Oh!Baby Series: My Sunshine✔

Chapter 15: Little Peach Tree

Jungkook bebeğin ters duran iki yarım daireyi çevirip tek daire olacak şekilde koymasını izleyip ellerini çırptı. "Aferin sana!"

Daha sonra Yerin'in önüne bir kaşık bir çatal koyduktan sonra önce kaşığın eşini, sonra çatalın eşini vererek eşlemesini istedikten sonra "Harika." diye mırıldandı. Elindeki kitapçığı kapatıp Yerin'i küçük sandalyeden kaldırdıktan sonra, "Seokjin'e gitmeye hazır mısın?" diye sordu.

Bebek artık daha güvenli attığı adımlarla kapıya yöneldi. Jungkook kapıyı açtı ve camlı izleme salonundaki Seokjin'in açık kollarına ilerleyen bebeğe gülümseyip kapıyı kapattı. "Odamda konuşalım Hyung."

Odaya gittiklerinde Seokjin Yerin'i bebek arabasına bıraktı. O elindeki çıngırakla oyalanırken Jungkook kitapçığa tekrar göz attı.
"Bilişsel gelişimi harika, dil gelişimi de yaşıtlarıyla eş değer. Birazcık motor gelişiminin desteklenmesi gerek, bu yaşta tamamen kusursuza yakın bir yürüme bekliyoruz. Sosyal duygusal olarak ise, yaşadıklarına göre harika bir durumda."

Seokjin içini çekti. "Onları çok erken kaybettiği için çok fazla şey hissetmedi ve yarın bir gün ikisini de hiç hatırlamayacak. Bu bir lütuf mu yoksa felaket mi, karar veremiyorum."

Jungkook da başıyla onayladı. "Tek gördüğüm, Yerin çok güçlü. Ve onun babası olmaya kararlıysan, sen de öyle olmalısın. Şimdi ben Yerin'i pediatristimize götürürken, sen de Bayan Lee'ye git ve en azından bir ilaç al. Zombi gibi görünüyorsun."

"Hastalarım var Jungkook. Şu an olmaz."

Jungkook kaşlarını çattı. "Yalnızca yirmi dakika sürecek. Acil bir durum olursa çağrı cihazını çaldırırlar zaten."

Çocuk kesinlikle itiraz kabul etmez görünüyordu bu yüzden o bebek arabasını asansöre itip pediatri kliniğinin bulunduğu 5. kata çıkarken, Seokjin giriş katına inip Bayan Lee'nin kapısını çaldı.

"Buyrun."

"Me Ah, nasılsın?" Kapıdan kafasını uzatan Seokjin'i görünce gülümseyen kadın ayaklandı. "İyiyim. Gelsene."

"İşin var sanırım."

"Hayır hayır gel. Gurur ve Önyargı'nın ilk baskısını buldum geçen gün, onu karıştırıyordum."

Seokjin gülümseyip içeri girdi. "Hastan yok değil mi?"

"Var gibi mi duruyor?" Kadın eliyle odayı gösterirken gülümsüyordu.

"Zaten seni çok oyalamak niyetinde değilim. Jungkook ilaç almam için ısrar etti."

Kadın kaşlarını çatıp masaya geçti. "Bir sorun mu var?" Bir yandan da çekmeceden reçete çıkardı.

"Aslında bir çok sorun var Me Ah-ssi. Uyuyamıyorum, yaşadığım kaybı hala atlatamadım ve Joohyun da gittiği için her şeyle yalnız başıma savaşıyor ve hepsine yeniliyor gibiyim."

Kadın başını salladı. "Çok normal. Kolay şeyler yaşamadın ne olursa olsun." Kadın reçeteye bir şeyler karalayıp uzattı. "Buraya uyumana ve biraz daha sakinleşmene yardımcı bir şeyler yazdım ama lütfen daha geniş bir zamanda terapi için de gel Seokjin. Bunu sadece ilaçla idare etmek, sadece baskılamak."

Seokjin başını salladı. "Çalışmadığım bir gün gelirim. Katladığı reçeteyi beyaz önlüğün cebine koydu. "Teşekkür ederim Me Ah!"

Psikiyatristin odasından çıktıktan sonra doğruca beşinci kata yöneldi. Biraz orada bekledikten sonra, Jungkook'un pediatristin odasından çıktığını gördü. Gülümseyip arabayı Seokjin'e doğru itti. "Her şey harikaymış. Ezip yemeklere karıştırman için vitamin verdi sadece."