EYVAH ABİM! 1 [TAMAMLANDI]

●●●

Öncelikle bu bir bölüm değil. Şu an bana sövüyor olabilirsiniz. Haklısınız da tabi. Bir yazar bölüm atacak ve hop bölüm değil diyecek. Şahsen ben sizin yeriniz de olsam beni döverdim. Yani anamdan dedeme tüm sülaleyi laciverte boyardım. Her neyse öncelikle size biraz kendimden bahsetmek istedim. Tabi sorularınız olursa özelden yazarsınız ve ben de cevaplarım.

_________________________________

Öncelikle bir kitap yazmamın sebebini söyleyebilirim.

----Yalnızlık arkadaşlar. Aslında benim bahsettiğim yalnızlık ruhsal bir yalnızlık. Bedensel değil. Yoksa yanımda olan çok kişi var diyeceğim de toplasan 3 bilemedin 4 yapar. Zaten fazla kişiye de gerek yok. Her neyse devam edeyim. Ben bu kitabı yazarken karakterlerle uyuyorum, onlar ile uyanıyorum. Yani onlar ile yaşıyorum. Her saat, Her dakika, Her saniye aklımdalar. Onları o kadar özümsüyorum, seviyorum, gerçek olmasalar bile özlüyorum. Yani biraz şizofrenlik gibi, ama değil. Bence bu günlük bu kadar yeter. Unutmayın hepinizi çok seviyorum. Oylarınızı, yorumlarınızı eksik etmeyin. Siz oy verdikçe biz seviniyoruz. Unutmayın hepiniz benim için değerlisiniz. Şimdi güzel gözlerinizden öpüyor, saçlarınızı okşuyor, sizi güzel bir uykuya davet ediyorum.

İyi geceler umutlarım.

Durun gitmeyin araya bir reklam alıyorum. Erkekler, kadınlar, gençler, çocuklar, yaşlılar (yaşlılar ne alaka bilmiyorum da) yazarinız nasil becerdi bilmiyor ama dudağını yaktı. Ona bir geçmiş olsun demeden gidemezsiniz.

Tamam şimdi gidebilirsiniz.

Tekrar iyi geceler, hadin selametle