Illegal Love

Deel 26

POV Joost

Daar zit ik dan, met een zestienjarige leerling aan een tafel op een zaterdagochtend. Hoe verkeerd en illegaal dit ook is, elk moment wat ik met haar doorbreng is zo speciaal en vraagt alleen maar om meer.

Tot nu toe heb ik genoeg meiden in mijn bed gehad. Eén keer een relatie, verder waren het altijd
one-night-stands. Ik weet niet hoe, maar bij Zara heb ik voor geen seconde zulke intenties gehad. Zij is de laatste persoon die ik alleen zou willen voor een nachtje. Ik wil alles van haar, niet alleen haar lichaam. En dat natuurlijk alleen als ze het mij toelaat.

Het heeft haar al zo veel moeite gekost om mij een kans te geven. Wat ik me dan afvraag is, heeft ze al die tijd alleen ingehouden omdat het zo illegaal is, of wilde ze het oprecht niet? Ik betwijfel nog steeds of ze het nu wel wilt. Of ze mij nu wel wilt.

Ze is ingewikkeld, ingewikkeld maar ook zo interessant. Zo mooi en zo eigenwijs en bitchy wat haar alleen maar aantrekkelijker maakt. Het feit dat ze zich zo inhoudt en elk moment van een lief meisje naar een bitch kan gaan, het maakt haar alleen maar leuker.

Dat van gisteren, hoe zelfverzekerd ze de leiding nam en mij die orgasme gaf. Ik vraag me af of ze veel ervaring heeft, en al was dat niet zo, ze deed het fucking goed. Het feit dat ik haar daarna mocht aanraken en haar hoorde kreunen.. alleen al van de gedachtes begint mijn broek strakker te zitten.

Ze heeft zelf totaal niet in de gaten hoe onweerstaanbaar ze is. Al moet ik zeggen, ik zie geen onzekerheden bij haar. Ze is zelfverzekerd en laat niemand haar zwakte zien. Geen idee of ze dat überhaupt heeft, maar het gaat in ieder geval wat duren voordat ze zich volledig opent tegen mij. Wat geen probleem is trouwens, ik wacht zo lang als dat nodig is. Ik wil haar.

"Joost?"

Ik word uit mijn gedachtes gehaald en zie dat Zara tegen mij praat. "Ik vroeg wat" geeft ze aan met een zeer geïrriteerde en intimiderende gezichtsuitdrukking.

"Sorry wat zei je?" Blijkbaar was ik aan het staren..

"Ik dacht dat je luisterde, je keek zo diep."

"Het is onmogelijk om jouw niet aan te kijken, —"

"Omdat?" ik word onderbroken met een opgetrokken wenkbrauw.

"Je hebt oprecht niet in de gaten hoe mooi je bent hè?"

"Jawel, ik hoor het vaker. Maar stop met mij zo aankijken, ik word er ongemakkelijk van" geeft ze aan met een serieus blik en neemt een slok van haar drinken. De manier waarop ze praat en haar eerlijkheid...

Stop, je mag niet verliefd worden!

"In ieder geval..." gaat ze verder. "Ik vroeg je of je ooit een serieuze relatie had gehad."

"Ja, één" zeg ik eerlijk.

"Mag ik vragen wanneer?"

"Zo'n twee jaar geleden."
Ze knikt emotieloos en neemt nog een slok van haar drinken. "Maak je maar geen zorgen, momenteel ben jij de enige die mijn aandacht trekt."

"T was nou niet dat ik me er zorgen over maakte, zoveel beteken je niet voor me."

Ouch, dat deed ergens wel pijn. Maar toch kan ik ergens in haar ogen zien dat ze het niet meent. Ze zet volgens mij altijd een masker op van negatieve, gemene gevoelens. Ze doet moeite om mij en haar gevoelens te negeren, maar ik weet dat zij dit ook wilt, dat zij mij wilt.

"Daar gaat nog verandering in komen."

"We zien het wel" zegt ze dit keer met een mysterieus  glimlach. "Trouwens, bedankt voor het ontbijt, ik had in tijden niet zo lekker ontbeten."

"Alsjeblieft, en ik zou het vaker voor je willen doen."
Ze kijkt me een beetje verbaasd aan. Ik zie dat ze nadenkt. Na een tijdje opent ze haar mond en zegt ze wat. "Waarom ben je zo goed en zorgzaam voor mij?"

"Heb je niet in de gaten wat je met me doet? Hoeveel ik om je geef?"

"Jawel, maar hoezo? Je kent me niet eens, en daarnaast.." even stopt ze en kijkt omlaag. Vervolgens kijkt ze mij weer aan en gaat ze verder.
"Daarnaast kunnen we niet echt zeggen dat ik bepaald aardig ben tegen jou."

"Klopt" geef ik aan met een lachje. "Maar ik zie wel ergens het goede in jou, je bent aardiger en gevoeliger dan dat je lijkt."

Ze moet kort in zichzelf lachen en kijkt mij weer aan. Had ik al gezegd dat ze ontzettend mooie, groen-bruine, grote ogen heeft?

"Weet je, je bent de eerste die zo positief over mij denkt zonder mij echt te kennen. Ik ben gewend dat mensen mij vertellen dat ik aardiger ben dan dat ik lijk, maar normaalgesproken gebeurd dat nadat ze mij leren kennen. Het verbaasd me hoe jij dit nu al kan zeggen."

Ik kan alleen maar lachen om haar gedachtes. Ze denkt dat ze goed is in emoties verbergen en faken, maar ze heeft niet in de gaten dat ik er niet in trap. Ze is misschien niet de liefste en af en toe de grootste bitch, maar diep in die persoonlijkheid van haar verbergt ze een heel ander, even sterk maar veel emotioneler en gevoeliger persoon.

"Wat ik eigenlijk wil vragen is iets anders" zegt ze na een tijdje stilte. We hebben allebei nu wel genoeg gegeten en drinken alleen nog maar wat. Ik knik als sein dat ik luister. "Weet je zeker dat je dit wilt met een zestienjarige?"

Dat had ik niet verwacht, heeft ze dan niet door dat ik haar gewoon fucking graag wil?
"Wanneer ga je nou begrijpen dat ik je fucking graag wil? Ik wil zeggen dat je onzeker bent maar weet heel goed dat jij alles behalve onzeker bent. Je bent best volwassen vergeleken met je leeftijdsgenoten dus ja Zara, ik weet zeker dat ik dit wil. De vraag is, wil jij dit?" Ik merk dat ik dat laatste deel onbewust op een wat agressiever toon heb gezegd. Niet dat het haar boeit trouwens, ik zie verbazing op haar gezicht, maar de zelfverzekerde blik is nog altijd aanwezig.

"Denk je dat ik hier zou zitten als ik het niet zou willen? Denk je dat je mij had kunnen aanraken als ik het niet wilde?"

"Dus je wilt het?"

"Is dat niet duidelijk?"
Ik merk dat ze het niet wilt toegeven, ze zegt geen ja, maar dat gaat ook komen. Ik knik tevreden en bekijk haar nog eens. Heeft ze mij nou echt een kans gegeven? En hoe krijgt ze het voor elkaar om mij nu al zo verliefd te maken zonder echt liefde te tonen?
Verliefd? Nee, gedraag je. Je mag niet verliefd worden..

Dus, nu bekijken we Zara ook een keertje uit Joost zijn perspectief. Wat vinden jullie ervan?

Vote?