FERİDE

"Ev"

Tekrardan Merhaba ❤ buraya gördüğünüz saati ve tarihi bırakabilirsiniz...

4.BÖLÜM

"Zor günler yaşıyorsan bil ki iyi günler çok yakın. Unutma her darlıktan sonra ferahlık var diyen bir Rabbimiz var."

Yüzme bilmiyordum ki!
Havuzun içindeydim ve ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim bile yoktu, şu an tek bildiğim şey osmanın bana doğru kayarak üzerime yalnışlıkla çarpıp beni havuza düşürmesi.
Boğuk bir nefesle aniden başımı havuzdan çıkardım ve yüzme bilmiyorum diye bağırdım sesimin ne kadar çıktığını bilmiyordum.

Aniden osmanı havuzda yanım da buldum beni kurtarmak için atlatmış tı çıkar dı beni o boğucu yerden okadar soğuktu ki tir tir titremeye başladım kendimden geçiyo gibi oldum. Beni zehar'ya emanet edip dakika'ya geleceğini dile getirdi.

Üzerime attığı ceketle beni bir hamleyle kucakladı hâlâ çok üşüyordum. Okulun arka tarafından dışarı çıkardı beni hiç bir soru sormuyor öylece yüzüne bakıyordum gözlerinde ki endişeyi görebiliyordum bukadar korkulacak ne vardı ki.

Çok havalı bi siyah arabanın ön koltuguna bıraktı beni kucağından, egilip emniyet kemerini taktı şaçları okadar güzel kokuyordu ki burnumu iyice yanaştırıp doya doya içime çekmek istedim o okuyu, başını aniden kaldırdı sanırım kemeri takmıştı.

"Ah! Burnum burnumu kırdın."

"Al işte! kızım sen belamısın önce üzerime kahveni bocaladın sonra havuz da geldin karşıma çıktın şimdi de burnunu kafama kadar sokmuşsun, suçlusun bir de söyleniyorsun."

asıl söylenen oydu hem konuşuyor hemde arabanın önün den dolanarak yanıma oturdu ve kapıyı kapattı.

"Hiç'te bile benim suçum falan yok ayağı kayıp üzerime düşen sendin."

"Kızım ben seni uyardım uyardım heheytt gözlerini üzerimden ayırıp kulağını söyledikleri me verdin mi ki duyasın."

Çok utanmıştım öyle söyleyince ona baktığımı anlamıştı uff aptal kafam anlardı tabi, yine yüzüm yanmaya başladı yüzümün kızardığını yine hissedebiliyordum, çoktan konuşmalarımızı unutmuş gene tir tir titremeye başlamıştım cekete iyice sarılıp hiç konuşmadan yola devam ettik acaba biz nereye gidiyorduk sormaya okadar çekiniyordum ki olanlardan sonra ama sıkıntı yoktu her nereye gidiyorsam osman yanımdaydı.

Biraz sonra durdu araba ve osman indi arabadan beni yine gelip kucağına alıcak diye bekliyordum kalbim küt küt atmaya başlamıştı bile.

"İn arabadan hadi geldik."

Hiçte düşündüğüm gibi olmadı kucağına almak yerine yürümemi söylemişti, esirgedi o kaslı kollarını benden.

"Nereye geldik? neresi burası?"

"Evi me"

"Evine mi?"

Duydu beni ama cevap vermedi evine gelmiştik haluk amcayla yaşamıyor demek ti bu ayrı bir evi vardı içeri girdik. Kapıdan girer girmez sağ taraftan yukarı doğru bir merdiven vardı bir kaç adım ileriye doğru gidince karşı da koltuklar vardı,