Pardon, Tanışalım Mı? /Drarry

0.2

"Kızgınsın, pişmansın, kendini herkese kapatmışsın.

İstemsiz güvensizsin, duvarının ardına gizlenmişsin."

Birkaç gün sonra kavga çıkarmıştın barda, içkiliydin. Bakışlarından belliydi kafanın güzel olduğu. Sinirli olduğun ise bariz bir gerçekti.

Kavga nedeni neydi bilmiyordum, anlayamamıştım bile. Sana baktığımda sakince oturuyor ve barı süzüyordun. Bakışlarımız kesişmişti ve sen umursamazca bakışlarının yönünü değiştirmiştin.

Kalbim hızlı atmadı, bir bakışmaydı ne de olsa. Sadece ilgimi çekmiştin, güzeldin çok. Kızlardan daha güzeldin hemde. Ben sana ilk görüşte aşık olmamıştım.

Sonra bir müşteriye içki hazırlamıştım ve yine baktığımda bir adamın üstünde onu yumrukluyordun. Güvenlikler seni dışarı atmaya çalışmıştı ama sen birkaç şey söylemiştin. Böylece seni değil onu dışarı atmışlardı.

Pişmandın, yüzün donuk olsa bile duruşundan belliydi. Ya seni yavaş yavaş çözmeye başlamıştım, ya da iyi bir tahminciydim ama pişman olduğun belliydi.

Hem pişman hem de kızgındın.

Sonra yine oturdun yerine, daha hızlı içmeye başladın. Yüzünde değişim yoktu, vücudun rahat bir şekilde koltuğa yayılmıştı. Kafan o sırada uçmuş olmalıydı ama yüzün değişmedi.

Acaba gülünce yüzün nasıl olurdu diye merak etmiştim.

Etrafına ördüğün o duvarlar o kadar sağlamdı ki içki bile seni yıkamıyordu. Ne kadar yıkıldın bilmiyordum; ya da ne yüzünden yıkıldığını, bildiğim tek şey bir daha yıkılmamak için duvarlarını sağlamlaştırdığındı.

"Umarım o duvarların ardında bir çiçek bahçesi vardır, yoksa o zümrüt gözlere yazık olur." Diye söylenmiştim kendi kendime.