Illegal Love

Deel 6

Na een paar lessen hebben we eindelijk pauze en zitten we in de aula. Hierna hebben we biologie. Ik sta alvast op om mijn boeken uit mijn kluisje te pakken en ga alvast naar boven. En zodra ik richting mijn lokaal loop zie ik hem. Van Roozen loopt mijn kant op en iedereen heeft pauze dus er is niemand anders hier in de gang. Ik betwijfel voor een moment om me om te draaien en een andere kant op te gaan. Echter heeft hij mij nog niet gezien dus het zal niet veel uitmaken.
Maar toch besluit ik dat niet te doen en loop ik zijn kant op. Hij kijkt me weer aan. Weer zoals gister. En ja hoor, daar is zijn bekende glimlachje weer. Ik glimlach terug en doe alsof ik een random docent begroet.

Net wanneer ik langs hem loop zet hij een stap mijn kant op en buigt wat voorover.
'Na je laatste les, zie ik je in C12. Ik moet je nog steeds een straf geven voor gister.' Zegt hij dan met een grijns op zijn gezicht.
'Ik dacht dat ik mijn excuses al had aangeboden.' Zeg ik vragend. En zonder maar ook iets te zeggen lacht hij en loopt door. Je had me nou ook niet hoeven negeren.

Zou ik moeten gaan? Ik bedoel wat zou er mis kunnen gaan? Waarschijnlijk gaat hij me vertellen dat dat van gister ongepast was.
Meer kan hij niet zeggen toch?

In ieder geval, als ik in mijn laatste les zit, krijg ik een berichtje binnen van mijn vader;

'Mijn vergadering gaat wat langer duren dan gepland. Je zou de bus moeten nemen naar huis. Het spijt me 😔' 

Op zich, nu dat ik nog even naar van Roozen moet gaan is het wel prima. En wie weet? Misschien kom ik nog een lekker ding tegen onderweg?

'T is prima, maakt niet uit en succes nog!'
Stuur ik terug.

Als we de klas uit lopen zie ik Sem en Suus naar me toe lopen. 'We gaan straks naar Bob, ga je mee?' Vraagt Sem. (De snackbar waar we altijd naar toe gaan).
'Nee gaan jullie maar, ik moet nog een toets inhalen straks' geef ik aan. Ik had liever niet gelogen, maar ze hoeven nu niet te weten dat ik naar van Roozen ga.

Ik loop de gang in waar C12 zit. Het is zo'n kleine kamer van ongeveer twee bij drie voor geschiedenisdocenten. Ik twijfel heel even. Maar met twijfelen schiet ik ook niet op. Ik klop even aan en wacht niet op een antwoord. Ik doe de deur langzaam open. Daar zit hij dan, in zijn nette broek met een grijze hoodie, die combinatie is wel heel goed.

'Aah Zara, kom binnen' zegt hij dan. Hij wijst naar de stoel tegenover zich. 'T is goed zo' geef ik aan en leun tegen de muur tegenover hem.
'Dus, wat voor straf heeft u bedacht?' Vraag ik.
Hij staat op en komt voor me staan. Hij komt steeds dichterbij. Hij leunt over mij terwijl hij zijn armen tegen de muur legt waardoor hij steun krijgt.
'Heb jij wel wat in gedachten?' Vraagt hij terwijl hij inmiddels zo dichtbij is dat ik zijn adem tegen mijn gezicht aan voel. 'Nee zeker niet' breng ik uit als ik hem recht in zijn ogen aankijk. Ik heb hem nooit van zo dichtbij gezien. Prachtige groen-blauwe ogen staren mij aan.

'Hmm, wat dacht je van dit?' Zegt hij opeens. Ik was hier niet klaar voor. Hij kijkt naar mijn lippen, dan naar mijn ogen en komt dichterbij. Zo'n vijf centimeter afstand zit tussen mijn lippen en de zijne.
Ik merk dat mijn ademhaling iets sneller wordt. Betekent dit dat ik het wil? Met een leeraar zoenen als straf?

Dit kan niet. Dit mag niet. Dit moet niet gebeuren. Bedenk ik mezelf en trek me uit zijn grip. Hoe graag mijn lichaam ook wilt dat hij mij aanraakt, hij is en blijft een docent. Ik kan dit niet maken.

Ik kijk hem niet meer aan. Niet omdat ik niet wil of durf. Maar omdat ik voor het eerste niet weet hoe ik moet kijken om mijn gevoelens te uiten. Zelfs die zelfverzekerde blik die ik altijd zo makkelijk kan opzetten komt er niet van.

Ik loop naar de deur en ga het kamertje uit.

Ik heb het juiste gedaan. Zoenen met een docent, dat kan je niet maken toch?

Yessss. Nog een deel! Wat vinden jullie ervan?
Wat zouden jullie doen in plaats van Zara?