BLACKOUT( Kitap Oldu)

4

Herkese merhaba :)

Umarım bölümü keyifle okursunuz.

Oy ver, hikayene can ver!

Lütfen unutmayın.

Yorumlarınızı okumak için sabırsızlanıyorum. 

Genç kadın odasından çıkarken Tuğrul öfkesini kontrol etmekte zorlanıyordu. Ceyhan hiç o gece gördüğü kadına benzemiyordu. Resmen düştükleri durumla ilgili oldukça rahat ve aynı zamanda da alaycıydı. Olayın ciddiyetinin farkında değildi sanki. Onunla birlikte çalışacak olması ise ayrı bir sorundu Tuğrul için. Kabul etse de etmese de kadın hâlâ onun ilgisini çekiyordu. Şu an ona karşı çok sinirli olsa bile gerçek buydu.

Kapı kapandıktan sonra koridordan gelen sesleri duydu. Birisi ile kapısının önünde konuşuyordu. Çok geçmeden kapı aralandı ve Serdar içeriye girerken Ceyhan ile olan muhabbetlerine Tuğrul şaşkınlıkla baktı. Demek ki Serdar onu tanıyordu. Bakışlarını hemen önüne çevirdi Serdar içeriye geçip kapıyı kapatırken.

"Onu ne zamandan beri tanıyorsun?" dedi arkadaşına bakarak.

"Birkaç hafta oldu sanırım. Neden sordun?" Serdar kendi koltuğuna çökerken arkadaşına ciddiyetle karışık bir merakla baktı.

"Öyle boktan bir durumun içindeyim ki!" O geceyi Serdar'a anlatmamıştı. Arkadaşı da onu çok iyi tanıdığı için çok fazla üstelememişti ama şimdi bunu biriyle paylaşma ihtiyacı ile kıvranıyordu Tuğrul ve bunun için en doğru kişi şüphesiz can dostu Serdar'dı.

"O eve gelmediğim geceyi hatırlıyor musun?" Serdar yavaşça başını salladı.

"O gece onunla birlikteydim." Serdar'ın kaşları havaya kalkarken bu komik görüntüsüne gülmek istedi Tuğrul.

"Çok sarhoştu ayakta duracak hali yoktu. Ona yardım etmek istedim ama sonrası pek öyle olmadı." Serdar gülmeye başlarken Tuğrul kendini onun takılmalarına hazırlamaya çalıştı.

"Niye öyle sinirli olduğunu şimdi anladım. Gürhan Binbaşının karşısında dururken o yüzündeki ha siktir ifadesini görmek isterdim."

"Topladım kendimi hemen zaten o da yardım etti bana."

"Ah Tuğrul büyük konuşmayacaktın. Bak ne oldu!"

"Hiçbir şey olduğu yok." Deyip kurtulmak istedi Tuğrul. Biliyordu ki Serdar onu bu konuda sıkıştıracaktı.

"Burada değil ama evde haşatını çıkaracağım senin." Bu gözdağına boyun eğmek zorunda kaldı Tuğrul. Şu an ona tek yardım edebilecek kişi Serdar'dı.

***

Ceyhan abisinin karşısında yemeğini yerken oldukça sessizdi. Yengesi onu süzerken biraz rahatsız hissediyordu.

"Sanki sen kilo vermiş gibisin Ceyhan."

"Evet, yenge biraz verdim." Yeni bir şehre taşınması, erkek arkadaşının ihaneti, bir yabancıyla o unutamadığı gece ve çalışmasının kabul görüp görmeyeceği derken Ceyhan oldukça stresli bir zamandan geçiyordu.

"Malum şahıstan dolayı değildir umarım."

"Hayır abi, değil. Onu çoktan aştım bile."

"Tuğrul ile konuştun mu?" İsmini duyunca gülümsemek istedi ama son anda kendini durdurdu Ceyhan. Abisi oldukça uyanık biriydi ve vücut dilinden çok iyi anlardı. Şu an vereceği herhangi bir açık ikisi için hiç iyi olmazdı.

"Evet kısa bir görüşme yaptık. Yarın çalışmaya başlayacağız. Abi o nasıl biridir?" Bir de onu abisinden dinlemek istedi. Onunla çalışacağı için bu soruyu sorması da normaldi çünkü abisi çalışmalarında çok titiz davrandığını biliyordu.