Illegal Love

Deel 61

Luister bovenstaand liedje dit hoofdstuk!!

Het is kwart voor elf. Ik stap uit bed en kijk in de spiegel. Dutjes overdag zijn ook nooit iets voor mij, maar na vanmiddag had ik het nodig. Het was mijn enige optie om voor even alles te vergeten.

Ik pak mijn telefoon terwijl ik naar beneden loop. Joost heeft zes keer gebeld en meerdere berichtjes gestuurd. In elk berichtje staat weer dat ik moet opnemen en hem moet spreken. Alleen in het laatste berichtje staat wat anders.

"Ik heb alles verpest."

Goed dat hij het weet. Ik sluit mijn telefoon en pak wat fruit uit de koelkast. Vanaf hier zie ik dat mijn ouders samen een film kijken. Ze zien er vredig en gelukkig uit. In tegenstelling tot mij...

Ik loop weer naar boven en word gebeld. Ik zie dat het Joy is dus ik neem op.

"Hey zaar, alles goed?"

"Ja hoor, met jou?"

"Ja wel prima. Cas probeerde Joost meerdere malen te bereiken. Is hij met jou?"

"Nee."

"Alles goed tussen jullie?"

"Niet echt."

"Hmm, heb je nog wat gehoord van hem? Niet alleen Cas maar niemand kan hem bereiken."

"Hij is vast thuis."

"Zeker weten?"

"Joy ik heb geen idee. Het boeit me eerlijk gezegd ook niet."

"Zaar kan je niet ff kijken bij hem thuis? Het is voor ons teringlang rijden dat weet je."

"Joy ik—"

"Zara wil je alsjeblieft een kijkje nemen? Hij reageert al uren niet en dit doet hij nooit."

"Hij is fucking drieëntwintig, laat het."

"Maar ik ken Joost en hij verdwijnt nooit zomaar. Please."

"Ik ga wel."

"Yes dankjewel. Hou ons op de hoogte!"

"Doe ik."
Ik hang op en loop met tegenzin naar mijn kledingkast. Ik doe een simpele trainingspak aan en doe verder niets met mijn haar of gezicht.

Iets later sta ik voor Joost zijn deur. Ik heb hem één keer gebeld en hij nam niet op. Ik klop op zijn deur en niemand opent.

Ik bel aan en weer opent niemand. Na een aantal minuten doe ik zelf de deur open met de sleutel die Joost me een tijdje geleden gaf.

Als ik binnenloop merk ik dat het stil is, een sterke drankgeur is wat ik opmerk. In de woonkamer zie ik lege drankflessen op de grond liggen. Vanuit hier zie ik dat ook de keuken er zo uitziet. Verbaasd en geïrriteerd loop ik rond. Hoe kan hij zoveel drank ophebben? Ik roep zijn naam maar krijg geen antwoord.

Met de hoop dat ik hem boven kan vinden loop ik de trap op. Zijn slaapkamerdeur aan het einde van de gang staat open, dus daar loop ik naartoe. Ik hoor iemand ademhalen als ik dichterbij kom en opgelucht loop ik de kamer binnen.

Die opluchting is al snel vervangen door andere emoties.

Ik zie het laatste wat ik wil zien. Het laatste dat ik verwachtte en het laatste waar ik klaar voor was.

Teleurstelling, woede en verdriet. Heel veel verdriet.

Voor even sta ik stil om goed op te nemen wat ik zie. Mijn vriend die ligt te slapen en Layla die in haar ondergoed aan de rand van het bed zit.