ÇAKIR

2. Bölüm

"Esila!"

"...."

"Esilaa!"

"...."

Birinin sertçe dürtmesiyle uyandım. Kafamı, yasladığım kollarımdan kaldırıp tek gözümü açarak etrafa baktım. Sınıfta gülüşmeler oldu.

"Esila! Sana bin kere dersimde uyumamanı söylemiştim!" Oturduğum yerde doğruldum ve elimi ağzıma kapayarak esnedim. Sınıfta yine gülüşmeler oldu. Bilirsiniz ota boka gülen bir avuç ergen işte. Normalde buna bende dahilim ama bu sefer konu bendim.

"Hocam bilerek olmadı. O kadar güzel bir anlatımınız var ki, hayret farkında olmadan nasıl da uyumuşum."

"Kalk kızım. Doğru müdüre! Yetti artık canım. Kaç keredir söylüyorum."

"Hocam valla uykuluydum hatırlamıyorum." Sınıfta bu sefer kahkahalar yankılandı. Aslında bu o kadar komik değildi ama sırf hocayı sinir etmek için bütün sınıf hunharca gülüyordu. Hoca elleriyle saçlarını çekiştirerek masasına geçip oturdu. Bende tekrar kafamı sıraya gömdüm. Gece sabaha kadar uyumamış, kardeşimin başında beklemiştim. Sürekli üvey babamla ilgili kabuslar görüyordu. Bende görüyordum ama o kadar da umursamıyordum. Rüya sonuçta, değil mi?

Çıkış zili çaldığında çantamı topladım. Merdivenlerden 2'şer 3'er iniyordum. Yarım saatim vardı. Seri adımlarla çıkış kapısına doğru ilerlerken diğer sınıflardan bir kıza çarpmıştım.

"Ne dikiliyorsun kızım yürüsene!" Kız şok olmuş bir ifadeyle gözlerini kocaman açtı.

"Be.. Ben özür dilerim. Birşeyin yok dimi?" Haa. Yuh. Kıza ben çarpmıştım, üstelik çirkef gibi kıza laf atmıştım. Doğrusu böyle bir tepkiyi hiç beklemiyordum.

"Pestilimi çıkardın resmen! Daha neyim olsun?" Kız üzgün bir ifadeyle koluma girdi ve kolumdan çekiştirerek çıkışa yöneldi. Kolumu geri çekmeye çalışarak çemkirdim.

"Hey.. Hey.. Heey. Napıyorsun ya?"

"Sana çarptım ve bunu telafi etmeye çalışıyorum." Bu sefer şok olma sırası bendeydi. Bu kız iyilik meleği filan mıydı!? Hayır yani insanların gerçek yüzünü tanımamış olsam cidden tapacaktım bu kıza!

"Hayır hayır. Gerek yok. İyiyim ben."

"Emin misin? İstersen yürümene yardım edeyim?" Bu kız ne ayak lan?

"Yok yok, iyiyim ben. Eyvallah." Verdiğim cevaba şaşırsa da birşey demedi ve gülümseyerek elimi tuttu. Bir yüzüne bir de elimi tutan eline baktım mal mal. Lez mi lan yoksa bu kız! Tövbe tövbe!

"Kendine dikkat et o zaman. Bu arada ben Helin. Çok memnun oldum." Onun bu kibarlığını hala samimi bulmadığım ve tavrından da hiç hoşlanmadığım için elimi çektim ve soğukça cevap verdim.

"Ben Ça.. Şey Esila." Kafamı olumsuzca salladım. Nerdeyse kişiliğimi ortaya dökecektim!

"Görüşürüz Esila." Cevap vermeyerek arkamı döndüm ve hızlıca yürümeye başladım. Aman Allahım otele geç kalacaktım!