Özgürlüğünü alıcağa canlara bağlı olan bir kız. Kızın yaşadığı zorluklar. Mücadele, kan, savaş, silah, ölüm... Ve onu yakalamak isteyen bir polis. Onların hayatını aşk değiştiricek. Hikayemiz başlasın.
Ben Alen KARCA. Yaşamım ölümle bir olduğu zaman...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neyse tamam tamam fazla tutmayayayım sizi.
İyi okumalar. 01.03.2021🙂
Yazardan...
"Karşılaşma"
Tesadüf, şans ve bunun gibi şeyler. Yaşamımızda denk geldiğimiz bazı olayların açıklamaları. Yaşam süprizlerle dolu. Şans hayatımızın ilerleyeşini değiştirir değil mi? Onların şanslarını ise hayatları değiştirdi.
İkiside birbirlerine bakıyordu. Göz teması. Onların ki göz temasından öteydi. İçi duygularla dolu bir gül bahçesi gibi.
Sarı gözlerin sahibi karşısındaki oğlana eskiden gördüğü bir yabancı gibi bakıyordu. Doğruydu da. O daha önceden göz göze geldiği bir yabancıdan başka bir şey değildi. Gözleri onu tanımak için karşısındaki genç oğlanı süzmeye başladı. Ucu kalkık burnu, kahverenginin en canalıcı tonunda olan iri gözleri, üst tarafı alt tarafından daha dolgun olan dudakları ve kalkık duran kaşları. Yakından daha güzel buldu bu genç delikanlıyı. Belkide hayran oldu güzel ayrıntılı yüzüne. Bu aşk değildi. Genç kız deli değildi. Aksine çok akıllıydı. Daha adını bile bilmediği bu çocuğa neden aşık olacaktı? Yüzü güzel olabilirdi ama ya kalbi? O sadece karşısındaki yakışıklıya hayran olmuşdu o kadar.
Genç çocuk ise ona manalı gözlerle bakıyordu. Onun gözleride genç kızı süzdü. Önce fön çekilmediği halde fön çekilmiş gibi duran saçlarına baktı. Saçları o kadar uzundu ki eğildiği için nerdeyse yere değecekti. Simsiyahlardı. Parlak ve hacimli. Sonra düzgün kaşlarına baktı. Sanki her ay kuaföre gidip özenle aldırıyordu o kaşları. Ama hayır, genç kız ömrü boyunca kuaföre dahi gitmemişti. Bir süre kaşlarına baktı. Sonra gözleri hokka burnuna, oradan da dolgun dudaklarına kaydı. En son hayran olduğu asıl noktaya tırmandı bakışları. Sarı, bir güneş gibi parlayan muhteşem gözlerine. Bir gözü diğer gözünden daha soluk bir renge sahipti. Zaten onu diğerlerinden ayıran özelliği buydu. O mükemmel gözleri.
Bir süre birbirlerine baktılar. Elleri hâla yerdeki poşetin üzerinde birbirine bağlı halde duruyodu. Gözleri birbirine kilitlenmiş gibiydi. Etrafta gerçekleşen hiçbir olaya kulak asmıyor, gözlerini birbirlerinden çekmiyorlardı.
Gözlerini ilk çeken Alen oldu. Elleride gözleri gibi Ayvaz'dan koptu. Yerdeki poşeti alıp ayağa kalktı. Poşetin içindeki kavanoz parçalara ayrılmıştı. Ayvaz'da ayağa kalktı. Ayvaz'ın gözleri Alen'in elindeki poşete kaydı. Aklına gelen ayrıntıyla genç kızın elindeki poşete uzandı. Poşette ki her neyse kırılmıştı. Alen irkildi. Elini de beraberinde geri çekti.
Bir süre daha bakıştılar. Bakışmaları arkalarından gelen sesle bozuldu. Ayvaz, genç kızın elinden tutup kenara çekti. Marketin kapısının önü bakışmak için doğru yer değildi. Beraber marketten çıktılar. Daha doğrusu Ayvaz sürükledi, Alen takip etti. Hemen marketin kapısından bir kaç metre ilerisinde durdular.
