☁️Anemo☁️

Ne hoş...

Fronnie tavernadan sinirle çıktı. Üzerindeki öfkenin etkisindeydi hala. Neden yollarına çıkıp duruyordu bötle saçma şeyler? Fronnie sadece Venti'yi saklandığı deliğinden çıkarmak istiyordu. Sinirle hırladı kendi kendine.

Sonra durdu ve İç geçirip derin bir nefes aldı. Sorun yoktu. Stormterror's Lair'de kesinlikle onu bulacaktı ve bütün dertleri bitecekti. Zaten aralarında önemli bir şey yok muydu? Kesinlikle kendini gösterecekti Venti. Her zaman yapardı.

Yüzünü sıvazladı. Mondstard'ın içinde hızlıca yürümeye başladı. Kale kapısından çıktığında gökyüzüne baktı öylece. Gökteki yıldızlar nedense bu gece bir ayrı parlıyordu onun gözlerine. Rüzgar da bir ayrı hissettiriyordu. Sanki tanrısına gitmesini onaylıyor gibiydi. Gülümseyerek ilerledi Stormterror's Lair'e. Yolculuğu uzun olacaktı.

———

Sabaha doğru oraya gelmişti sonunda. Etraf sessizdi, rüzgar dışında hiçbir çıt çıkmıyordu ve hiç hilicurl veya slime yoktu. Sanki biri tarafından korunuyor gibi temizlenmişti her yer.Gülümsedi. Bu kişi belliydi tabii ki.

Venti'nin ilk bariyeri kaldırdığı yerden ilerliyordu Fronnie. Gölgelerin altından çıktığı anda parlak güneş yüzüne vurdu ve gülümsedi neşeyle. Venti ile buluşmak için ne kadar da güzel bir gündü! Neredeyse seke seke ilerliyordu.

Hızlıca etrafına neşeyle bakarken yürüyordu ve birden kulağına bir ses ilişti. Kısık bir sesti ve bu ses bir enstrüman ile aynı rtimde ilerliyordu. Merak edip daha da ilerledi sesin kaynağına. İyice yaklaştı. Neredeyse stormterror's Lair'in kaynağına gelmişti ki sesi bir anda tanıdı. Bu Ventiydi. İnce ve hoş sesiyle yüksek sesle şarkı söylüyordu ama nedense... bu melodi onun kalbini acıtıyordu.

Fronnie yukarı baktı. Buradan bağırsaydı, Venti duyamazdı. Muhtemelen çok yukarıda olduğu için onun ince sesi bütün bölgede yankı yapıyordu. Fronnie iç geçirip oraya çıkmanın bir yolunu bulmaya çalıştı. Burası çok karışık olduğu için bunu yapabilmesi çok zordu ve uzun sürüyordu.

Birkaç saat o bariyerlerden geçmenin yolunu aradı neredeyse. Hala Venti şarkı söylüyordu güzel sesiyle. Neden devam ediyordu? Nasıl bu kadar acı bir melodi söyleyebiliyordu durmadan? Devam etmesini gerektiren bir şey mi vardı? Fronnie bunları düşünürken tchladı. Onunla konuşursa kesinlikle cevabı alacaktı. Sadece yukarı çıkıp... onunla konuşmalıydı.

Birkaç merdivenden yukarı çıkarak ilerledi. Sonunda oraya çıkan yolu bulmuştu ve ortalıkta hilicurl yoktu, daha rahat olacaktı neticede. Neredeyse sevinçle ona koşuyordu. Yine de... o sesi hala onun kalbini derinde acıtıyordu. Her şeyden önce, bu etken onun ilerlemesinş zorlaştırıyordu. Oldukça ince bir ses nasıl bu kadar ağır hissettiriyordu? Sanki... Hayatı boyunca acı çekmiş birinin çığlıklarının notalara dökülmüş hali gibiydi.

İlerlemeyede devam ederken bariyerin içinden geçti ve şimdi Stormterror's Lair'in tam kaynağına gelmişti. Birkaç merdiven sonra ona ulaşacaktı. Aynı zamanda Venti'nin insanı savunmasız yapan ve insanı güçsüzleştiren hüzünlü sesini daha net duyuyordu. Fronnie kalbini tutmak zorunda kaldı. Bu acı neredeyse somut bir hal alacaktı.

