Esintiye kapılmak

-EK-13.Bölüm *Geçmişin izleri*

13.BÖLÜM

Artık bedenimin iyice uyuştuğunu hissediyordum gözlerim kapanmak için büyük uğraşlar veriyordu ama Ateş uyumamam için her şeyi yapıyordu.Alar Gamze ile uğraşıyordu.Doruk ise Gamze'nin uyumamasını sağlamaya çalışıyordu.

-Esin,benden gitme olur mu? dedi Ateş neredeyse pes etme sürecindeydi dudaklarımı araladığımda kuruduklarını hissettim acıyorlardı ama umursamadım yutkundum ve elimi Ateş'in yüzüne koydum.

-Sevgilim,ne olursa olsun biz hep birbirimizi bulucağız.dedim gözlerim artık kapanıyordu.Ateş'in gözünden bir yaş aktığını gördüm ve sonrası derin ve sessiz bir karanlık...

                                                                                                      * Ateş'in anlatımıyla*

Hayatımızın bazı değerleri vardır bütün her şeyimizi onlara adarız belki de bütün hayatımızı...Bende hayatımı Alar,Gamze ve Esin'e adadım çünkü diğer her şey yalan ve aldatıcı.Şimdi ise sevgilim gözlerimin önünde ölüyor ve ben bir şey yapamıyorum.Gözlerimi bir kaç kez kapatıp açtıktan sonra hırsla kapıya doğru yürüdüm ve şiddetli bir tekme attığımda sessiz koridorda vuruşum yankılandı.

-Abi,ne yapıyorsun?! dedi Alar.

-Kapıyı kırıyorum görmüyor musun!Esin gözlerimin önünde can veriyor.dediğimde bir kez daha hiddetle vurdum kapıya.Yanıma Alar gelip oda vurduğunda Doruk bize yaklaşıyordu ama sanki yanlış bir harekette bulunmaktan korkuyordu.Ona dönüp baktım.

-Sırf Esin için,anladın mı?gel yardım et!dediğimde hızla geldi üçümüz aynı anda vurduğumuzda kapının kilidi kırıldı.

-İşte bu!dedi Alar ve Gamze'yi kucağına aldı.Bende Esin'in yanına gittim,bacaklarının altından ve boynundan tutup kucağıma aldım.

-Ateş.diye sayıkladı.

-Buradayım güzelim kurtulacağız.

dedim kollarını boynuma sarıp bana daha çok sarıldı.İşte o zaman dünyada ki en mutlu insan ben oldum biri bana hayatının güvenliğini verebilecek kadar güvenebiliyordu ve ben bu hisle kendimi daha da güçlü hissettim.Koridorlar simsiyah ve toz içindeydi.Merdivenleri yavaş ve sessiz bir şekilde çıkarken Gamze'nin uyandığını gördük Doruk hemen yanına koştu.

-Buradayım,bak çıkıyoruz.dedi ellerini tutarken Alar Gamze'yi yavaşça yere bırakıp sakin bir şekilde Doruk'a döndü.

-O elini g*t*n* sokarım,başlatma moral vermene kız seni istemiyor.dedi Alar ve tekrar Gamze'yi kucağına aldı.Doruk'un yüzünün düştüğünü ve üzüldüğüne ben bile neredeyse inanacaktım.Merdivenleri çıkıp eve geldiğimizde her yer darmadağındı.Sanırım bizi oraya kilitleyen kişi dağıtmış olmalıydı,temkinli bir şekilde Esin'i koltuğa bıraktım Alar'da Gamze'yi koltuğa bırakmıştı.Gamze Esin'e göre nispeten daha iyiydi en azından yürüyebiliyordu.Mutfağa gidip sıcak bir şeyler aradığımda çekmecede sıcak su torbası buldum.Bir kaç tanesini doldurdum ellerine,karnına ve ayaklarına koyduktan sonra sıcak bir çay verdim üstüne de battaniye serdikten sonra başında beklemeye başladım.Yüzünü daha yakından inceledim kirpikleri uzundu,dudakları dolgun ve biçimliydi.Ellerini elimin içine aldım uzun ve ince parmaklarını teker teker öptüm yanına geçip kafasını göğsüme koyduğumda sesini duydum.

-Ateş.

-Kurtulduk güzelim,bak şimdi gideceğiz buradan.dedim çok yorgun gözüküyordu kafasını salladığında benden gitmediği için binlerce kez şükrettim.Alar'a baktığımda hem kendi üstüne hemde Gamze'nin üstüne battaniyeyi almıştı Doruk ise koltuğa dayanmış Gamze'ye bakıyordu ve üstünde bir tişört bile yoktu hepsini Gamze'nin üstüne giydirmişti.Esin'in yanından kalktım,bir battaniye ve çay verdim.