Ayvaz kızın elindeki poşete bir kez daha baktı. "Kırıldı." Alen çocuğun gözlerinde kaybolmuştu. Onu ayıltan bu kelime olmuştu. Kız hemen irkildi. "Hım?"
"Poşette her ne varsa kırıldı. Parasını ödemiş miydin?" Evet poşetteki kavanoz kırılmıştı. Ama Alen bunu umursamamıştı bile. Gözleri elindeki poşete kaydı. "Önemli bir şey değil."
Ayvaz dilinin ucuna gelip geri giden soruyu sormak istiyordu. Ama kızın ne tepki vereceğini bilmiyordu. En sonunda cesaret edip sordu: "Seni trafiktede görmüştüm. Adın nedir?"
Alen bir süre çocuğun yüzüne baktı. İki cümle kurmuştu ama manasız iki cümle. Düşündü. Yanında bir kimlik vardı. Onun üstünde ne yazıyorsa kullandığı isim oydu. "Melek."
Ayvaz bir süre kızı süzdü. Her ne kadar hatırlamak istemese de aklı rüyasına gitti. Karşısında ki kızı tam da bu gün rüyasında görmüştü. Alen KARCA. Rüyasında ki ismi buydu. Ama belkide bilinç altı ona oyunlar oynuyordu. Çünkü o aradığı katilin isminin de Alen KARCA olduğuna inanıyordu. En sonunda kızın anlamsız bakışlarını gördü. Anlaşılan onun isim sorma sitili buydu. "Benim ki de Ayvaz." dedi.
Bir süre daha bakıştılar. Alen belki duygusuz bakıyordu ama Ayvaz ona manalı bakışlar atıyordu. Hayranlık dolu bakışlar. Bir süre daha karşısındaki kıza baktı ama duyguları gözlerinden okunuyordu. Kızın bir şeyleri yanlış anlamaması için gözlerini kızın elindeki poşete indirdi.
"Bunu ne yapacaksın peki?" Genç kız elindeki poşete baktı. Yapıcak tek bir şey vardı. Çöpe atmak. Normalde karşısındakinin başına çalar, çikolata kavanozunu kırdığı için ona öfkesini kusardı. Ama karşısında Ayvaz vardı. Her nedense ona incitici laf dahi söylemek istemiyordu. "Çöp yeni evi olucak."
Ayvaz bir süre karşısındaki kıza baktı. Ciddiyetine ve söylediği söze. Sonra kıkırdadı. Alen, Ayvaz'a uçan kedi görmüş gibi bakmaya başlayınca Ayvaz'ın kıkırtısı arttı ve bir kahkahaya dönüştü. Elini ağzına kapatarak gülmeye başladı. "Ne gülüyorsun?" Alen kaşlarını çatarak sormuştu bu soruyu. Ayvaz elini ağzından çekip şen bir kahkaha attı. Ama Alen'in yüzü hala ciddiydi. Gülmüyordu. Gülebilseydi de gülmezdi bu olaya. Hâla Ayvaz'ın niçin güldüğünü anlamaya çalışıyordu.
Ayvaz elini genç kızın omzuna koydu. Genç kızın kaşları biraz daha çattıldı. Gereksiz temastan hoşlanmıyordu. "Neden bu kadar ciddisin?" Alen gözlerini devirdi. Sonra omuzunu silkip elinin omzundan düşmesini sağladı.
Önündeki çocuğa son bir bakış daha atıp ilerdeki çöp kutularına ilerlemeye başladı. Poşeti çöp fırlatırcasına atıp motorunun olduğu tarafa döndü. Motorun önüne gelip kaskını taktı. Motra binip motoru çalıştırdı.
Tam gaza basacağı sırada Ayvaz bağırdı: "Sonra görüşüz." Kız tekrar göz devirdi. "Her neyse." dedi içinden. Bir süre sonrada gaza basıp uzaklaştı marketin önünden.
Ayvaz ise kızın arkasına bakıp şöyle dedi: "İçimden bir ses çok yakında karşılaşacağız diyor..."
Eee bölüm nasıldı?
Peki siz de Ayvaz'ın iç sesine hak veriyor musunuz?
Karakterleri üç emoji ile anlatmanız bu emojiler ne olurdu?
