las vegas [ᴍɪɴsᴜɴɢ] ✅

las vegas #7

Kelimenin tam anlamıyla uzun bir gece geçirmişlerdi.

Sarhoş olmaları istedikleri tüm saçma şeyleri yapmalarına sebep olmuştu.

Başından beri Minho'nun kumar oynama fikrine karşı çıkan Jisung, onu bir casinoya gitmeye ikna etmişti ve orada Minho'nun evi üzerine bahse girmişlerdi. O gece şans onların yanındaydı. Hem evi kaybetmemiş hem de bir ev satın alacak kadar para kazanmışlardı ama Jisung'un banka hesabına yatırılan bu paradan bir haberlerdi. Orada yalnızca içmiş ve kumar oynamışlardı. Maddi kâr ya da zararlarının farkında değillerdi.

Oradan çıktıklarında ise evlenmişlerdi. Daha sonra hiçbir şey olmamış gibi otele dönüp biraz daha birbirlerine ilgi göstermişlerdi.

Gece boyunca yaptıklarının yorgunluğunu sabah saatlerinde hissetmeye başlamış ve içmeyi kesip uyumuşlardı.

···

Öğle saatlerinde ilk uynanan kişi Jisung olmuştu. Gözlerini açmakta zorluk çekiyordu. Biraz kıpırdanıp sırtını yataktan ayırdığında hissettiği acı ile yüzünü buruşturdudu.

Üzerinde herhangi bir kıyafet olmadığını fark ettiğinde bakışlarını Minho'ya çevirdi. Saçları çok dağınıktı, boynunda hickeyler vardı. Sertçe yutkunup odaya bakındı. Girişten itibaren yerde kıyafetler vardı. Bu aptallığı yapmamış olmayı dileyerek yataktan kalktı ama kalçasındaki acıyla inleyerek tekrar yerine oturdu.

Minho kıpırdandığında elini ağzına götürüp ona baktı. Bir şeyler mırıldanıp sırtını dönmüştü. Yerdeki kıyafetleri ayağıyla bavulun yanına doğru itti. Acısını göz ardı etmeye çalışarak bavuldan temiz kıyafetler aldı ve banyoya girdi.

Aynanın önüne geçip yansımasına baktı. Tıpkı Minho gibi boynu hickeyler ile doluydu. Bu izler göğüsündede vardı.

Yere atılmış kıyafetler, hissettiği acı, boynundaki izler... Ne kadar inanmak istemese de her şey çok açıktı. Minho ile yatmıştı.

Kıyafetlerini bir kenara bırakmış ve duşa girmişti. Ilık su vücudundan akarken yaşanılanlarıda alıp gitmesini istedi. En yakın arkadaşıyla birlikte olmuştu ama geçirdikleri geceyi hatırlamıyordu. Kulüpten çıkıp direkt otele mi geldik? Yoksa başka yerlere de gittik mi?

Duştan çıkıp havlu ile vücudunu ve saçlarını kuruladı. Kıyafetlerini giydi. Tişörtünü giyecekken aynadaki yansımasına tekrar baktı. Eli boynuna doğru gitti. Parmakları izlerin üzerinde gezinirken Minho'nun uykulu sesini duydu.

"Jisung, içeride misin?"

"Evet hyung. Şimdi çıkıyorum." Tişörtünü giyip kapıya yöneldiğinde duraksadı. "Hyung, üstünü giydin mi?"

"E-evet, giydim."

Kapıyı açıp çıktığında Minho'ya baktı. Bakışlarını kaçırıyordu. Eli ensesindeydi. Ne zaman yanlış bir şey yaptığını düşünse ensesini kaşımaya başlardı.

"Konuşmamız gerekiyor."

"Bende duş alacağım. Ondan sonra konuşalım."

"Tamam." dedi ve kapının önünden çekilip Minho'nun içeri girmesine izin verdi.

Etrafa baktığında her şeyin toplandığını gördü. Yatağa oturup bakışlarını duvara sabitledi.

Konuşmak istemişti ama konuya nasıl girecekti. Yüksek ihtimalle Minho'da hiçbir şey hatırlamıyordu. Kendisi de en az onun kadar suçlu olduğundan ona kızamazdı. İkiside sonunu düşünmeden içmişti.

Minho duştan çıkana kadar hafızasını zorladı. İşe yaramıyordu. Hatırlamıyordu ve bu sinirlenmesine sebep oluyordu.

Kapının açılma sesini duyduğunda yutkundu ve biraz dikleşti. Minho'yu yarı çıplak görünce şaşırdı.

"Tişört almayı unutmuşum." Bavuluna doğru eğilip bir tişört aldı. Onu giydikten sonra Jisung'un karşısındaki koltuğa oturdu.

"Sen... bir şeyler hatırlıyor musun?"

"Hayır." dedi ve öne doğru eğildi. "Gerçekten üzgünüm Jisung. Biraz daha düşünceli olmalı ve o kadar içmemeliydim. Bu çok garip. Yani seninle yatmış olmak."

"Olan oldu. Sonuçta ikimizde sağlıklı düşünemiyorduk. Şu an beni en çok korkutan şey başka şeylerde yapmış olmamız."

"Kumar oynamak gibi mi?"

"Hem o, hem de..."

"Jisung," Ayağa kalkıp Jisung'un yanına oturdu. Elini omzuna koyup hafifçe sıktı. "Changbin yüzünden bu olayı çok fazla kafana taktın. Evlenmiş olamayız."

"Emin misin?"

"Evet, eminim." dedi ve yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.

Yine de ikisi içinde birlikte oldukları gerçeği rahatsız ediciydi. Bunun ilişkilerini etkilemesini istemiyorlardı ama geceyi tamamen hatırlamadan eskisi gibi olamazlardı. Akıllarında hep bir şüphe kalacaktı.