MAFYANIN BAKICISI( Tamamlandı )

*Rica Ederim*

Korkuyla sandalyede oturan Eda, ileri geri endişe ile yürüyen Arel'e bir bakış atıp tekrar önüne döndü.

"Nasıl olmuş bu durum?"

Arel vücudunda sinsice gezen sinir ve korkuyla baş etmeye çalışıyordu.

"Bilmiyorum lavaboya gitti. Sonra bir baktım önce Öykü, bembeyaz olmuş bir suratla salona döndü. Zaten sonra Asra'yı baygın bulduk."

Arel dudağını ısırarak kafasını sağa sola salladı.

"Tabi ya, nasıl düşünemedim."

Arel bütün hızıyla hastaneden çıktığında aklında ki tek şey Öykü'nün yanına gitmekti.

"Arel!" Kaan fırtına gibi yanından geçen arkadaşının peşinden koşarak durdurdu.

"Nereye Allah aşkına."

"Çok küçük bir işim var, sakın Asra'nın yanından ayrılmayın."

"Ama.."

Arel hızla arabasına binip oradan uzaklaşırken kısa sürede Öykü'nün evine vardı.
Sert adımları adeta yeri titretirken villanın kapısını olabildiğince sert bir şekilde çaldı.

Öykü çalan kapıyla irkilirken kapının deliğinde gördüğü kişi ile daha da rahatladı. Az sonra duyacaklarından habersiz açtı kapıyı.

"Arel." Öykü sarılmak amaçlı Arel'e yaklaştığında Arel geri çekilerek içeri girip kapıyı kapattı.

"Asra'yı o hale sen mi getirdin?" ne kadar sesini sakin tutmaya çalışsada oldukça zorlanıyordu.

"Yok artık benim Asra ile ne işim ol.."

"Asra'yı o hale sen mi getirdin?!"

Arel adeta kükrediğinde Öykü dolan gözleriyle bir adım geriledi. Hiç bir şey gizleyemiyordu şu adamdan.

"Sana yemin ederim yanlışlıkla oldu. Gözüm döndü, kıskandım seni."

Arel derin derin nefes alarak ellerini saçlarından geçirdi.

"Sen beni kıskanacak en son insan bile olamazsın!"

"Neden?! O kız benden daha mı önemli?!" artık Öykü'de bağırıyordu. Asra'nın bu kadar değer görmesi sinirini bozuyordu.

"Evet lan evet! O kız benim için önemli ve değerli." Arel derin bir nefes alarak sözlerine devam etti.

"Şirketimle şu saatten sonra bütün ilişkin bitmiştir. En kısa zamanda da defolup git. Yoksa her şey senin için daha da kötü olacak."

Öykü duyduğu cümle ile  afalladı.

" Arel lütfen her şeyi iste ama benden gitmemi istem.."

"Ben diyeceklerimi söyledim Öykü. Yarın ilk uçakla git buradan."

Arel daha fazla Öykü'nün suratına bakmaya dayanamayarak evden çıkıp Asra'nın yanına, hastaneye doğru yola koyuldu.

***********************************

Kıpırdanarak gözlerini kırpıştıran Asra, hastanenin yoğun kokusuyla yüzünü buruşturdu. Gözlerini alan ışığa karşı gözlerini kısarak karşılık verdi.
Boğazını temizleyerek mırıldandı.

"A-Arel"

Asra'nın sesiyle hızla bakışlarını yerden kaldırıp, Asra'ya bakan Arel neredeyse mutluluktan kahkaha atacaktı.

"Buradayım." Asra'nın soğuk elini tuttuğunda Asra'da bakışlarıda ona döndü.

"Su." Arel yerinde doğrulak küçük masanın üzerindeki temiz bardağı alarak su doldurdu.
Asra'yı dikkatle doğrulttuğunda su içmesine yardımcı oldu.