Illegal Love

Deel 16

Ik kijk meteen weg als ik zie dat hij ook naar mij keek. Ik pak mijn boeken uit mijn tas en kijk hem weer aan. Fuck. Die ogen.

Het lukt me niet om weg te kijken, we kijken elkaar nu zo'n tien seconden aan en het voelt alsof wij de enige zijn hier. Opeens kijkt hij weg en staat op om de les te beginnen. "Voor degenen die mij nooit hebben gehad, ik ben Joost van Roozen en zal jullie geen wiskunde uitleggen. De opdrachten met uitleg filmpjes staan op Magister. Ga je gang zou ik zeggen en laat me weten als ik ergens mee kan helpen. Nog vragen?"

Suus steekt haar vinger op en krijgt de beurt. "Heeft u een vriendin? Er lopen wat roddels door de school en volgens verschillende theorieën heeft u een vriendin, klopt het?" Deze bitch.

"Wat is je naam?" Vraagt Joost.

"Suus."

"En waar haal jij dat vandaan?"

"Ik haal het nergens vandaan, heb het gewoon vaak gehoord en was benieuwd. Er wordt gezegd dat een knappe guy als u vast niet vrijgezel zal zijn. Wat ik wel mee vind vallen trouwens."

Nou daar denk ik dus anders over maar goed.
Joost lacht kort om haar opmerking en de rest van de klas lacht mee. Hij antwoordt met een glimlach;
"Bedankt voor je eerlijkheid Suus, en nee, ik heb geen vriendin. Dat betekent trouwens niet dat ik geen oogje heb op iemand." Huh, wie defuck is dat?

De klas reageert enthousiast en Joost kijkt naar Luuk als toestemming om wat te vragen nadat hij zijn vinger op stak. "Ik neem aan dat u meer ervaring heeft dan wij, heeft u tips? Hoe kun je een meisje het best duidelijk maken dat je haar wilt?"

"Vraag haar op een date. Alles gebeurd daarna vanzelf wel."

"En wat als dat meisje een type is die je niet serieus gaat nemen en niet gaat begrijpen dat je meer wilt zijn dan vrienden?"

"Je beschrijft wel heel specifiek iemand" merkt Sem op.

"Tja" is het enige wat Luuk zegt en hij kijkt opeens naar mij. Iets te lang met een aparte gezichtsuitdrukking. Niet alleen hij, ik kijk kort om me heen en zie dat de rest van de klas ook naar mij kijkt als ze zien dat ik degene ben waar Luuk naar kijkt. Wat kijkt iedereen?

Luuk ziet mijn verbaasde gezichtsuitdrukking. "Ik beschrijf wel, maar sommigen zijn zo blind dat ze het niet zien." En hij kijkt weg.

Nee, tuurlijk niet. Sowieso ben ik niet diegene. Wij zijn gewoon vrienden en zo blijft het ook. Ik heb Luuk altijd als een goede vriend gezien en zo blijft het ook. Hij is een jongen waar veel meiden een crush op hebben. Wat ik wel begrijp trouwens, hij is een knappe jongen met bruine ogen en donkerblond haar. Maar voor mij is hij nooit iets anders geweest dan een vriend.

Ik merk dat ik in mijn gedachtes ben verdwaald als Joost de aandacht trekt in de klas en nogmaals aangeeft dat we de opdrachten in Magister moeten maken. Sommige hoor ik nog achteraan in de klas kletsen en kijk nog een keer naar rechts, naar Luuk. Als onze ogen elkaar vinden merk ik dat hij er niet al te blij uitziet. Echter ziet hij er teleurgesteld uit. Ik besluit niet langer te kijken en doe mijn boek open om aan de opdrachten te werken.

We zijn nu zo'n tien minuten verder en ik kan me moeilijk concentreren na dat gebeuren van de net. En met Joost daar aan het bureau is concentratie ver te zoeken. Ik kijk weer terug naar de sommen en zie op mijn telefoon dat ik een berichtje heb gekregen.

Het berichtje is van het nog steeds onbekende nummer die ik niet heb opgeslagen.

"Over 10 minuten zie ik je in c12"
Dat gaat dus mooi niet gebeuren, ik moet afstand houden van hem.

