MAFYANIN BAKICISI( Tamamlandı )

*Ufak Bir Konuşma*

Multimedya: Asra Özkan

"Of geç kaldım. Nasıl uyuya kaldım ben ya."

Eda apar topar hazırlanmaya çalışırken Asra şaşkınlıkla arkadaşını izliyordu.

"Dur dur sakin ol. Sen acele ettikçe daha da aksilik olur."

Eda arkadaşına bakıp saati gösterip koşturarak çıkış kapısına gittiğinde Asra'da onu takip ediyordu.

"Ah!" Eda poposunu tutarak ayağa kalktığında Asra kendini tutamamış kahkahalarla arkadaşının haline gülüyordu.

"Gülme şom ağızlı senin yüzünden düştüm."

Asra hala kahkaha atarken Eda'nın arabasının anahtarını alarak oda Eda'nın peşinden evden çıktı.

"Arabayı anahtarsız mı süreceksin?"

"Kahretsin! Her şey resmen üst üste geliyor."

Asra gülerek arabayı açtığında sürücü koltuğuna geçti.

"Bakma aval aval seni ben götüreceğim bu aceleyle hayatta araba kullanamazsın."

Eda vakit kaybetmeden arabaya bindiğinde arkadaşının yanağına bir öpücük kondurdu.

"Seni çok seviyorum biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum biliyorum."

Asra dikkatle Eda'nın çalıştığı yere geldiğinde Eda resmen uçarak arabadan indi.
Fakat bu seferde şaşkın arkadaşı aceleden telefonunu koltukta unutmuştu.
Telefonu eline alarak arabadan inen Asra, arabayı kitleyerek Eda'nın peşinden koşarak ilerledi.

Holdingin döner kapısının önüne geldiğinde gördüğü kişi ile duraksadı

"Asra Hanım?"

"Arel Bey?"

Asra karşısında siyah takım elbise içinde kendisine dikkatle bakan adamın mavi gözlerine çekinerek baktı.

"Dün oğlumun yanında, bugün şirketimin önünde görüyorum sizi."

Asra kaşlarını çatarak duruşunu dikleştirdi.

"Ne demeye çalışıyorsunuz bilmiyorum ama arkadaşım sizin şirketinizde çalışıyor. Telefonunu arabada unut..
Ben size açıklama yapmak zorunda değilim."

Arel ellerini cebine koyup alayla gülümsedi.

"Demek arkadaşınız şirketimde çalışıyor. Sizce de fazla tesadüf olmadı mı bu?"

Asra sinirle yutkunup telefonu Arel'in görebileceği şekilde kaldırdı.

"Telefonu ben mi götüreyim yoksa siz mi verirsiniz?"

Arel Asra'yı inceleyip elindeki telefona baktı. Belki de fazla şüpheci yaklaşıyordu ama buna engel olamıyordu. Çevresinde fazla sahtekar insan vardı.

"Buyrun lütf.."

"Asra?"

Eda'nın sesiyle rahatlayan Asra arkadaşına gülümsedi.

"Arel Bey günaydın."

"Günaydın Eda Hanım."

Telefonunu arkadaşına aceleyle veren Asra gizlice kaş göz yaptı. Eda anlamaz gözlerle Asra'ya bakınca Asra yok bir şey dercesine elini salladı.

"Arel Bey, Kaan Bey sizi bekliyormuş aracınızı görünce ve odanıza gelmeyince bakmamı istedi."

"Tamamdır Eda teşekkür ederim."