Esintiye kapılmak

-EK-15.Bölüm* Gerçeklerden kaçış*

15.BÖLÜM 

Oyları unutmuyoruz gençler:)

15.BÖLÜM

                                                                                                                 *Ateş'in anlatımıyla*

Zayıf noktalar...Her insanda var olan kahrolası bir durum,benim zayıf noktam da Esin, hayat sanki beni hep Esin ile sınıyormuş gibi hissediyorum,ne olursa olsun onu bırakmayacağım.Belki de hafızasını kaybedecek,belki de beni hiç hatırlamayacak ama hafızası hatırlamasa da kalbi bunu asla unutmayacak.

Ellerimi dizlerime koymuş başımı yere eğmiş bir şekilde hastane duvarına dayanmış oturuyordum Esin'i yaklaşık bir saattir muyane altına almışlardı,birkaç doktor odadan çıkıyor sonra tekrar koşturarak odaya giriyordu.Bir doktor daha odadan hızla girip bir kaç dakika sonra tekrar girdiğinde sınırlarımın zorlandığını biliyordum,hızla ayağa kalkıp odadan çıkan bir doktorun kolundan yakaladım. Alar hemen yanıma gelmişti ve kolumdan tutuyordu.

-Lan biriniz de bir şey söyleyin! sesimi hastane koridorunda yankılandığını duydum.

-Lütfen sakin olur musunuz?Burası bir hasta- lafını tamamlamasına izin vermeden doktoru duvara ittirdim acıyla yüzünü buruşturmuştu.

-Abi bir sakin ol!Bırakta işlerini yapsınlar böyle hiçbir faydan olmuyor.dedi Alar doktoru biraz daha duvara ittiğimde hırsla elimi çektim ve yere çömeldim,Esin'in olmadığı bir dakikam da bile karamsarlığa tutuluyordum.Doktor elini boynunda gezdirdi boynuna baktığımda fazla sıktığımı anladım sakin bir şekilde ayağa kalktım doktor yutkundu ve konuşmaya başladı.

-E-Esin hanım ameliyattayken bazı zamanlarda  k-kalp atışları çok yavaşladı ama b-biz hallettik şu an durumu stabil.dedi kekeleyerek ve uzaklaştı biraz sakinleşmek için hastaneden dışarı çıktığımda Gamze ve Doruk'u konuşurlarken görmüştüm.Gamze sadece Doruk'un anlattıklarını dinlerken,Doruk sakin bir şekilde konuşuyorlardı.O benim kardeşim olarak gördüğüm insanın kalbini paramparça yapmıştı bununla da yetinemeyip kırdığı kalbin üstünde tepinmişti,üstünden neredeyse 2 sene geçti ama Gamze çok zor atlattı bu olanları,biraz daha onları izledikten sonra Gamze'nin güldüğünü görünce sakinlikle gözlerimi üstlerinden çektim ellerimi pantolonun ceplerine koyarak hastanenin etrafında dolanmaya başladım.Benim hayatım hep zor geçti ailem çok çabuk dağılmıştı ve ben orada burada büğüyen bir çocuk olmuştum ama babamın otoritesini hep üzerimde hissetmiştim her erkek çocukta olduğu gibi bende babamla daha iyi anlaşırdım,doğum günlerimi çok severdim küçükken çünkü gerçek bir aile gibi olurduk her doğum günüm de'ta ki o güne kadar...

*Yıllar önce*(Ateş 5 yaşında)

Yazardan

O gün küçük yakışıklı bir çocuğun doğum günüydü büyük evlerinin her bir köşesi süslenmiş,etrafta koşuşturan küçük çocuklar,,dans eden pon pon kızlar,palyançolar...Küçük yakışıklı odasında aynanın karşısında papyonunu düzeltti yeterince yakışıklı olduğunu görünce anne ve babasının yanına gitmek için odasından çıkarak koşarak anne ve babasının odasına gitti.Kapının kapalı olduğunu görünce tıklamak için elini kaldırdığı anda içeriden bir kadın sesi duydu,ama bu ses annesine ait değildi,küçük yakışıklının kaşları çatılmıştı,kapıya biraz daha yaklaştı ve dinlemeye başladı.

-Demirr,ne zaman o kadından ayrılacaksın?demişti tiz sesli bir kadın sesi cilveli çıkıyordu.

-Sevgilim en yakın zamanda ayrılacağım demiştim ya,elimden geleni yapıyorum.demişti babası küçük çocuğun içinde bir sızı oluşmuştu,küçük boyuna rağmen içindeki kızgınlığı boyunu aşmıştı.