KATİL

9. Bölüm 🌕

Uzun zamandır yokum. Kafam biraz dağınıktı yeni bölüm yazamadım. Ama bir bölümde yeniden geldim.

Biraz fazla ektim ama geldim.

Arkadaşlar bazı okuyucularım bölümün kimin ağzondan olduğunu anlayamıyomuş o yüzden şunu anlatayım.

🌕🌑🌗🌓 Bu emojiler her bölümü başında var arkadaşlar. 🌕Bu emoji Aybaşı. 🌑Bu aleni. 🌓🌗Bunlar de bölümün üçüncü ağızdan yani benim tarafımdan anlatıldığını gösteriyo. Artı olarak başlığın üzerine Alemden ve ya Ayvazdan diye not düşüyorum gözden kaçoyo sanırım. Daha iyi bı deneyim için dikkat edin arkadaşlar. Seviliyorsunuz.

İyi okumalar. 16.07.2021

Ayvaz'dan...

"Kaza"

Ruhum huzur bulmuyordu. İçimde birşeyler elbette garip işliyordu. Ben bile anlamıyordum bazen kendimi. Kim olduğumu düşünyordum çoğu zaman. Aklımdan çoğu zaman geçen soru buydu. Kimim ben?

Uzay zaman boşluğunda kaybolmuş bir gezgin gibiydim. Nereye gittiğimi bilmiyordum. Ama bundan keyif alıyordum. Garip olanda buydu. Ben, bu işlerden neden keyif alıyordum?

Yıllarım eğitimle geçti. Eğitildim, yaşamımı iyileştirmek için. Belkide ülkeme katkıda bulunmam için. Ama bu görevi ben istememiştim ki.

Polisiye her zaman ilgimi çekmişti ama  hiç içimden bir kere bile ben polis olmak istiyorum demiş miydim? İçimden geçirmiş miydim?

Mutlu muydum. Evet, mesleğimi seviyordum ama mutlumuyum bir türlü bilmiyordum. Mutluluk neydi? Kendime çok kez sormuştum bunu. Ama cevabını bilmediğim en mühim soru buydu.

Kendimi garip hissetiğim tek bir an vardı. O da sarı gözlü o meleği görene kadardı. O benim mutlu olduğum tek andı.

Kendimi o gittikten sonra arabaya atıp gaza basmıştım. Hız kalbimin atışlarına iyi geliyordu. Bir nebze olsun beni dinlendiriyordu. Onun güzeliğinin beni felç etmesini engelliyordu.

Karakola gitmem gerektiği bir kez daha aklımdan geçtiğinde kalbim tekledi. Çünkü ne zaman cinayetleri hatırlasam o geliyordu akıma. Alen Karca...

Rüyama girdiğinde korkmuştum ondan. Beni bıçaklarken ki hali gözümün önüne geliyordu hep. Her ne kadar korkusuzda dursa gözlerindeki terk edilmişlik duygusu. Bir çocuk görüyordum o gözlerde. Altın bir kafese hapsedilmiş gösterişli bir kartaldı sanki.Belkide bir karaca...

İsminin yankısı kullaklarıma gelince kalbim bir kere daha tekledi. Ama onun adı Melekti. Bana kendi söylemişti adını. Çok fazla kafam dağılmış olmalıydı. Son cinayet kafamı karıştırıyordu. Ve işin aslı tek cinayette o değildi. Son zamanlarda çok fazla cinayet işlenmişti ve gitgide artıyordu.

Ne yazık ki hiç birinin katilini bulamamıştım. Ama basının bundan haberi yoktu. Çünkü hiç biri basına yansıtılmamıştı. Çünkü hiç bir maktulun ne akrabası ne de bir eşi yoktu. İşin garip yanıysa hepsi suçlu insanlardı. Adları gazetelere çıkmış suçlu insanlar...

Katilin aynı kişi olması aklımdan çıkmayan bir gerçekti. Ve bu gerçek katilin seri katil olması demekti. Aklımdan bir şey daha geçiyordu. Alen Karca.

Aklımdan geçen isme hayret ettim. Gerçekten az önce o olmadığını düşünüyordum. "Allahım uykusuzluktan kafayı yedim. Ne dediğimi bile bilmiyorum aklım karıştı sen bana yardım eyle."

Sesli söylediğim şeyler kafamı az daha karıştırdığında karşımdan gelen far ışıkları ile karşı karşıya geldim. Tünele girecekken tam karşımda ortaya çıkan kamyona hayretle ve anlık şaşkınlıkla bakarken frene basacak zamanı yakalayamadım ve kocaman kamyonla kafa kafaya girdim...

Bölümü beğenmişsinizdir umarım.

Sizler canım okuyucularımsınız. Gününüzün aydın geçmesi dileğiyle.

Bir sonrakine bölümde yeniden görüşme üzere...

Seviliyorsunuz...