>Zawgyi<
"ဒါက အဲ့ၿမိဳ႔စားဆီ တိုက္ရိုက္သြားေနတာလား"
ဟြာဇီက ျမင္းလွည္းထဲတြင္ ထိုင္ေနရင္း ေဖရန္ကို ေမးခြန္းထုတ္မိသည္။
"ဟုတ္တယ္ လူယံုက္ို ကိုယ္တို႔ေရ႔ွက အရင္သြားေျပာခိုင္းမယ္တဲ့"
ေဖရန္သည္ တီးတိုးဆိုလိုက္သည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရလ်ွင္ ယင္းတည္းခိုေဆာင္ပိုင္ရွင္က သူထင္ထားသည္ထက္ ပိုမ်ိဳးရိုးျမင့္သည္ထင္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အႏွီတည္းခိုေဆာင္တြင္ဧည့္ႀကိဳလုပ္သည္အထိ ၄အေပၚ စြဲလန္းေနလဲမသိ။
"သခင္ေလး ေရ႔ွနားက စံအိမ္ပါ"
ျမင္းလွည္းေမာင္းေနတဲ့လူက ေဖရန္ကိုေျပာ လိုက္ေတာ့ ေဖရန္လည္းအျပင္ဘက္ကို ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ၾကည့္ရသည္ကယင္းစံအိမ္က လူေတြကိုသတင္းေပးၿပီးသည္မို႔ထင္သူတိုကထြက္ႀကိဳ ေနေလသည္။
ျမင္းလွည္းသမားလည္း ထိုစံအိမ္ေရ႔ွတြင္ ျမင္းလွည္းကိုရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ထိုစံအိမ္မွ အေစခံမေလးေတြက တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။"ဆရာေလး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာေလးကို ေမ်ွာ္ေနတာ"
ထိုလူေတြထဲမွ ၿမိဳ႔စားမင္းႏွင့္တူေသာ လူႀကီးမင္းက ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ အမွန္အတိုင္းဆိုလ်ွင္ သူတို႔၏မ်က္ႏွာသည္ စိုးရိမ္မႈေတြႏွင့္ ျပည့္ေနသည္ကို ေဖရန္သိမိသည္။
"ေတြ့ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ၿမိဳ႔စားမင္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ လာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုသိတယ္မွတ္လား"
ေဖရန္ကေျပာလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႔စားမင္းက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ ခုနကလူယံုက အေၾကာင္းစံုလာေျပာၿပီးၿပီမဟုတ္ေပလား။
"ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာေလးအထဲကိုႂကြပါ"
ၿမိဳ႔စားမင္းက အိမ္ေတာ္ထဲသို႔ဝင္ရန္ ေျပာၾကားလိုက္သည္။ ေဖရန္လည္း သူတို႔ေျပာသည့္အတိုင္းပင္ အိမ္ေတာ္ထဲဝင္ သြားေလသည္။
"ဒီမွာထိုင္ပါ ဆရာေလး"
အိမ္ေတာ္ထဲရိွ အေစခံမေလးမ်ားက ေဖရန္ကိုထိုင္ခံုရိွသို႔ လိုက္ျပလိုက္ကာဆိုလိုက္သည္။ သူမတို႔၏ မ်က္ႏွာထက္တြင္ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ အရိပ္အေယာင္မ်ားကိုပါ ေတြ့ရသည္။
ESTÁS LEYENDO
ကြွေလွင့်သွားသောချစ်သူပုံရိပ်[Complete]
Espiritualတစ်ခါတစ်လေ အချစ်ကိုဦးနှောက်က မမှတ်မိတာတောင် နှလုံးသားကမှတ်မိနေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အချစ်က ကိုယ်ချစ်ရတဲ့လူ သေဆုံးသွားရင်တောင် ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ အရာမဟုတ်ဘူး။ 1.12.2020-20.12.2020 တစ္ခါတစ္ေလ အခ်စ္ကိုဦးေႏွာက္ မမွတ္မိတာေတာင္ ႏွလုံးသားကမွတ္မိေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္...