"Je hebt geen reden om me daar te zien. Dus nee, ik blijf hier." Antwoord ik terug.

"We gaan praten, ik ga nu en over tien minuten zie ik je daar."

Zonder dat ik verder wat kan terug typen staat hij op en geeft aan dat hij even naar een vergadering moet.
"En Zara, misschien moet je je telefoon wegleggen en verdergaan met de sommen." Deze sukkel.

Ik doe wat hij zegt en kijk weer terug in mijn boek nadat ik hem een duidelijk geïrriteerde blik gaf.
Moet ik nu naar c12? Ik weet dat het verkeerd is maar hij wilt praten, waar wilt hij het over hebben?
Wat het ook is, ik moet hem nu duidelijk maken dat hij zich moet gedragen en mij niet meer zo moet appen. Wat als iemand het ziet?

Na tien minuten besluit ik op te staan en te doen alsof ik naar de wc ga. Als ik buiten c12 sta twijfel ik nog even. Maar met twijfelen kom ik niet vooruit als ik hem wil spreken en wil weten wat zijn probleem is. Ik kijk nog even om me heen of niemand me ziet en doe de deur open.

Joost zit op een stoel tegenover een bureau en staat op zodra ik binnenkom. Zonder wat te zeggen loopt hij langs mij en doet de deur dicht. Vervolgens komt hij voor me staan en kijkt me aan met die prachtige blauw-groene ogen. "Je zag er verbaasd uit, wist je het echt niet of deed je alsof?"

"Waar heb je het over?"

"Je weet vast waar ik het over heb, tenzij je het echt niet hebt gemerkt" geeft hij aan met een tikje agressie in zijn stem.

"Wees fucking duidelijk, wat bedoel je?"

"Luuk. Hij vindt je leuk en jij bent blijkbaar zo blind dat je dat niet hebt begrepen aangezien heel de klas het wel door had nadat hij het heel duidelijk maakte." Kut. Ik wil niet geloven wat hij zegt maar volgens mij heeft hij toch echt gelijk. Waarom zou Luuk anders zo duidelijk mijn kant op kijken als hij het niet over mij had? En hoe heb ik het nooit kunnen merken?

"Ten eerste, waarom de fack hebben we het nu hierover? Het gaat jou vrij weinig aan dus je hebt geen reden om dit aan mij te vragen. En ten tweede, nee ik heb het nooit gemerkt. En hoe weet je het zo zeker? Hij bedoelde het vast niet zo en wij zijn daarnaast gewoon vrienden, niets anders."

"Gewoon vrienden?" Vraagt hij als hij dichterbij komt waardoor ik een stap naar achter zet en tegen de muur aan sta. De agressie in zijn stem is nog steeds aanwezig. En ik, ik krijg dat onnodige gevoel weer, zijn warmte voel ik tegen mijn lichaam aan als hij nog dichterbij komt.

"Gewoon vrienden. Net als dat jij en ik gewoon docent en leerling zijn" geef ik aan en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik probeer te doen alsof ik het meen, maar volgens mij is het best duidelijk aan mijn gezichtsuitdrukking dat wij zeker geen gewone docent-leerling zijn. Meerdere gevoelens gaan door me heen, agressie, lust, zenuwen en angst om betrapt te worden. En ik moet zeggen, die laatste wordt minder heftig als hij nog dichterbij komt en nu op een paar centimeter van mijn lippen staat. Ik heb de neiging om nergens meer aan te denken en me toe te geven aan dit moment. Maar ik kan niet.

"Ik heb gezien hoe hij naar je keek, iedereen heeft het gezien, die gozer vindt je leuk en— "
Voordat hij de kans krijgt om zijn zin af te maken ben ik nu een keer degene die iets fouts doet en zet mijn lippen op de zijne. Het voelt goed, heel goed en vertrouwt. Elke soort negatieve gedachte verdwijnt en alleen hij en de vlinders die hij me geeft blijven over. Hij staat met zijn lichaam volledig tegen me aan en zoent me terug. De agressie in zijn stem van de net is momenteel te merken in de zoen. Ik wil hem...

Vote?