren is," zegt de heks. "Wie is die oude taart?" vraagt Maggie boos. "Je hield ooit van me," zeg ik. "Je bent erin geluisterd," zegt ze. "En dat doe je nog steeds," ga ik verder. "Het was een truc. Niets meer. Het plan was om de kroon te geven aan de rechtmatige eigenaar," zegt ze. "Dat geloof ik niet," zeg ik. "Geloof wat je wilt," zegt ze. Ik trek haar mee. "Nee! Ze moet uit haar eigen wil naar het meer," zegt de heks. "Kijk naar me," zeg ik. "Vertel me dat je niet van me houdt," zeg ik. "Laat me los!" zegt ze. "Peter!" zegt Caspian. "Weet je nog toen we in Narnia waren om Caspian te helpen. Ik vroeg of je nog van me hield en jij zei: Met heel mijn hart. Geen trucs, geen magie," zeg ik. Het helpt om haar te kalmeren. Ze spartelt niet meer tegen. "Met heel mijn hart," zeg ik. Ik loop langzaam achteruit het meer in. Onderweg zeg ik nog een paar keer: Met heel mijn hart. "Met heel mijn hart," zegt ze zachtjes. Ik steek mijn hand uit en ze loopt zachtjes naar me toe. "Kom," zeg ik. Ze pakt mijn hand en stapt het meer in. De heks begint allemaal spreuken uit te spreken. Opeens verschijnt er een oogverblindend licht.