Illegal Love

Deel 4

Hij zit op zijn bureaustoel en kijkt me aan.
Ik zit/leun tegen een tafel aan en zie dat hij zijn mond opentrekt. 'Luister Zara, het is niet de bedoeling dat jullie zo praten over docenten. Gepast is het zeker niet'. Ik kijk hem aan en zie dat hij op een antwoord wacht. 'Ja sorry, u heeft gelijk. Ik zal niet meer zo praten over docenten. Of nou ja, wij zullen zeker nog wel praten over jullie, maar u krijgt het in ieder geval niet meer te horen'. Ik weet nou niet of het zo juist is om dit te zeggen, maar daar is het nu te laat voor. Ik vertel zoals het is en gaat. 'Fijne dag nog' geef ik aan en sta rechtop om naar de deur te lopen. Net voordat ik de deurklik vastpak hoor ik iets onverwachts. 'Wil je echt weten of ik goed ben in bed?'

Wacht, vraagt hij dit nou serieus? Voor een moment bedenk ik me dat ik een fatsoenlijk antwoord moet geven. Ik draai me om, leun tegen de kast naast de deur en zeg het volgende: 'Nu dat we het er toch over hebben, als het niet te ongepast is, bent u goed in bed?' Vraag ik met een speels maar ook serieus/zelfverzekerd blik. Waarom ook niet? Ik denk dat hij hier eerder om kan lachen dan dat hij er boos over doet.

'Laten we zeggen dat vrouwen nooit teleurgesteld zijn.'

Een arrogante lach verschijnt op zijn gezicht. Zelfverzekerd en arrogant, i like it.

'Zo bijzonder bent u vast niet.' Ik draai me om en wil een stap zetten, maar voordat ik weg kan lopen zegt hij wat. 'Je kan niet oordelen zonder het mee te maken hè.'

'Nah, ik weet wel zeker dat het niet zo bijzonder is. Fijne dag nog!'

Ik draai me om en verlaat zijn lokaal. Je kan niet oordelen zonder het mee te maken.
Zijn opmerking herhaalt zich in mijn hoofd, zal hij echt zo goed zijn? Ik schud mijn hoofd en doe alsof hij dat net niet heeft gezegd.

Ik loop naar mijn les waar ik inmiddels een paar minuten te laat voor ben. Als ik binnenkom merk ik dat de les nog niet is begonnen. Ik neem mijn plek naast Zoë. Ze vraagt hoe het gesprek met van Roozen ging, maar voordat ik kan antwoorden begint de les. Ik geef haar een seintje dat ik het later wel vertel.

Na de les lopen we naar beneden. Ik ben uit en de rest van ons vriendengroep heeft aardrijkskunde. Ik loop langs de geschiedenislokaal waar van Roozen net zat. Niet voor hem, maar de andere kant van de gang is te druk. Geen zin om daar nu tussen te lopen. Ik kijk wel bij alle lokalen waar ik langsloop even naar binnen via de ramen. Ook bij lokaal 205, maar ik zie dat er niemand is. Ook van Roozen is nergens in het lokaal te zien. Ik loop verder en zie hem mijn kant op lopen. Ik probeer te doen alsof heel dat gesprek van net niet is geweest en alsof ik nu langs de conciërge loop begroet ik hem netjes met een kleine glimlach.
Hij kijkt mij echter niet zo aan. Zijn blik is anders, eerder speels en flirterig dan lief. Hij zegt ook even hey en loopt langs me.

Ik zie de auto van mijn moeder al voor de deur als ik ons huis op een afstand zie. Mijn fiets zet ik in de schuur en ga naar binnen.
En ja hoor, de beste geur ooit. Het geur van de beste pasta ooit. Beter kon ik niet verwelkomd worden. 'Hey schat, over een uur is het eten klaar en je vader thuis. Ga anders even uitrusten, ik roep je wel als het eten klaar is.' Geeft mijn moeder aan. 'Is goed, ik moet alleen zeggen, ik zeg het het elke keer weer, die blouse staat je fantastisch mam. En je haar mag je wel vaker zo doen.' Zeg ik voordat ik naar boven ga. Een glimlach ontstaat op haar gezicht en ze bedankt me. Net als altijd, zo lief en dankbaar voor elk compliment dat ze krijgt.

Mijn moeder, mijn allergrootste voorbeeld. Zo'n sterk en dapper vrouw wil ik worden later. Een vrouw die in haar eigen schoenen kan staan. Een vrouw die niemand nodig heeft om zich goed te voelen. Een vrouw die een goede arts, een prachtig echtgenoot en een fantastische moeder kan zijn. Dat is hoe ik mezelf wil zien over zo'n 15 jaar.

Inmiddels ben ik boven. Ik zet mijn tas naast mijn bureau als ik in mijn kamer ben en trek even wat lossere kleding aan. Ik lig op mijn bed en denk na over vandaag. Over van Roozen. Over wat hij zei en waarom hij zoiets zei. Je kan niet oordelen zonder het mee te maken. Dit hoor je toch niet als docent te zeggen tegen een leerling?

Ik heb hem vorig jaar een tijdje gehad als docent toen ons geschiedenisdocent met zwangerschapsverlof was. Toen was hij ook nieuw en waren wij de eerste klas die les kreeg van hem. Hij vertelde toen dat hij 22 is en nog niet is afgestudeerd.
Ik heb dit jaar geschiedenis laten vallen. Zoë en de rest hebben wel geschiedenis. Van een andere docent dan. Anders weet ik wel zeker dat ze niet had opgehouden over hem.

Ik moet het gewoon vergeten. Doen alsof hij mij nooit zoiets heeft verteld en gewoon een preek gaf over wat hij hoorde. Zoals elk ander docent dat zou doen. Ik sta op om mijn kamer even op te ruimen. Ik zet even een muziekje op en ga aan de slag.