Şaşkınlık içerisinde karşımda tüm ihtişamıyla duran adama baktım.
"Anlamadım?"
"Anlamayacak bir şey yok. Kısa süreliğine oğlumun bakıcısı olmanızı istiyorum."
"Beyfendi ben ana sınıfı öğretmeniyim, bakıcı değil."
"Bundan sonra bakıcıda olursun o zam...
Tatlı bir telaş sarmıştı etrafımızı. Eda kendi evinde Bartu'yu oyalamaya çalışırken bizde evdeki son hazırlıkları yapıyorduk. Evet bugün Bartu'nun doğum günüydü. Küçük erkek beş yaşına giriyordu.
"Arel şu süsü şuraya asar mısın? Uzanamıyorum ben." Arel sırıtarak elimdeki süsleri alıp gösterdiğim yere yaklaştı.
"Kısa olmak zor olmalı." ona tip tip bakıp balonları elime aldığımda bir yandan da Arel'e laf yetiştiriyordum.
"Çok komiksin sen."
"Öyleyim." gözlerimi devirip diğer tarafa geçtiğim zaman arkamdan homurdandığını duysamda dönüp bakmadım.
"Devirme bana gözlerini." çalan kapı ile balonlarıda Arel'in eline tutuşturduğumda koşarak kapıya ulaştım. Kaan ellerindeki pastane poşetleriyle içeri girdiğinde ona yardımcı olmak için bende peşinden mutfağa geçtim.
"Bu pasta, dolaba koyalımda başına bir iş gelmesin." Kaan'ı onaylayarak elinden pastayı alıp dikkatli bir şekilde dolaba koydum.
"Bunlarda pastanın yanına koymak için tuzlu ve tatlı kuru pastalar."
"Teşekkürler Kaan." göz kırpıp Arel'in yanına geçtiğinde masanın üzerine çıkarttığım renkli bardak ve tabakaları paketlerinden çıkartarak tek tek sildim.
Birkaç saat sonra bahçe hazırlanmış, küçük pastayı koymak için bir masa ayarlanarak bahçeye çıkartılmıştı bile. Bartu'nun arkadaşları yavaştan gelmeye başladığında, Eda'da Bartu'yu getirdiğine dair kısa bir mesajla bildirmişti.
Aslı abla ve Akif Bey'de geldiğinde heyecanla Bartu'yu beklemeye başladık. O sevimli suratında oluşacak ifadeyi hepimiz çok merak ediyorduk. Çalan kapı ile ayaklandığımda arkamdan 'geldiler' sesleri yükselmeye başlamıştı bile. Ben kapıyı açmaya gittiğimde Arel'de mutfağa geçerek pastayı almıştı.
"Hoş geldiniz."
"Hoş bulduk." Bartu hemen bana sarılırken elinden tutarak yavaş adımlarla bahçeye ilerledik.
"Asra abla babam nerede?" bilmem dercesine omuzumu silktiğimde oda omuzlarını silkerek gülümsedi. Bahçeye çıkan sürgülü kapıyı açtığım anda herkesin alkışlarla Bartu'nun doğum gününü kutlaması bir olmuştu.
"İyi ki doğdun Bartu!" Bartu kahkahalarla önce bana sonra babasına koşarak sarıldığında herkes onu öperek tebrik etti. Eda'da gülümseyerek Kaan'ın yanına gitti.
"Hadi bakalım pasta zamanı." Bartu ve diğer çocuklar koşarak masanın etrafında durduğunda Bartu masanın başına geçerek pastasını baktı.
"Rengarenk bu pasta!" hepimiz tepkisine gülümserken Bartu tekrar bana döndü.
"Elimde üfleyebilir miyim?"
"Tabi ki." büyük pastayı Bartu'nun elinde tutabileceği bir şekilde kesip küçük bir tabağa koyarak üzerinede mumları koyup yavaşça Bartu'nun önüne koydum.
"Dilek tut bebeğim." Eda Bartu'ya seslendiğinde Bartu pastayı eline almadan masaya dirseğini koyup küçük avucunada suratını yasladı. Ardından bana bakarak gülümsedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
