*Yıllar önce*
Kendimi sadece üstünde süzüldüğüm buza bırakmıştım.Kaybolmak,yok olmak, kim bilir belki de bir rüyadan ibaret olmak istiyordum.Buz pistini aydınlatan loş ışık sadece önümü görmeme izin veriyordu.Gözlerimi kapattım ve buz pistinde daireler çizerek kaydım gözümü açtığımda tüm pistte hafif bir müzik sesi duyulduğunda haraketlerimi durdurdum.Tam olarak arkamda bir haraketlilik hissettim.Biri paten kayıyordu.
Korkuyu saf olarak iliklerime kadar hissettiğim bir andı,kim olduğunu bilmediğim şahıs önümde durup elimden tuttu ve kendisiyle birlikte beni de buz üzerinde kaymaya sürükledi.Müziğin sesi biraz daha yükselmişti,hareketlerimi daha rahat yapmaya başlamıştım,o ise benim senelerdir yapmaya çalıştığım bir hareketi yapmamı sağlamıştı.Tek elimden tutup havaya kaldırmıştı.Müziğin sonlarına geldiğini ritminden anladığımda,o tam önümde durmuştu ve gözlerini az da olsa görebilmiştim.Mavinin en güzel tonu olma ihtimali vardı.Buz mavisi...Ama en sıcak tonu gibi de...Yavaşça uzaklaştığını hissettiğimde ona doğru ilerledim
'Sen kimsin?' dediğimde hiç bir ses duymamıştım.
Tek duyduğum müziğin son anında
'Tek yapman gereken Esintiye kapılmak.'
.....
Devam edecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esintiye kapılmak
Roman pour AdolescentsGözlerimi kapattım,pistin üzerinde adeta uçuyordum...Birden pistten gelen müzik sesiyle irkildim.Pist zaten loş bir ışıkla aydınlansada iyice karanlık olmuştu. -Kim var orada? ***sessizlik*** -Ne zaman gideceğiz buradan?dedim koridorun soğuk ze...