Illegal Love

Deel 31

Thx voor de 7k reads. Nooit gedacht dat ik dit zou halen😚

Het is inmiddels dinsdagmiddag, Joost en ik gaan zoals afgesproken vanavond bij hem eten. Ik ben net uit en loop richting de uitgang, op weg naar mijn fiets. Als ik even naar mijn sleutels zoek die ergens onderin mijn tas liggen, bots ik tegen iemand aan. "Godver" breng ik geïrriteerd uit en herken al gelijk het lichaam wat voor me staat. "Serieus?" Vraag ik meer aan mezelf dan Leon.

"Jij bent degene die tegen mij aan loopt."

"En jij bent degene die in mijn weg staat, tyf nu op en zorg ervoor dat je niet meer zo dichtbij komt."
Hij merkt dat ik hier oprecht agressief van word, zijn houding wordt serieuzer en, intimiderend ofzo? Het lukt hem in ieder geval niet om die effect op mij te krijgen. "Let op je woorden Zaar." Ik merk dat hij het ook niet meer leuk begint te vinden. Wat natuurlijk prima is, ik hoef niks meer met hem te maken hebben.

Niet omdat ik nu met Joost ben, puur omdat hij heeft gedacht dat ik de volgende zou zijn. Wel bijzonder trouwens, tot een paar weken geleden begon ik hem te vertrouwen, ik had ergens de hoop dat het dit keer anders was. Maar al snel heeft hij me duidelijk gemaakt dat hij niets anders is dan een arrogante fuckboy die voor niemand zou veranderen.

Ik haat hem niet trouwens. Of ik ben niet gekwetst ofzo, want alleen mensen waar je om geeft kunnen je kwetsen. Alleen van hen zou je oprecht pijn kunnen krijgen. Wat ik voor Leon voel is alles behalve verdriet of haat. Het is eerder het feit dat zijn karakter gewoon misselijkmakend is. Hij stelt niet zoveel voor. Niet te geloven dat ik ooit voor hem ben gevallen..

"En wat als ik dat niet doe?" Ik vraag het met mijn beste uitdagende en zelfverzekerde blik. Hij antwoord alleen niet. "Je bent teleurgesteld hè?"
Hij begrijpt duidelijk niet wat ik bedoel en trekt zijn ene wenkbrauw omhoog. "Teleurgesteld omdat ik je dick niet wilde zuigen, omdat ik je de kans niet heb gegeven om mijn hart te breken."

Zijn gezichtsuitdrukking wordt alleen maar bozer. Het is te zien dat hij zijn kaken op elkaar drukt. Hij komt net wat over me heen buigen en ook aan zijn lichaamshouding is te zien dat hij echt heel boos is geworden. "Je weet dat als ik je hart wilde breken, dat ik het allang had gedaan hè?"

Ja hoor, en daar is onze arrogante badboy weer. Tuurlijk wilt hij niet toegeven dat het hem gewoon een keer niet is gelukt. "Weet je, mijn hart is niet zo snel te breken, al helemaal niet door zo'n arrogante sukkel als jij."
We staan beide op het randje om elkaar nog net niet aan te vallen, het is dat er hier genoeg mensen rondlopen, anders had ik het allang gedaan. Want natuurlijk is het geen toeval dat ik tegen hem aan botste.

Ik zet een bitchface op met een lichte glimlach. "Probeer mij niet te kwetsen Leon, het zal je niet lukken." En met dat gezegd te hebben, loop ik langs hem heen, richting de uitgang.

Genoeg Leon en agressie gehad voor vandaag.

***

"Joost!" Ik roep vanuit de keuken naar Joost die even naar boven ging om een paar mailtjes te sturen over school. "Ja?" Antwoord hij als hij de keuken komt binnenlopen. "Wat zullen we eten vanavond?"

"Wat jij wil."

"Ik heb werkelijk geen idee, ik kan trouwens ook niet veel anders dan pasta en salade." Ik kijk even naar de grond. Ik moet oprecht leren koken. Ik kan toch niet alleen leven op pasta?

Joost zet een stap dichterbij. "Dan kook ik voor jou. Als jij me helpt natuurlijk."

Hij doet nog een stap vooruit en slaat zijn handen om mijn heupen. Ik leun ondertussen tegen het keukenaanrecht aan. Hij geeft me een kus. "Lust je lasagne?"

Mijn ogen worden onbewust een tikje groot. Niet normaal hoe blij ik van eten kan worden. "Tuurlijk lust ik lasagne."
Ik gooi mijn armen om zijn nek en dit keer geef ik hem een kus. 

"Oké ik had laatst nog wat spullen ervoor gekocht, die moeten in de kast liggen." Geeft hij aan terwijl hij naar mijn lippen kijkt. Ik knik en wacht totdat hij gaat terugtrekken en de ingrediënten erbij gaat pakken. Maar Joost blijft me maar aanstaren. "Zal ik er ook een salade bij maken?"

Hij knikt en geeft mij weer een korte kus. "Joost misschien moet je me loslaten, kunnen we zeg maar beginnen."

"Hmm, hmm." Weer zet hij zijn lippen op die van mij en dringt al snel met zijn tong naar binnen. Ik zoen hem kort terug maar trek daarna wel terug. Het schiet zo niet echt op. "Kom op laat me los, we moeten beginnen, het begint al laat te worden."

"Oké oké, kan je trouwens niet vannacht hier blijven? Ik breng je morgen wel naar school."

"Nope. Ik kan niet weer liegen."

"Alsjeblieft?"
Ik wil ja zeggen, maar ik wil oprecht niet weer gaan liegen tegen mijn ouders. Ik ben misschien niet de liefste of de meest gedisciplineerde, maar als er iets is waar ik wel van hou is het eerlijkheid. Ik krijg er gewoon een te naar gevoel van als ik moet liegen tegen mijn ouders. Ze zijn niet heel streng ofzo, maar zullen er niet bepaald blij van worden als ik ze vraag of ik bij een tweeëntwintig-jarige docent wil blijven slapen.

"Nee, vandaag niet."

"Oké." Joost plaatst nog een laatste kus op mijn voorhoofd en loopt richting de kast naast de koelkast om de benodigdheden erbij te pakken. Ik pak inmiddels de keukenschorten erbij. "Trouwens Zaar, ik zag je vandaag met een jongen praten, Broers dacht ik. Het zag er niet bepaald rustig uit, zou ik mogen vragen waarom?"

Ja, wat ga ik nu hierop zeggen?

Vote?