Bilge
Eğer pesimistlik bir kelime olsaydı o ben olurdum. Ama sorun şu ki pesimistlik zaten bir kelime. Yani cümlemdeki bir hata yüzünden pesimistlik olma şansını kaçırdım.
Derin düşüncelere dalmış bir şekilde resim çiziyordum. Kutsal Ormanda kısılı kalmışken resim çizmek pek yararlı bir aktivite değildi ama artık pes etmiştim. Belli ki burada ölecektim.
Buraya toplumun bir üyesi olmak için gelmiştim. Yaşadığım HaSistemi'nin geleneklerine göre düzgün bir toplum üyesi olmak için boğaya yumruk atmak gerekiyordu. Ben bunu yıllardır geciktirmiştim. Bu yıl yapmaya karar verince de kardeşim ben de yapacağım demişti.
Onunla aynı yerde boğaya yumruk atarsak kötü şeyler olacağını sezinlediğim için boğa aramak için farklı bir ormana gelmiştim. Ve sonuçta kutsal ormanda kısılı kalmıştım.
Yaptığım çizim giderek lanetli bir hal alıyordu. En son lanetli çizim yaptığımda yeni bir tür olan ahtapot taşıyan at ortaya çıkmıştı ve şimdi sinir bozucu bir şekilde hehehehehe diyerek etrafımda geziniyorlardı. Bunun tekrar olmasını engellemek adına resmi düzeltmeye çalıştım ama çok geçti.
Kağıt parıldayarak havalandı ve whehehery sesi çıkardı. Hafifçe gözlerimi kısmak zorunda kaldım, etraf çok parlaktı.
Ve sonunda ortaya bir robun daha çıktı. Robunlar benim çizdiğim lanetli yüzlerdi. Robun bir tane değildir. Robunluk bir maaşlı iş değildir. Onlar benim kötü ruh halimden çıkan çocuklarımdır.
Yeni gelen robunu kuzeye doğru gönderdim. Biraz bekledim. Yeteri kadar uzaklaştığına emin olunca odaklanarak robunun etrafındaki sesleri bükmeye başladım. Ve sonunda 1 kilometre ötedeki robunun etrafındaki sesleri duymaya başladım.
Bu tekniği başkalarının yanında kullanmazdım çünkü son ultra mega ses bükücü olduğum ortaya çıkardı. Aslında ilk başlarda bunu matematik dersini dinlememek için kullanıyordum fakat sonradan uzağı dinleyebildiğimi farkettim. Ve çevremdeki olaylarla ilgili daha fazla bilgi edinebilme olasılığını kaçırmazdım.
Robuna bir isim vermem gerekiyordu. Aklıma gelen ilk ismi Kutsal Robun Listeme yazdım: Joson
İsmin listeye işlendiğini izlemeden listeyi cebime attım. Joson'u biraz daha ileri ittirdim. Ve garipten sesler duymaya başladım.
"Ben size ormandan çıkmanıza yardım edeyim siz de benim insana dönüşmeme yardım edin."
İlk önce çok kısık gelen cümleyi tam algılayınca gözlerim büyüdü. Ormandan çıkmaya yardım etmeyi öneren bir insan vardı. Hemen Joson'un yanına gitmek için hareketlendim. O sırada uzaktaki insanlar konuşmaya devam ediyordu.
"Senden niye yardım almam gereksin ki ben kendi başıma gayet de çıkabilirim buradan bence."
"Yooo, çıkamazsın ki."
"Bence insana dönüşmesine yardım etmeliyiz çünkü onu sevdim."
"Ama kendi başımıza da çıkabiliriz ki."
"Ablacım diyorum ki- hey napıyosun bir dakika ÖZÜR DİLERİ-"
Birden Joson'dan gelen ses kesildi. Koşarken bir anda şaşkınlıkla durdum. Ne olduğunu anlamak adına bir ipucu bulmak adına etrafa bakındım ama bu saçma bir hareketti çünkü etrafımdaki ağaçların üstünde Joson'a ne olduğu yazacak değildi.
Hemen cebimden Kutsal Robun Defterimi çıkarttım. Ve orada yazan şey kanımı dondurdu.
Josoff
Joson ölmüştü.
