Esintiye kapılmak

-EK-12.Bölüm*Korkma*

12.BÖLÜM

Sabah gözlerimi açtığımda Ateş tabii ki yoktu,gece film izledikten sonra gitmişti.iki gündür aynı kıyafetlerle duruyordum kesinlikle gidip bir alışveriş yapmam lazımdı.Yine de biraz daha temiz görünmek umuduyla saçlarımı dalgalandırdım biraz makyaj yaptıktan sonra parfüm sıktım hazır olduğumda aşağıdan sesler geliyordu.Odamdan çıkıp merdivenlerden indim sesler mutfaktan geliyordu.

-Bak,Alar üç bin üç yüzüncü kez anlatıyorum iyi dinle. dedi ve parmağını salladı.

-Ben dinliyorum sen anlatamıyorsun.diye kendini korumaya aldı Alar.

-Bak,un koyuyorsun,iki yumurta kırıyorsun sonra süt ve sıvı yağı koyup karıştırıyorsun anladın mı?

-Hıhı anladım unu tencereye koyuyorum,yumurtaları kaseye koyuyorum,sıvı yağı da napıyordum ya? dedi Alar Gamze artık dayanamayıp onu ittirdi.

-He Alar he,aynen sıvı yağı da yutuyorsun.

-Hey,hey sakin olun,sorun nedir? dedim.

-Alar'a kaç saattir krep yapmayı öğretiyorum ama bir türlü öğrenemedi kendisi yapamıyor beni suçluyor.

Gözlerimi devirdim ve masanın uzun sandalyesine oturup tabaktan bir salatalık alıp ağzıma attım.Etrafa bakındığımda Ateş'i hala ortalıkta görememiştim uyanmadığını düşünüyordum ki arkamda bir sıcaklık hissettim ve fresh kokusunu,arkamdan bana sarıldı ve çenesini omzuma koydu.

-Günaydın sevgilim. hayatımda ilk kez biri  bana sevgilim diyordu evet,Ateş benim ilk sevgilimdi ve onun ses tonu bile kalbimdeki hamster'a bir tekme sallamıştı.Ona dönüp gözlerine baktım,sonra saçlarına nemliydiler sanırım duş almıştı.

-Günaydın... Ateş devamını bekliyormuş gibi yüzüme baktı küçük bir tebessüm dudaklarıma yayıldı.

-Günaydın...Sevgilim.şimdi memnun olmuş gibi gülümsedi,göz kırpıp Alar ve Gamze'ye döndü.

-Yine neyi çözemiyorsunuz?

-Of boş ver ya yine Alar'ın beceriksizlikleri,her neyse kahvaltı hazır hadi oturun. Alar oflayarak sandalyeyi hızla çekip oturdu.Ben de Ateş'in karşısına geçip oturdum,bir günde her şey değişmişti.

Silah sesleri yoktu,karanlık koridorlar yoktu,intikam dolu gözler yoktu,yalanlar yoktu...Etrafıma tekrar bakındım Ateş gülüyordu,Gamze tabağındakilerle uğraşıp yeni gireceğimiz okullara bakıyor ve erkek öğrencilerini kendi puanlamalarını yapıyordu,Alar rüyasındaki kızları anlatıyordu.tabağıma yöneldiğim sırada kapının çalmasıyla hızla kafamı kaldırdım.Hepimiz kaygılanmıştık olanlar normal değildi sonuçta.

-Ya tamam,sakin olun kapı çaldı.Normal bir şey.dedi Ateş aynı zamanda beni sakin tutmaya çalışıyordu.Kapıya doğru yürüdüğünde delikten baktı ve başını salladı aniden bize döndü ve yürümeye başladı,sesini kısıp konuştu;

-Sakin oluyorsunuz,dışarıda bazı adamlar ve siyah arabalar var hiç ses çıkartmayacağız yaşam yokmuş gibi,bu ev boşmuş gibi tamam m? şimdi şu koltuğun arkasına eğilerek gideceğiz Alar,sen en önden git bende Gamze ve Esin'i önüme geçirip en arkadan geleceğim hadi.dediğinde üstümdeki şoku atmama fırsat kalmadan Ateş arkamdan beni ittirmesiyle bedenimi eğip camdan gözükmemeye çalıştım.Hepimiz koltuğun arkasına geçmiş saklanırken dışarıdaki adamlar evin çevresinden geçiyordu perdede onların gölgelerini görürken aklıma küçükken babamın da bazen yanında böyle adamlar olduğu geldi,dolabımın yanına çömelir ve beklerdim birinin beni kaldırmasını,geçti demesini beklerdim,düşüncelerimden ayrıldığımda Ateş gözümden aktığını hissetmediğim göz yaşımı siliyordu.