Birinci katı hızlıca ilerledi koşarak.

İkinci katı da hızlıca koştu. Venti'ye daha da yaklaşıyordu sonunda.

Üçüncü kata çıktığında orada yoktu.

Fronnie hemen etrafına baktı korkuyla. İçini bir endişe kaplamıştı. Etrafta yoktu ama sesi çok yakından geliyordu. Bir anlığına durdu ve gözlerini kapadı. Sesi... Yukarıdan geliyordu.

Fronnie hemen üzerlerinde bulunan kubbeyi ayakta taşıyan taş sütunlara tutunup yukarı tırmanmaya başladı. Kubbenin taşına tutunduğunda ilk önce başını kaldırdı ve ona baktı. Bu Venti'ydi! Fronnie birden gülümsedi.

"Venti! İşte buradasın!" Dedi heyecanla. Sanki ilk defa onunla buluşuyor gibi hissediyordu.

Venti birden şarkı söylemeyi kesip irkildi. Çaldığı enstrümanın notalarını karıştırmış, tuhaf bir son vermişti müziğine. "B-Burada ne işin var?... Beni korkuttun..."

Fronnie kıkırdadı. "Özür dilerim ama resmen saklanıyorsun burada! Ebeledim seni." Fronnie bütün gücünü kullanıp hemen tepeye çıktı ve nefes nefese ona baktı. "Neden bunu soruyorsun? Benim olmam gereken yer senin yanın."

Venti şaşkınca bakarken kız onu izledi sakince. Kız onun yanına yaklaşıp dibine oturdu. İç geçirdi sakince "Neden şarkı söylüyorsun böyle bir tonda...? Beni yol boyunca kahrettin resmen..."
Fronnie üzgün bir yüz ifadesi yaparak Venti'ye baktı.

Venti gözlerini kaçırmıştı. "Beklediğimden daha erken geldin Fronnie."

"Tabii ki erken geleceğim? Onunla kalamam ki ben... Neden böyle düşündün ki?"q

Venti iç geçirdi.

Fronnie bir tuhaflık olduğunu sezdi. Normalde böyle davranmazdı değil mi? Uzun yolculuktan sonra boynuna sarılır ve onun yanağını öperdi...

Fronnie başını onun önüne eğdi yüzünü daha iyi görebilmek için. "İyi misin Venti? Rahatsız gözüküyorsun? Bir şey mi oldu?"

Venti başını iki yana salladı keyifsizce. "Bir şey olmadı aslında..."

Fronnie kaşlarını çattı hafifce. "Akira'dan da kaçmışsın." Elini çantasına attı ve şapkayı çıkarıp onun başına geçirdi. "Bunu bir yerde bırakmışsın, sana getirmem için bana verdi."

Venti şapkasını tuttu. "Teşekkür ederim Fronnie." dedi keyifsizce.

Fronnie iyice sinirlenmişti. "Ne oldu Venti? Bana ne olduğunu neden söylemiyorsun?"

Venti iç geçirdi. "Bir şey olmadığını söyledim ya.." Elindeki enstrümanı çalabileceği bir konuma getirdi ve parmaklarını üzerinde gezdirdi.

Fronnie'nin aklına bir şey gelmiyordu ne olduğuyla ilgili...

Bir anda iri gözlerle durdu. Neredeyse bir haftadır onun yanında değildi, değil mi? Acaba... bunu mu kıskanmıştı gerçekten?

Fronnie gülümsedi. "Şeker şey... Benim hakkımda mı endişelendin? Senden başkasının yanında asla isteyerek kalmayacağım ki ben. Sen benim hayatımda ilk ve sonsun."

Venti gözlerini yumdu. Üzgün gözüküyordu. "Öyle mi?... Ne hoş..."

Fronnie iri gözlerle ona bakıyordu. Şaşkındı çünkü konu bu değildi. Başka ne olabilirdi ki? Ona ne olmuştu yanında olmadığı bu süre zarfında? Fronnie merak ediyordu ama daha fazla soramıyordu. Venti konuşmaya yanaşmıyordu.

Yüzünü önüne dönüp elleriyle oynadı. Venti'nin o acı dolu sesini dinledi şarkı söylerken. Aralarındaki sorunu anlayamıyordu... Gerçekten sorun neydi allah aşkına?