Yabani (Rulet'in Çocukları)~ Tamamlandı!

23/(3)

Bölüm açılmayan varsa birbirinize sorduğunuzu biliyorum. Wattpad'i güncellemesini söyleyin. Aynı nedenle bölümü bende zor yayımladım. Ama kararlıyım güncellemeyi düşünmüyorum 😊

Keyifli vakitler...

❄️

Dimitri'nin boğazına biri basmıştı. Başka türlü bu nefesi haram kılan yumrunun, telaşın ve kırılmışlığın manası yok.

Öleceğini bu kadar kolay dile getirişi onu derinden incitiyordu. Onun küçük çenesini avucunun arasına alarak başını kaldırmasını sağladı.

"Ölümden başka kurtuluş yok diyorsun yani?"

Devushka sorulan soruyla duraksadı. Göz yaşları bile başını eğdiği için bir an öylece yanaklarında kaldı.

Dimitri buruk bir şekilde gülümsedi. "Var Devushka. Senin için öldürecek, senin için ölecek ama seni yaşatacak bir devin var."

Dimitri'nin seçtiği yolun gerçekliğini anlayamamış görünüyordu. O kendisine uzatılan normal bir hayat elini itmişti. Onun içinde olmadığı bir hayatı reddetmişti.

Burnunu çeken kızın çenesini baş parmağıyla okşadı." Bunun karşılığında bana ne vereceksin biliyor musun Fıstığım?"
Başını sallayan kızla tekrar gülümsedi.

"Benim için yaşayarak, mutlu olarak, dünyaya meraklı gözlerle bakarak. Sırasıyla bunları yaparak."

Baş parmağı narin tenine varla yok arası tekrar sürünerek okşadığında Devushka gözlerini kapattı.

"A-ama ben.. B-ben.."
İtiraf etmeye zorlanıyor gibiydi. Dimitri sabırla bekledi.

"B-ben kötü biriyim."

Gözlerini açıp adama baktığında bir çocuğun söylediği komik bir şeye tebessüm ediyormuş gibi dudaklarının kıvrıldığını gördü. Üzüntüsü anında öfkeye evrilerek çenesini çekip adamın elinden kurtardı.

"Ben çocuk değilim! Bana çocuk gibi bakma!"

Adam ona tuhaf tuhaf bakarak "Şükürler olsun ki değilsin" dediğinde anlamadan ona baktığı sırada dudakları dudaklarına dokundu.

Basit, narin bir dokunuştu. Ancak Devushka'yı çözdü. Alt dudağı tekrar titrediğinde Dimitri başını avuçlarının arasına alarak gözlerine baktı.

"Sen bir çocuk değilsin. Vaktinde öyle görmek istesem bile becerememiştim. Sen benim hazinemsin Devushka. O'sun sen anlıyor musun? O dişi sensin."

Bunu tabii ki biliyordu.  Dile gelmesine gerek yoktu. Seviyorum dediğinde emin olmuştu. Ancak adam onu anlamıyordu.

"Ben kötü biriyim."

Adamun irisleri reddercesine küçüldü. "Kardeşinin evine gitmeden önce tuvalette bir adam öldürdüm ben! Hatırlamıyor musun? "

Dimitri'nin çenesi kasıldı. "Bu yüzden mi kendini kaçtıklarının kollarına attın?"

Devushka gözlerini kaçırarak suçlulukla ondan uzak tuttu. "Senin için."

Dimitri anlamayarak durduğunda sertçe ona baktı. "Evet, senin için! Sen beni severken, korurken, şefkat verirken normal ben yapınca mı garip? O ormana keyfin için kaçtığını sanmıyorum. Sen beladan kaçtın ve ben belayı kapına getirdim!"

Onu bulduğu zaman fütursuzca söylediği cümle şimdi karşısına çıkmıştı. Dimitri ona ne demesi, neye yönlendirmesi gerektiğini bilmiyordu. Kaşlarını çatarak ellerini çekti ve sertçe" Ben olmam gereken yerdeyim Devushka. Bela cebimde gezdirdiğim bir şey. Bunun seninle alakası yok. Ayrıca ömürlük böyle gitmeyecek. Tüm bunlara son verdiğimde  tekrar koruya döneceğiz. "