Reminiscing The Blueprints (COMPLETED)

Chapter 34

Naagaw niya agad ang atensyon ko kahit si Jake naman talaga ang dapat na tinatanaw ko mula sa loob ng sasakyan.

"D-Dark?" I uttered.

My forehead formed a creased. Bakas ang pagkagulat nang mamataan niya ako pero nawala rin 'yon agad. He sighed heavily as he clenched his jaw.

Akala ko pa noong una, magtatagal ang tingin niya sa direksyon ko pero mukhang nagkamali ako.

I gulped hardly when he just glanced at me without any adoration visible on his eyes. Nag-iwas agad ito ng tingin kaya nabawasan ang sayang nararamdaman ko.

I half smiled, not believing that I finally saw him again after two years.

I bit my lower lip as I feel my hands sweating. Matalim itong nakatingin sa sumisigaw na Jake pero kagaya ng nakasanayan, parang wala itong paki-alam.

Muntik pa 'kong manigas sa kinauupan nang mapako naman ang tingin niya sa gawi ng sasakyan namin. I'm riding a Porsche 911 which has a feature of an opening roof and unfortunately, we used that feature tonight.

His brows furrowed when he met my eyes. Siguradong nagtataka siya kung bakit parang kinakabahan ako. I swallowed hard and just looked away.

There's no point of staring at him but what is he doing here?

That question filled my system. May kung ano itong ginawa sa sistema ko kaya hindi ako mapalagay.

Is he also invited?

Pero hindi ba nasa Barcelona siya kasama ni Nicole?

Countless questions filled my mind the night I saw Dark again. Perhaps, it was chaotic, nagtatanong na rin si Jake kung bakit parang nawawala ako sa huwisyo.

Gusto kong tanungin kung alam niya ba 'yung rason no'ng pagpunta ni Dark sa kaarawan ng mama niya but of course, I'll be insensitive if I'll do that.

With a heavy heart, I dialled Ava's phone number.

[Ano ba 'yan, kitang anniversary e', nang-iistorbo ka na naman Lion!]

"It's Cassandra," I grinned before stirring my coffee in my office.

[Oh...] biglang lumambot ang pakikitungo niya kaya natawa ako. Napakasama talaga niya sa kapatid niya. [Oh, bakit ka naman napatawag, Cass?]

Kani-kanina lang ay medyo iritado siya dahil para silang naistorbo sa kung ano mang ginagawa nila pero ngayon... I hate my mind.

"Wait, are you guys actually doing it early in the morning?!" nanlaki ang mata ko. My cheek heated with that thought.

Mukhang narinig 'yon ni Clark sa kabilang linya kaya tumawa siya nang nakakaloko.

[You jealous, babe?] he teased from the other line.

"Oh, please... of course not!" I rolled my eyes before sipping my coffee. Napakalakas na ng hangin ng isang 'to. I sighed and just focused on my main point. "Anyways, can you please go away from Clark even just a couple of minutes, Av? This is somewhat a girly talk."

[Huh?] ilang segundo pa siyang nag-isip pero sa huli, pumayag din. [Okay...]

Agad niyang sinunod ang hinihingi kong pabor. Noong sambitin naman niyang nasa bolkonahe na siya, doon ako biglang nabalik sa tamang pag-iisip.

Tinanggal ko muna ang coat saglit pero wala pa ngang isang minuto ang paghihintay niya, nainip na agad.

[Hello? May kausap pa ba 'ko?!] iritadong sambit niya sa kabilang linya.

I sighed heavily, trying to calm myself. "You were wrong when you actually thought that Engineer Sarmiento was on Barcelona."

Natahimik siya kaya akala ko napaisip din siya sa sinabi ko pero ang bruha, bigla na lang tumawa.