Illegal Love

Deel 39

Het eerste uur, biologie zoals gewoonlijk. Ik loop het lokaal binnen en neem plaats. Niet veel later komt Luuk naast me zitten. "Moghu" geeft hij aan.
"Yo" antwoord ik terug. "Hoe is het?" Voeg ik eraan toe. "Prima, met jou?"

"Prima" het is een soort ding van ons om zo te antwoorden als we elkaar vragen hoe het met de ander gaat. Het begon ooit als een soort grap en nooit zeggen we iets anders dan 'prima'. Het is kort en duidelijk; ik ben oké maar heb me beter gevoeld. Al moet ik toegeven dat ik momenteel meer ben dan oké. Gisteravond met Joost was gewoon heel bijzonder. Nu dat ik het besef, ik heb een relatie. Ik heb een relatie. Hoe ongelofelijk het ook is, het is waar.

Zelfs ik ben verbaasd over hoe erg ik ben veranderd. Of het nou bepaald goed is dat Joost een andere kant van mij tevoorschijn tovert weer ik niet, maar ik weet wel dat het hele mooie en waardevolle emoties zijn die ik met hem heb ontdekt.

"En hoe is het met Nour?"
Ik ben benieuwd hoe het is gegaan nadat hij zei dat hij haar een kans zou geven.

"Ze is lief, aardig, leuk en goed in bed." Een speelse grijns is te zien op zijn gezicht. "Ze maakt me blij" voegt hij eraan toe met een wat serieuzer blik en toon. Luuk kennende zie ik aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij om haar geeft. In tegenstelling tot wat hij net zei is Luuk niet de type die veel bezig is met seks. Hij is een jaar ouder dan de meeste van de groep dus is hij 17. Hij respecteert vrouwen enorm en kijkt meer naar innerlijk dan uiterlijk. Nour is een prachtige dame met een Noord-Afrikaans afkomst. Ik weet dat ze net als ik een Nederlandse vader heeft terwijl haar moeder een ander nationaliteit heeft.

Met haar mooie donkere krullen en groene ogen is ze een dame waar veel jongens over kunnen dromen. Ik ben blij dat Luuk gelukkig is met een meid als Nour.

"Ik ben blij voor je." Ik glimlach lief en laat hem weten dat ik meen wat ik zeg. Na dat hele gebeuren met hem die mij leuk vond hoop ik dat Nour deze gedachtes heeft verwijderd.

Een uur later als we bij maatschappijleer zitten vertel ik Zoë over Leon. Verbaasd luistert ze naar het verhaal. "Dus hij meende het wel met jou."

"Blijkbaar."

"Waarom wees je hem af? Als ik je een beetje ken weet ik dat je hem alleen al een kans had gegeven om zijn hart niet te breken."

Dat klopt. Als ik niet met Joost was of hem nooit had gekend had ik Leon misschien wel een kans gegeven alleen al om hem geen pijn te doen. Hoe erg ik het ook verberg, ik ben aardiger dan dat ik lijk. Hoe vaak ik ook gemene opmerkingen kan maken en een bitch met agressieproblemen kan zijn, ik had Leon zijn hart nooit gebroken nadat ik zijn echte gevoelens voor mij zag. Maar ik heb Joost gekend en de kleinste kans dat ik ooit iets met Leon zou kunnen krijgen is verdwenen.

"Hij is en blijft Leon Broers, je weet nooit of hij te vertrouwen is en daarnaast, we zijn allebei te arrogant en moeilijk te begrijpen. Hij is anders dan dat hij laat zien, en aangezien ik niet veel anders ben dan dat gaat het lastig."

"Ik begrijp het, maar als je hem hebt afgewezen voor iemand anders en het mij niet vertelt maak ik je af."

"Ja? Gaan we weer vechten?"
We lachen er allebei om. "Wanneer hebben wij voor het laatst gevochten?"

"Voor de lockdown dus zo'n vier maanden geleden, hoezo?"

"We moeten weer eens gaan trainen, wat dacht je van volgende week? Bij Niels in de sportschool?"

Niels is de broer van Zoë, een twintigjarige met een eigen sportschool die hij deelt met zijn vrienden. Zoë en ik hebben daar een tijdje getraind in zelfverdediging. Daarnaast doen we ook af en toe een work-out. Al moet ik zeggen dat we die ook heel lang niet meer hebben gedaan. "Is goed doen we, maar niet terwijl zijn vrienden daar zijn. Als ik daar ben met 5 jongens die mij alleen maar aanstaren voel ik de testosteron al in de lucht."

Zoë moet lachen om mijn opmerking. "Ja we regelen wel wat."

***

De laatste lesuur van de dag, wiskunde. We lopen het lokaal in en al snel zie ik dat Joost voorin zit. We maken voor even oogcontact en snel kijk ik weer weg. Het laatste wat ik wil is betrapt worden dus we houden het zo normaal mogelijk en proberen beide niet te vergeten dat hij een docent is. Als iedereen zit staat hij op en begint met praten. "Meneer van Assen heeft een doktersafspraak, dus weer mogen jullie huiswerk maken. Het staat zoals gewoonlijk in Magister en laat weten als je er niet uit komt."

Larissa staat zo'n vijf minuten later op en loopt richting Joost. Zoals gewoonlijk heeft ze een te strakke broek aan met daarop een croptrui met een te diepe v-hals. Ze legt haar boek op het bureau en vraagt aan Joost over som 25. Ze bukt express te ver voorover zodat haar borsten er bijna uithangen. Joost is echter alleen maar bezig met het uitleggen van kansberekeningen terwijl Larissa alleen maar naar hem kijkt. "Snap je het zo?"

Ik zit middenin het lokaal dus alles is prima te horen voor mij. "Niet helemaal, geeft u geen bijles?"

"Nee, ik ben geschiedenisdocent weet je het nog?"

"Hmm, ook niet voor één keer? Na dit uur misschien?" Hoe sletterig kan iemand kijken?

"Ik had je graag willen helpen, maar na dit uur moet ik me klaarmaken voor een date. Ik zou meneer van Assen kunnen vragen of hij een uur kan inplannen voor jou. Hij is veel beter dan ik." Dat laatste deel zegt Joost met een gemene glimlach. Alleen al aan de lichaamshouding van Larissa kan ik zien dat ze teleurgesteld is. Teleurgesteld en misselijk van het idee om bijles te krijgen van meneer van Assen die volgend jaar met pensioen gaat. Ik moet er spontaan van glimlachen.

"Nee bedankt, dus u heeft een vriendin?"

"Ja." Yes bitch en dat ben ik!

"Jammer." Ze pakt haar boek en loopt weer naar haar plek. Zo te zien is ze verdrietig, verdrietig omdat ze een jonge en knappe docent niet kan pijpen. Typisch Larissa natuurlijk. Maar geen zorgen, waarschijnlijk ligt ze vanavond met een één of ander zesdeklasser.

Ik besluit Joost even te appen.
"Dus we hebben een date vandaag?"

"Ik dacht aan de Macdrive, je bent niet met de fiets toch?" Betere date had ik niet kunnen bedenken.

"Nee ben met de ov"
"Top, kom je dan naar mijn auto toe straks?"

"Is goed, ik zeg het je alvast, ik wil heel veel kipnuggets" hij kijkt even op en glimlacht naar me.

"Je krijgt zoveel kipnuggets als dat je wilt."

"🥳"

Ja, ik word niet normaal blij van eten.

Vote?