FERİDE

"Kaderimin başladığı gün"

Merhaba...👋

**Öncelikle telif hakkı bulunmaktadır çalıntı olması durumunda gerekli işlemler yapılacaktır!**

Yazım yanlışları olursa affola

    Keyifli Okumalar🙈❤❤
...

1.BÖLÜM

Feride, 11 yaşındaydı ama kocaman bi yüreği ve herşeyi anlaya bilen akıllı bir kızdı. O gün içerden annesiyle babasının bağırış seslerine aldırış etmeden dışarda delice yağan yağmuru seyrediyordu. Kalbi hızlı hızlı atmaya gözlerinden yaşlar akmaya başladı çünkü camdan gördükleri hiç hoş birşeye benzemiyordu düşündüğü şey gerçek olabilirmiydi bir adımda dışarı atmak istiyordu kendini, o minik ayaklarını merdivenlere patür kütür vurarak dışarıya vardı gök birden bire gürledi ve şimşek çaktı feride aniden titreyerek o kırmızı kamyonete bakakaldı ögretmeninin yanına yaklaştığını fark etti ona birşeyler söylüyordu.
"Feride biz gidiyoruz annene babana selam söyle."
Kafasını kaldırıp kocaman ela gözlerinden yaşlar akıta akıta baktı ögretmeninin gözlerine, osmanı birdaha göremeyecekmiyim diye iç geçirdi başını okşayan ögretmeni kırmızı kamyonete bindi ve gitmeye başladılar feride arkadan hıçkıra hıçkıra ağlayarak bakakaldı öylece.
Hava tekrar gürlemeye başladı o ses sanki feridenin küçük yüreğinden çıkmıştı annesinin sesini duydu
"Feride hadi gel bana sofrayı kurmamda yardım et kuzum"
Başını öne eğerek ufak ufak adımlarla içeri girdi.
"Ne oldu? kuzum"
"Osmanı birdaha göremeyeceğim annecim o gitti." Annesi feride'nin önünde dizlerini kırarak oturdu minik ellerini koca avuçlarına aldı ve feridenin dolu gözlerinin içine bakarak :
"Üzülme kuzum yakında büyür bi okul kazanır istanbula osmanın gittiği yere gider görürsün onu tekrar."
"Anne sahiden osmanı tekrar görürmüyüm?"
"Tabii kuzum." Annesinin öyle söylemesi feridenin içini rahatlatmıştı tekrar osmanı görebilecekti o gece başını yastığa rahat bi şekilde koydu gözlerini tavana dikip büyüyünce okul kazanıp osmanın yanına gideceğim dedi ve tatlı bir uykuya daldı.

Bölüm Sonu💚

Umarım bütün bölümlerim sevilerek ve merak edilerek okunur.