Miało Być Tak Magicznie

11

- Kuba- zawołałam chłopaka gdy wyszedł z łazienki, a jego telefon zaczął dzwonić. Podszedł do łóżka i zabrał telefon.

- za chwilę - powiedział i wyszedł na balkon. Patrzyłam na niego przez szybę, widać było że był mocno zdenerwowany. Po 10 minutach wszedł do pokoju wkurzony.

- coś się stało? - zapytałam

- nic ważnego stara sprawa - odpowiedział 

- a co cię tak zdenerwowało? - zapytałam 

- mówiłem stara sprawa - odpowiedział 

- Kuba widzę że coś się dzieje - powiedziałam, a ten zacisnął ręce w pięść 

- nie wtrącaj się - powiedział, zabrał kurtkę z wieszaka i wyszedł. Wzięłam swoją kurtkę i poszłam za nim, wyszłam na korytarz ale go tam nie było więc wyszłam na dwór. Nikogo nie było, wróciłam do pokoju zdjęłam kurtkę i żuciłam ją na krzesło. Usłyszałam dźwięk przychodzącego SMS, obrazu wzięłam telefon do ręki. Był to SMS od Kuby

Od Kubuś😇
Przepraszam cie, musisz zniknąć z mojego życia. Nie chcę żeby coś ci się stało. Wróć do Warszawy do swojej przyjaciółki, zrób to dla mnie. Przepraszam❤

Czytając to miałam łzy w oczach, choć znaliśmy się 2 tygodnie był dla mnie bardzo ważny. Wiedziałam że jedyną osobą która mogła by mi pomóc był mój brat. Choć nie był moim oparciem jeszcze kilka miesięcy temu, wierzę że zmienił się naprawdę, że chce się zmienić. Postanowiłam zrobić tak jak Kuba mnie prosił, tylko że wyjechać znowu do Francji. Kiedy ostatnio miałam problemy z miłością właśnie tam wszystko się zmieniło. Wybrałam Huberta, poznałam Tymka który był dużym dla mnie oparciem. Wzięłam do ręki telefon i dopiero teraz zauważyłam ponad 1000 nieodebranych połączeń i ponad 2000 wiadomości od całej ekipy. Weszłam na messenger i wysłałam na grupę ekipową wiadomość głosową.

Przepraszam że się nie odzywałam i wyjechałam ale wszystko mnie przytłacza. Przepraszam jeśli mnie nigdy nie zobaczycie ale to dla mnie za dużo, nie umiem już tak żyć.

Gdy wysłałam już wiadomość, wzięłam walizkę ubrałam kurtkę zabrałam telefon i wyszłam.

***
Szłam drogą prowadzącą na boisko, było to zwykle ale dla mnie było to boisko z którym miałam wspomnienia. Weszłam na teren boiska ciągnąć za sobą walizkę, usiadłam na jednej z ławek i popatrzyłam na boisko. Z oddali można było zobaczyć szkole podstawową do której jeszcze kilka lat temu siedziałam na lekcjach.