EYVAH ABİM! 1 [TAMAMLANDI]

BÖLÜM 14= VAR MISIN???

6 YIL SONRA

Gözlerimi yeni bir güne açtım. Yataktan doğruldum. Saatime baktım, üniversite biteli henüz bir ay oluyordu ve iş bulmam hiç zor olmamıştı. Bu gün izin günümdü ve ben Akın ile gün geçirecektim. Bücür 6 yaşına gelmişti. Anne ve babası yani abim ve yengem iş gezisine gidiyorlardı ve Akın'a o yolu çektirmek istemiyorlardı. Bu dönemde ikinci abim Alev evlenmiş ve bebek bekliyorlardı, üçüncü abim Uraz ise nişanlanmıştı. Çağrı ise 6 yıl önce teklifte bulunmuştu ama henüz tık yoktu. Çalan kapı ile yataktan doğrulup üzerimi düzledim. Aşağıya inip kapıyı açtım. Merve yengem ve Akın vardı. Gülümseyerek Akın'ı kucağından aldım.

"Listesini falan söylememe gerek yok, benden daha iyi biliyorsun." Güldüm. Yengem haklıydı çünkü Akın ne zaman ağlasa dibinde bitiyordum. Bir benim kucağımda susuyordu çünkü. Akın'ı kucağından alıp kısa bir konuşma yaptık. Yengem gittiğinde hâlâ kucağımda olan Akın'a baktım. Gulümseyerek dudaklarıma bir öpücük kondurdu. Ben de ona gülümsedim. İçeri geçtik, onu koltuğa oturttum.

"Hala, biliyor musun? Ben dün okulda boyama yaptım." Dudaklarımı 'o' şeklinde açtım.

"Ooo afferin benim oğluşuma, yanında mı? Yanındaysa göster bakalım." Sırt çantasını açtı. Düzensiz boyanmış bir araba resmi çıkardı. Çizgilerden taşmış boyalar, uyumsuz renkler ile kötü görünüyor olabilirdi ancak benim için dünyanın en güzel boyama resmiydi.

"Çok güzel olmuş paşam, aferin sana." Kollarını kocaman açarak boynuma sarıldı.

(Buraya bir Akın bırakayım ben!)

Saatlerce Akın ile oynamıştık. Şimdi ise onun uyku saati gelmişti. Hâlâ kollarımda uyuyordu. Uyuduğu zaman yukarı çıkıp onu yatağa yatırdım. Cemre ve Mert bir kaç günlüğüne şehir dışına gitmişlerdi. Çalan kapı ile yeniden aşağı indim.

"Kim ki ya bu şi-" Kapıyı açmam ile karşımda diz çökmüş, yanında bir kemancı grubu ile Çağrı'yı beklemiyordum. Kapinin dışına bir adım atmam ile kafama gül yaprakları dökülmesi bir oldu.

"Lara... 6 yıl önce hayatıma giren, geç giren ama iyi giren kadın. Sabah gözlerimi senin kokun ile açayım, akşam gözlerimi senin kokun ile kapatayım istiyorum. Evde aşkımızın tadı tuzu olan senden benden çocuklar olsun. Var mısın benim ile bu yolda yürümeye?" Gülümsedim.

"EVET! EVET! EVET! SENİNLE BU YOLDA DEĞİL YÜRÜMEYE KOŞMAYA VARIM BEN!" Hızla yüzüğü parmağıma geçirdi.

===========

Biliyorum çok uzun zaman beklettim kusuruma bakmayın. Bölüm de biraz kısa oldu. Sadece 336 kelimelik bir bölüm oldu. Ama bunu telafi edeceğimden emin olabilirsiniz. Öpüyorum iyi geceler!!!